Bugün gunlerden nisan ayında saçma bir gün. Bu aralar Cenk'le fazla konuşmuyoruz. Galiba ikimizinde biraz yalnızlığa ihtiyacı var. Salona inip bedenimi koltuğa bıraktım. 5-10 dakika gozlerimi kapattım, ve düşünmeye başladım. O zaman hayattan biktigimin farkına vardım. Kapı zili calinca gozlerimi hafif araladim. O halsiz halimle kapiya doğru yürümeye başladım. Kapiyi actigimda, o yarı kalan uykum geri gelmiş, o kocaman gözlerimi fal taşı gibi acmistim. Karşımda gördüğüm dedikodu dostum duruyordu. O bedenine sımsıkı sarildim. Ince bileginden tuttugum gibi, onu salona doğru cekistirmeye başladım. Hasret giderdikten sonra her zamanki gibi dedikodumuza başladık. Karşımıza Rüzgar geçti. O kadar dedikoduya dalmisiz ki Rüzgar'in geldiginin farkinda bile değildik. Rüzgar bize siritarak bakıyordu. Bende Yasmin'i alıp, odama çıktık. Orda dedikodumuza dewam ettik. Ama her cumlemizde Cenk geciyordu. Tabi utanmamam mümkün değil. Perdemi sonuna kadar açtım. Yasmin'le farkina varmadan hala dedikodu yapıyorduk. Allah'ım dedikodu yapiyoruz ya sen bizi affet. Ben Yasmin'e heyecanli heyecanli maceralarimi anlatirken, Cenk beni aramaya başladı. Sakince telefonu açtım ve:
+ noldu Cenk?
- insan bi hal hatır sorar
+noldu?
- benim cama bak
Cenk'in camina baktigimda, siritarak bizi izliyordu. Utangaç bir tebessümle el salladim..
Ikimizde telefonlarin açık oldugunu fark etmemistik. Telefonu suratına kapatarak:
+ fazla yazmasin
Diyerek ona karşı gulumsedim. Oda mesajimi görmüş olacak ki, ayni tepkiyi yaptı. El sallayarak perdeyi suratina kapattim. Bana alayla bakan Yasmin:
- wooow
Yapmaya başladı. Ewde yer yok diye yanima zorla kendisini sigdirdi. Ben çıplak tavana bakıp düşünürken, Yasmin çoktan uyumustu. Bende ona uyum saglayarak uyudum.
Devami gelicek vote ve yorumlarinizi bekliyorummm ;)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATIMIN ANLAMI OL
Teen Fictionyanlışlıkla hikayemi sildigimden dolayı en baştan yazmak zorunda kaldım. Yani alıntı sanmayin:)
