ALFA SERİSİ

2. Bölüm

Selaammm! Nasılsınız? İkinci bölüm ile geldim, yavaş yavaş karakterleri tanıyacağız umarım beğenirsiniiz. Lütfen yorum yaparak görüşlerinizi belirtin.

Bölüm şarkısı,

Kendimden Hallice| Sakince Yoruldum
Sena Şener| Parya İçin Hep Gün Öte
Taylor Swift| Blank Space

İyi okumalar dilerim.

SAFKAN

El çantamı bavulumun üzerine koyup siyah çantamı sırtladım. Etrafa son bir kez göz attım. Yaptığım saçmalığı, tüm bu anlatılanları sindirmeye fırsatım olmamıştı. Şimdi aynanın karşısında yeşil gözlerime bakıyordum. Üzerimde askılı beyaz cropun üstüne giydiğim deri ceketim, altımda ise yüksek bel siyah, dizleri yırtık bir pantolon vardı. Saçlarımı tepeden, sıkı bir at kuyruğu yapmıştım ve kulaklarıma sıkça kullandığım küpeleri dizmiştim. Sıradan, normal bir genç kız gibiydim.

Normal olamayacak kadar normal görünüyordum. Yüzüme sahte bir tebessüm kondurdum. Orada karşılaşacağım insanları bilmiyordum ama tahmin edebiliyordum. Kuyruğu dik tutacaktım. Bir an önce öğrenmem gereken ne varsa öğrenecek ve siktir olup gidecektim. Dolan gözlerimi kapatıp vücudumu dikleştirdim. Ve son bir kez kendime bakıp etrafı kontrol ettim. Hiçbir şeyim kalmamıştı.

Bavulumu alıp odadan dışarıya çıktığım da annemi odamın kapısının önünde buldum. Gözlerimiz kısa bir an birbirine dokundu. Sertçe yutkundum ve kendi odasından çıkan Kayraya baktım.

"Sana bir şey daha söylememiz lazım." Bu kez gözlerimi kaçırmadan doğruca anneme baktım. Eliyle kulağının arkasını işaret etti. "Benlerin, ailemizi ve kutsal kanımızı temsil ediyor. Her safkanın izi vardır. Benimkiler- eliyle sol gözünün altındaki üç küçük noktayı işaret etti- yüzümde. Kayranınkiler- bu kez Kayraya döndü ve Kayra sağ elinin yüzük parmağının kenarını gösterdi- parmağında." Bana doğru bir adım attığında olduğum yerde öylece durdum. Dünkü kahrolmuş halinden çok daha dik ve güçlü duruyordu. "Oradaki Safkanlarla tanışacaksın. Ailemizle... Her şeye rağmen dik duracaksın. Eğer ki düştüğünü görürlerse üzerine yürümekten geri durmayacaklardır. Hiç kimseye güvenme, biliyorum bana karşı kırgınsın ama gittiğinde aramaktan çekinme. Beni aramasan bile Kayrayı ara Elisa. Sakın ama sakın kim olursa olsun hiç fark etmez senin aslında benim kızım olduğunu hiç kimse bilmeyecek. Feride Zade dışında... O seni koruyacak ama sen yine de dikkatli ol ve sadece kendine ve güçlerine odaklan. Ve son olarak Elisa, sakın toplum içinde tam olarak dönüşme! Dönüşümünü görürlerse kim olduğunu anlarlar."

Başımı salladım ve bavulumu tekrar tutup merdivenleri inmeye başladım. Kulaklarımda sertçe çarpan kalp atışları yer edindi. Bu atışlar bana ait değildi. Hissettiğim farkındalıkla gözlerimi kapatıp derince nefeslendim ve sertçe yutkundum. Yavaş adımlarla merdivenleri inip dışarıya çıktım. Kayra arabanın bagajını açıp bavulumu ve el çantamı koydu. İçim gidiyordu ama inadımdan dönüp de anneme bakamıyordum. Çok fazla kırgındım. Bir kez daha bakmadan kendimi ön koltuğa attım. Tutmam gerekiyordu göz yaşlarımı...

Araba havaalanının önünde durduğunda Kayra kapıyı yavaşça açtı. Dikiz aynasından kendime bir göz atıp aşağıya indim. Kahverengi çantamı ve bavulumu elinden aldım ve karşı karşıya kaldık. "Neler hissettiğini tahmin edebiliyorum. Korkuyorsun bunu kalp atışlarından anlayabiliyorum ama unutma benim küçük Elisam sen yıllardır beklenen o lidersin. Omuzlarında savaşa mahkum edilen türlerin sorumluluğu var. Kork ama saklanma. Şimdi gidiyorsun ama bir gün döneceğini biliyorum. Sen çok güçlüsün. Oraya gittiğinde çok fazla şey yaşayacaksın ama sakın yıkılma ve benimle paylaşmaktan çekinme. Annen her şeyi senin için yaptı. Bunu unutma olur mu?" başımı salladım ve elime uzanan eline tutundum.