A Night With Them

Chapter 3

Hazel catches her breath after waking up from a bad nightmare. Nang makaramdam siya ng takot ay halos isiksik niya ang kaniyang sarili sa sulok ng kama habang mahigpit ang pagkatakip nito ng kumot sa kaniyang katawan na para bang pinoprotektahan nito ang kaniyang sarili.

Halos isang taon nya na itong nararanasan ngunit gano'n parin ang kaniyang nararamdamang takot. Hindi niya maintindihan kung bakit parati niya ito napapaniginipan. Hindi niya mawari kung totoo ba ito o hindi na kung saan siya ay may katalik na apat nag kalalakihan.

God, I feel horrible. Please help me to cast my worries upon you...

Nang kumalma siya ay kinuha niya ang kaniyang cellphone para tignan kung anong oras na at nakita niyang madaling araw palang ito. Gugustuhin niya man matulog ulit ngunit natatakot na ito na baka managinip nanaman ito muli.

Sa huli ay naisipan niya nalang tapusin ang kaniyang trabaho na hindi niya nagawa kagabi. Bumaba muna siya para magtimpla ng kape bago bumalik sa kaniyang kwarto.

Ilang beses muna siyang bumuntong hininga saka sinimulan ang trabaho. Isa sa mga pagtatrabaho ang kanyang paraan para hindi niya na muna maisip ang kaniyang napapaniginipan.

Gustuhin niya mang pumunta ng psychiatrist ay hindi niya magawa. Natatakot siyang malaman na may problema ito sa pag-iisip dahil sa loob-loob niya ay pakiramdam niyang nababaliw na talaga ito.

Ilang oras ang nakalilipas at nag inat-inat ito dahil sa pangangawit niya habang nakaupo. Nakaramdam siya ng ginhawa nang matapos niya ang kaniyang trabaho. Tinignan niya ang kaniyang relo at nagulat itong gano'n na pala siya katagal mag trabaho dahil mag alas siyete na ng umaga.

Naisipan niyang bumaba upang ipagluto ang kaniyang ina ng agahan. Gusto niyang bumawi rito dahil sa masasamang salita na naibato nito sa kaniyang ina. Nagbihis muna ito ng komportableng damit bago dumeretso sa kusina.

Since her mom loves to eat Filipino food, she decided to cooked omelette, dried fish, bacon and fried rice. She also made a homemade fresh orange juice as well as black coffee. The sweetest aroma filled the kitchen.

"Anak, anong niluluto mo? Where's our chef or maid?" takang tanong ng kaniyang ina at nababakas ang kasiyahan sa mukha nito nang maabutan ang kaniyang anak na naghahain ng agahan sa mesa.

"Pinagpahinga ko, I told them ako ang mag cooked ngayon." naiilang na sabi ni Hazel habang inaayos ang ang mesa.

Napangiti ng palihim ang kaniyang ina. "I miss your cooking." mahinang sabi nito ngunit tipid na ngiti lang ganti niya rito.

"Shall we eat?" yaya niya sa kaniyang ina at masayang tumango naman ito bilang tugon saka sabay silang umupo.

Naging tahimik ang kanilang agahan at walang gustong umimik. Hanggang sa matapos sila ay wala paring nais na magsalita. Ngunit gayunpaman ay masaya ang kanilang nararamdaman sa mga oras na iyon. Halos ilang taon na rin 'nung huli silang nagsabay na kumain at ngayon lang ito naulit.

"Anak, can we talk?" biglang imik ng kaniyang ina kaya napaangat ang kaniyang tingin at tinignan ito. "In my office," dagdag nito.

"Hmm later po,"

Mabilis na iniligpit ni Hazel ang kanilang pinagkainan saka ito hinugasan. May ideya na ito sa kung ano mang nais nitong pag-usapan kaya binilisan niya nalang ang kaniyang kilos at dumeretso sa opisina ng kaniyang ina.

Naabutan niya itong nakaupo sa swivel chair habang nakaharap ito sa malaking bintana. Hindi siya nito napansin kaya tumikhim ito upang agawin ang atensyon. Hindi naman ito nabigo dahil bigla nitong pinaikot ang upuan paharap sa gawi niya.

"Take a seat."

Mabilis niya itong sinunod at umupo sa harapan na mesa lang ang naging silbing harang sa pagitan nila. Huminga ito ng malalim at pilit na pinakalma ang kaniyang sarili. Pinapaalala niya sa kaniyang sarili na humingi ito ng tawad sa mga inasal niya.

"Mama... I apologize sa mga inasal ko," nakayukong anito.

"It's okay, I understand." nakangiting turan nito na ikinahinga nya ng maluwag. "How are you?"

Napatigil si Hazel sa tanong nito. Pakiramdam nito ay may bumara sa kaniyang lalamunan. Hindi siya makapaniwala dahil parang ngayon lang siya kinamusta ng kaniyang ina.

"I-i'm f-fine, m-mama." napalunok niya nang magkanda utal-utal ito.

"That's good to hear," anito habang pinagsiklop ang mga kamay nito sa ibabaw ng mesa. "Hindi na ako magpaligoy-ligoy pa. I know you don't want to do this but please can you do this for me? For your mother?" himig na nakikiusap ito. "Can you manage one of our business?"

"Mama--"

"Please?"

Napatitig naman ito sa kaniyang ina. Pinag-iisipan niya kung ano ang isasagot dito. Minsan lamang ito nakiusap sakaniya. Gusto niya man tumanggi ay ayaw niya nang pasakitin ang damdamin nito.

"Okay"

"Okay what?" nagtatakang tanong ng kaniyang ina.

Huminga muna siya ng malalim bago magsalita. "I'll manage one of your business,"

"Oh! I didn't expect you to say that," kumikislap ang mata nito na para bang hindi ito makapaniwala na pumayag ang kaniyang anak sa pakiusap nito. "Thank you, anak. It means a lot to me." huminga ito ng malalim. "I want you to manage our 5 start hotel and convention in the Philippines"

Pakiramdam niya ay para siyang binomba sa kaniyang narinig. Hindi niya alam kung bakit bigla siyang nakaramdam ng takot pagkarinig ang bansang iyon.

Why do I feel like a scared cat?

"W-when?"

"Tomorrow, anak. This is an urgent meeting, kailangan mong umattend ng meeting and to check the hotel. Hindi ako makapunta because I have to manage our business here."

Hazel didn't realize that her mother was already left and went to the meeting. She had so many thoughts in her mind. Akala niya ay dito lang sa lugar nila ang negosyo na gustong ipa-manage ng kaniyang ina. Hindi niya akalain na sobrang layo pala ng pupuntahan niya. Tapos bukas agad ay aalis na siya?

What about my job?

She just tweaked her hair out of frustration. She could no longer take back what she had told to her mother that she agreed to her request.

Saka niya palang naaalala na wala pala siyang alam sa pagmamanage ng negosyo dahil arkitekto ang kaniyang pinag-aralan noong nag kolehiyo ito.
Kaya lalo itong nainis sa sarili.

Sandali itong natigilan at nagtataka kung bakit masiyadong ipinagkatiwala ng kaniyang ina ang isa sa mga negosyo nito sakaniya.

It's okay, I only have a month to stay in the Philippines to fix the problems with the businesses that mama entrusted to me.