Mabbie

4] Waarderen

-(Nog steeds) 1 jaar eerder-

Matthy POV:

Ik bijt zenuwachtig op mijn vingernagels, zoals ik dat altijd doe als ik spanning heb. Rob ziet het en slaat mijn hand weg uit mijn mond. Ik kijk hem verschrikt aan. Hij pakt mijn hand beet en geeft een knijpje. Ik knik goedkeurend. Het eten is op. Raoul is de keuken aan het opruimen terwijl de rest op zijn telefoon zit. Mijn hart klopt in mijn keel. Ik ben misselijk van de zenuwen. 

Rob kijkt me even bezorgd aan. Roel komt weer terug de kamer in en gaat ook zitten. Ik geef Rob een seintje. We staan op en lopen om de tafel heen zodat iedereen zicht op ons heeft. Verbaasde ogen volgen onze bewegingen. Ik slik en friemel wat met mijn vingers. Rob begint te spreken alsof hij dit elke dag doet.

"Nou jongens, dit is iets wat we al wat langer kwijt willen. Alleen was er nooit een juist moment. Misschien gaat dit wat schokkend overkomen, maar ik hoop dat jullie ons nog steeds waarderen zoals we zijn." Ik zie dat Raoul een glimlachje op zijn gezicht krijgt. Hij heeft waarschijnlijk al een vermoeden, papa kennende. De andere twee kijken daarentegen nog even verward.

"Mat en ik zitten momenteel in een relatie. En dan niet vriendschappelijk, maar in de liefde." Raoul springt met tranen in zijn ogen op. Hij trekt ons beiden in een knuffel. "Oh, wat ben ik trots op jullie." Tranen vullen nu ook mijn ogen. Ik knuffel papa stevig terug. Hij laat ons weer los en zet een stapje achteruit. 

Milo en Koen komen op ons af gelopen met een brede glimlach op hun gezicht. "We supporten jullie jongens." Zegt Milo voordat hij ons ook om de beurt een knuffel geeft. Dan komt Koen. "Ik ben echt blij dat jullie dit kunnen zeggen." Iedereen heeft tranen in zijn ogen. "Gezellige jankpartij dit." Is het eerste wat ik in een paar minuten weer zeg. Iedereen lacht. 

"Niet om vervelend te zijn natuurlijk, maar weten jullie ook al uhm-" Raoul durft zijn zin niet af te maken. Waarschijnlijk bang dat het misschien beledigend is. Rob lacht. "Ik weet van mezelf dat ik biseksueel ben." Raoul knikt begrijpend en dan worden de ogen weer op mij gericht. Ik haal mijn schouders op. "Ik label mezelf niet echt." Iedereen knikt begrijpend. Het is stil, maar het is ontspannend.

Het is avond. Ik lig vast in bed in mijn onderbroek en T-shirt. Iedereen is moe van de lange reis. Raoul komt de kamer ingelopen. Hij gaat op zijn bed zitten, wat aan mijn kant staat. Ik slaap altijd rechts, Rob links. Ik glimlach naar hem. "Ik ben zo blij dat jullie positief reageerden vandaag." Zucht ik tevreden. Roel glimlacht terug. "Ik zag aan je dat je al de hele avond zenuwachtig was." 

We liggen allemaal in bed. Het voelt alsof we weer op schoolkamp zijn. We doen spelletjes als 'never-have-I ever' of 'wie in de kamer'. En dan lachen we om de kleinste dingen. Het voelt oud en vertrouwd. Rob zet me weer tussen zijn benen. Zijn armen omhelzen mijn middel. Toch vind ik dit nog een beetje vreemd voelen, om dit zo voor de rest te kunnen doen. Rob pakt mijn hand beet om me gerust te stellen. Het helpt.

"Dus, wie is de bottom?" "Koen!" Roepen Robbie en ik verbaasd terug. "Sorry, sorry." Zegt hij lachend. "Sowieso Mat." Lacht Milo er nog achteraan. De rest stemt grinnikend in. Ik voel mijn bloed naar mijn hoofd stromen. Langzaam word ik roder. "Hij zegt niks, dus hij ontkent het ook niet!" Lacht Koen alsof hij weer een tiener is. Ik schud mijn hoofd en lach ook maar een beetje mee. 

Iedereen is in slaap gevallen. Ik ben helaas nog klaarwakker. Ook al knuffelt Rob mij, het lukt maar niet om weg te dommelen. Ik voel hem achter me bewegen. Hij giechelt en sluit me dieper in zijn armen. "Kan je niet slapen lief?" Fluistert hij zo zacht mogelijk. Ik schud mijn hoofd, maar bedenk me dat het te donker is om dat te kunnen zien. Ik fluister dus zachtjes een nee terug.

"Wat heb je nodig om wel in slaap te kunnen vallen?" Ik zie waar dit heen gaat. Een klein lachje ontsnapt mijn mond. "Misschien dit?" Vraagt Robbie voordat hij zijn lippen in mijn nek plaatst. Het warme gevoel dwaalt af richting mijn schouderbladen. Ik zucht en ontspan me. "Draai je om." Fluistert hij weer zacht. 

Ik gehoorzaam en kijk hem aan. Het enige wat ik zie is een dunne streep licht schuin over zijn gezicht. Een lok haar, een fonkel in zijn oog, een stukje neus en hals. Hij stopt liefelijk een plukje haar achter mijn oor. We glimlachen naar elkaar. Het voelt als tienerliefde. Hij leunt wat naar voren. Warme lucht kietelt mijn lippen. Ik plant de mijne zachtjes op de zijne. 

We zoenen. Niet heel heftig of seksueel, gewoon liefdevol. Beiden zijn we blij dat iedereen ons waardeert zoals we zijn. De jongens reageerden allemaal zo ontzettend lief. Ze hebben heel mijn hart. En de tranen in Raoul zijn ogen zeiden al genoeg. Tegelijk trekken we weer weg. Een brede glimlach op onze gezichten. 

Ik schuif wat naar onderen en leun mijn hoofd op Rob zijn borstkas. Mijn rechterarm sla ik om hem heen. Hij doet hetzelfde terug bij mij. Ik ontspan van zijn geur in het shirt. Het laat me veilig voelen. Ik voel zijn hand nog door mijn haar gaan.

En zo viel ik uiteindelijk toch nog in slaap, in de armen van mijn vriend.

-930 woorden-

Ik ben een ijsblokje in de woestijn.

Of terwijl: Gesmolten :)

Toch wel fijn dat de jongens deze keer wel supporten!

Dit was echt weer te cute.

< Howdy van Maudie 3