HAYATIMIN ANLAMI OL

GERİ DÖNÜŞ

Sabah sanki hiçbir şey umrumda değilmiş gibi evden sakin adimlarla spor yapmaya çıktim. Sahil kenarında koşmaya başladım. Her attığım adımda bir öfke, bir daralma gürlüyordu. Bankın kenarinda, ellerimi dizlerime koyarak nesef alıp verisimi duzenliyordum. Aniden omzuma yumusak narin bir dokunuşla sıçradim. Arkama baktım ve o kişi hiçte beni şaşırtmamisti. Eminim evden niye erken çıktığımı merak edip, pesime takildi. Yada tam olarak guvencini kazanamamisim.
+ efendim Rüzgar
- neden erken çıktın?
+ ahh işte bende Rüzgar nezaman bana hesap soracak diye bekliyordum
- sana bir soru sordum
+ madem takip ettin, gel hadi beraber spor yapalim
- sen hayatin boyunca spor yaptinmi ki, yada yatagindan sabah sabah nasil ciktin yaa???

Bu soruları cevapsiz birakarak yoluma devam etmeye başladım.
Kafam o kadar dalgindi ki artik yerdeki taşları bile inceliyordum. Bu düşüncelerimin arasina giren telefon sesiyle kendime geldim. Arayan Ceylin'di.

+efendim ceco
- acilen eve gelmen lazım
+ niye
- annemler tutturmus bu kadar tatil yeter geri dönüyoruz diye
+ sen ciddimisim
- şaka yapicak halim mi var?
+ tamam geliyorum

Böyle Şey mümkün değildi. Ben geri dönmek istemiyoruk ki. Tabi niye bize sorsunlar ki biz kimiz yaa biz kimizki degil mi?

- sen kendi kendine mi konuşuyorsun?

Şimdi bu nerden çıktı yaa...

+ cenk sana bir şey sorabilir miyim?
- hadi sor bakalım
+ sen beni mi takip ediyorsun
- acaba tam tersi olabilir mi?
+ olamazzz
- tamam ozaman, şimdi ben sana bir şey sorabilir miyim?
+ hadi sende sor bakalim
- telefonda konuşurken duydum sizi, gerçekten gidicek misin?
+ burda kalicak bir sebebim olmadığı sürece...
- ozaman... senle tanışmak güzeldi hoşçakal...

Inanmiyorum yaaa bu kadar mii? Yaa zaten ne bekliyebilirim kii? O kendi yoluna, ben kendi yoluma...
Bu şekilde de kendime destek çıkamiyorum kii, keşke karşısına çıkıp itiraf edebilsem... ayy nediyorum ben yaa iyice kafayi yedim ilk önce şu geri dönme meselesini hallediyim, ondan sonra bunlarida düşünürüz.

Yolun başında valizlerle yürüyen bir topluluk vardi. Biraz daha yaklastim ve Ceylin'in bana işaretler yaptigini farkettim. Yanlarina kadar koştum. Ve...

+ yaa yenge beni bırakıp mı gidiyosun?
- bak evladim ben artik Ruzgar'ada sanada bakamiyorum. Anneniz babaniz olsaydi onlar size bakardi.

Bu söz gerçekten de koymuştu. Ağlayarak eve girdim. Annemin babamin fotograflarina sarildim. Yanima gelen Rüzgar bana sarıldı. Onunda elinde aile resmi vardı. Rüzgar'a sarildim... ikimizde aglamaya başladık.

+ Rüzgar ne yapacağız şimdi
- bilmiyorum, olmassa çalışıp gecinirizz
+ beni hiç birakma tamam mı?
- sen de beni

Bugün ilk gulusumuz burada gerçekleşmiş olduuu, takiii Cenk gelene kadar. Cenk bir sürü flim getirmisti. Neredeyse ucumuz beraber sabahlamistik. O gün bütün komşular bizden şikayetçi olmuştu. Daha dogrusu Ruzgar'dan... Çünkü Rüzgar sabaha kadar son sesle müzik dinlemisti. Cenk'ede misafir odasini verdikten sonra bende uykumu almak üzere uyudum...

VOTE VE YORUMLARINIZI BEKLIYORUM, DEVAMI GELECEK :) :) :)