Can You Feel Me [Pietro Maximoff]

Get The Hell Out Of Here Before I Find A Way To Kill You

Kızlarla her şeyi hazırlamıştık. Bana anlatmaları gerek bir şeyler olduğunu söyledikleri için filmi ertelemiştik. Kahve yapmış, cips çıkarmıştım. Odamdaki koltuklara yeni oturmuştuk ki içeri Pietro girdi.
"Kızlar, gecenizi böldüğüm için özür dilerim ama Wanda ve Nat göreve gitmemiz gerekiyor. Clint aşağıda size detayları anlatmak için bekliyor. Tonya malesef sana bugün Tony 'gözkulak' olacak. Ama gelceğini sanmıyorum." demesiyle Nat ve Wanda hemen kalkmışlardı.
" Çok üzgünüz Tonya. Bu bizim sana borcumuz olsun. Görüşürüz. "
" Peki yarınki ders ne olacak? Yetişebilecek misiniz? "
" Pek sanmıyorum güzellik çünkü işimiz uzun. Görüşürüz. "
" Görüşürüz. Kendinize dikkat edin."

Onlar çıkınca ben de sanki hiç yapmıyormuş gibi kendimi yatağa attım. Bu aralar depresyonum yüzünden sürekli uyuyasım geliyordu. Gerçi uykularım hep yarıda bölünüyordu. Bu sefer böyle olmamasını umarak yorganı üstüme çektim. Uykusuzluk başımı ağrıtıyordu artık.

"Anne!" Babamla annemi ilk defa böyle kavga ederken görüyordum. Babam içmişti. Annemin de tepesi atmıştı.
"Antonia odana geç lütfen."
"Kabul et sen de farkındasın ne kadar berbat halde olduğunun. Yoksa neden kızını hiç umursamazken bi anda odana geç diyesin ki? Acınası haldesin Tony. Ve bu durumdan kurtulmak yerine bizi de aşağıya çekmeye çalışıyorsun! Kendine bak. Egon gözünü bürümüş. Paran... Paranla her bi boku satın alabileceğini sanıyorsun. Çünkü tek bildiğin bu. Başka şekilde nasıl yaşanır bilmiyorsun."
"Belki de bilmiyorumdur. Haklısındır.   Ama yardım etmek için bir çaba bile göstermiyorsun."
"BELKİ DE ARTIK 7 YAŞINDA OLMADIĞINDANDIR. HATIRLATAYIM ÇÜNKÜ ARTIK BU YAŞTA BİR KIZIN VAR AMA SANA NE! ELİNE PARA TUTUŞTURURSUN VE HER ŞEY ÇÖZÜLÜR Dİ Mİ? SENİN ANLADIĞIN TEK YÖNTEM BU ÇÜNKÜ. YETER. YETER."
"Anne-"
"YETER!"
Annemin etrafını mavi bir ışık kaplamıştı. Gerisi ise bulanıktı.

Gördüğüm kabus bana kafayı yedirtiyordu. Ben mi annemin ölümüne sebep olmuştum? Tony mi neden olmuştu? Tony ile annem neden kavga ediyorlardı? Yine Tony ne bok yemişti acaba? Dayanamıyordum. Cüzdanımı aldım. Dışarı çıktım motorlardan birini çalıştırdım. En yakındaki marketten bir kasa bira aldım. Belki doğru karar veremiyordum. Belki de 4 aylık emeğimi boşa çıkarıyordum. Umrumda değildi. Sadece sarhoş olup kafamdaki düşüncelerden kurtulmak istiyordum. Geldiğim gibi kendimi mutfağa bıraktım. Şişelerden birini diktim. Bişey değişmedi diğerini diktim. Düşüncelerim azalmaya başlamıştı. Üçüncü. Dördüncü derken beş şişe içmiştim sızdım sızacaktım ki içeriye birinin girdiğini duydum.

Bakamayacak kadar sarhoştum. O sırada ışıklar açıldı. Tony gelmişti. Sanki zorla buradaymış gibi bir hali vardı. Beni görünce yüzündeki ifade yerini her zamanki gibi ifadesizliğe kaptırmıştı.
"Siktir. Antonia napıyorsun."
"Sana ne! Sanki onca yıl umrundaydı da. Şimdi mi merak edeceğin tuttu?"
"Antonia. Sarhoşsun."
"Cidden  ya? Demesen haberim olmayacak."
"En azından iki dakika ciddiyetini koru Antonia."
"Cidden umursamıyorsun di mi? Ben senin s*kinde bile değilim di mi? İnsan en azından senden kullanmamı istediğim ismi kullanır."
"Seninle konuşmaya geldim Antonia senin bu sarhoş hallerinle değil."
"Tabi buyur konuş. Yine çok değerli Parker'ın ne boklar yedi de yanıma geldin acaba. Çünkü Parker sanki öz oğlunmuş gibi davranmayı hiç bırakmıyorsun."
"Peter'ın ebeveynleri ölü yardıma ihtiyacı v-"
"BENİM DE ANNEM ÖLDÜ. ONUN YARDIMA İHTİYACI VARSA BENİM YOK MU? AMA BEN ÇOK ŞANSLIYIM BENİM BABAM YAŞIYO Dİ Mİ? Ama keike yaşamasaymış... En azından her gün seni nefretle anacağıma her gün senin yüzünden kendimden nefret edeceğime seni saygıyla anardım. Ne kadar şerefsiz olduğunu bilmeden anardım seni... "
"B-ben çalıştım."
"NEYE ÇALIŞTIN? NEYE? DAHA ŞEREFSİZ OLMAYA MI?"
"Ben işleri batırdım Antonia."
"Bunca yıl sonra anlayabildiğine göre pek de 'dahi' değilsin anlaşılan."
"Bak... İlk birkaç yıl kendimi kaybetmiştim."
"O birkaç yıl tam olarak kaç yıl oluyo acaba? 6 yıl mı? Çünkü ben tacize uğradığımda bile onu kovmak dışında hiçbir şey yapmadın."
"Yapmadım mı sanıyorsun. Bir daha o adamdan haber alabildin mi peki? Alamazsın çünkü bunu öğrendiğim gece Iron Man suitimle o herifin evine gidip onu öldürene kadar dövdüm."
"Tebrikler. O adamı öldürerek kesinlikle tüm sorunlarımı çözmüşsün. O adam öldüreceğin zamanda gelip belki bana biraz ilgi gösterseydin, belki travmamı atlatmama yarfım etseydin böyle olmazdı."
"Korktum... Onca yıl seni kendimden uzak tuttuktan sonra-"
"PARKER'A BABALIK YAPMANIN VİCADANINI AZALTACAĞINI DÜŞÜNDÜN Dİ Mİ ÇÜNKÜ BENİ Bİ GRAM BİLE DÜŞÜNSEYDİN BANA BÖYLE DAVRANIRKEN PARKER'A BU İLGİYİ GÖSTERMEYE KALKIŞAMAZDIN."
"Korktum. Senin bana vereceğin tepkiden korktum. Sana yaptıklarımla yüzleşmekten korktum. Senin benim suratıma bir daha bakamamandan korktum. Seni kaybedeceğimden korktum."
"Ama artık bunun için çok geç Tony... Çünkü ben seni kafamdan sileli çok uzun zaman oldu. Silmesi çok da zor olmadı zaten çünkü babalık vasfını  bi gram bile yerine getirmediğin yetmemiş gibi hiç tanımadığın bi çocuğa babalık yaptın. Ve en acı tarafı ne biliyor musun Tony? Hiç tanımadığım insanlarım senin yerini doldurması için 15 gün yetti bile..." Şişelerden bir tanesini daha kafama diktim ve sordum.
" Hangi zıkkım için gelmiştin buraya?"
" Geçen gün olanları duydum ve... Başkasına daha zarar vermemen için sana bir makine tasarlamaya geldim. Vücudunu zırh gibi sara-"
" SİKTİR GİT TONY! CİDDEN BU KADAR KALPSİZ OLDUĞUNU GÖSTERME BARİ. SİKTİR GİT! VE MÜMKÜNSE DE BİR DAHA YAKINIMA BİLE YAKLAŞMA. "
" Antonia-"
" BEN GÜÇLERİMİ SENİN ÜZERİNDE KULLANIP SENİ GEBERETMENİN BİR YOLUNU BULMADAN SİKTİR GİT! "