YazAşk

YazAşk -29

Parti Sabahı

Kartal

Gözümün önünde leya vurulmuştu. Onun konuşmasını engellemeliydim. Benim aptallığımdı. Annesi,Tuana gelmişlerdi.. duvara yaslanmış kanlı ellerle Leyanın kolyesini tutuyordum.. gözlerimden akan yaşlar dursada kendime gelememiştim. Sonuçta oda ekibimdendi. Ekibimden birini kaybedemezdim.

Leya çok inatçı biriydi ne söylesem tersini söylerdi.. leya benim için psikolog hanımdı. Doktor ameliyattan çıktı "Leya Hanımın yakınları?"annesi ve Tuana doktora yaklaştı "Leya iyimi? Doktor susmasana konuş!!"Tuananın sert çıkışı beni biraz etkilesede şu anlık sorun leyaydı. "Leya Hanımın ameliyatı iyi geçti. Yoğun bakıma alıyoruz fakat.. leya Hanımın boşluğuna denk gelen kurşun derin bir yara almış.. maalesef hayati tehlikesi var"doktor aralarından sızıp gittiği an Tuananın düştüğünü fark edince onu koşup tuttum.

Bana üzgün gözlerle bakınca içim acımıştı. Annesi donmuş kalmıştı. Bizi fark edince ayırıp "dokunma ona! Dokunduğunuz herkesi yakıp yıktınız! Gidin buradan"nefes alıp verdim cevap bile vermeden hastanenin çıkışına doğru ilerledim. Elimdeki kolyeyi sıkıp dışarıdaki bankalara oturdum.

Etrafa bakınırken yanıma Tuana geldi "oturabilir miyim?"kafamı salladım. Kolyeyi ona uzattım "Leyanın"almayıp bana geri uzattı "sen verirsin"kafamı sallayıp cebime koydum "ellerin kanlı yıkamalısın"ona baktım "tek sorunun bu olduğunu düşünmüyorum"kaşlarını çattı "ben herşeye rağmen.. yaşamı onurlandırmamız gerektiğine inanıyorum. bu kadar tehlikenin kötülüğün arasında.. gülebilecek anları yakalamak lazım.. :) Kaşlarımı çattım "psikolog hanım gibi konuşuyorsun"bana baktı "istesemde o olamam.. o çok özel birisi"kimse özel kılınmamalıydı "bence sende özelsin.. hatta bütün kadınlar özel"hüzünlü gözlerle bana baktı.

Güldü ve başını tekrar eğdi utangaç biriydi fakat içini birine açınca ne kadar acısı olduğunu görebilirdi insan.. hatta o daha acısını anlatmadan anlardı hüznünü "psikolog hanımla yani leyayla ne kadar zamandır arkadaşsınız?"başını kaldırmadan konuşmaya başladı "5.5 yıldır arkadaşız.. tanışma hikayemiz"birden güldü "o kadar komiktiki.. anlatsam gülersin"kaşlarımı çatıp tebessüm ettim "farkında değilsin ama sende gülüyorsun. Ayrıca psikolog hanım bilir ben hiç gülmem"bana baktı "neden?"konuşmaya başladım "dedin ya hani.. bu kadar tehlikenin kötülüğün arasında gülebilecek anları yakalamak lazım diye.. o anlar hiç olmadı.. mutsuzdum gülmezdim bana kaba Saba birşey derlerdi. Psikolog hanım sana beni anlatınca elbetteki sende kaba demişsindir"güzel bakıyordu.

Konuşmaya başladı "doğru demedim değil ama bence o kadar kaba biri değilsin"konuşmaya başladım "şuan üzgün olduğum için olabilirmi?"güldü "e daha deminde küçükken mutsuz olduğum için gülmüyorum demiştin"bu kız hakkaten psikolog hanımdan daha büyük sorundu "bak kadın"başını bir anda kaldırınca yutkundum kıza sanki benim kadınımmış gibi bak kadın demekte nerden çıkmıştı.

Hadi topla toplayabilirsen. Ayağa kalktım "bak kızım benimle uğraşma üzülürsün"oda ayağa kalktı. Konuşacaktı ki Leyanın Çağan dediği çocuk geldi geri çekildim ve banka oturdum "Tuana leya nasıl iyimi?"Tuana konuşmaya başladı "kritik bi durumu yokmuş.. ama hayati tehlikesi var"ayağını duvara vurdu. Tam gidecekken durdu "senin ne işin var lan burda?"ayağa kalktım. Hadi bakalım başlıyoruz cevap verecekken "Tuana senin bu herifle işin ne!? Bana bak lan sevgilimdende tuanadanda uzak duracaksın"güldüm "ikisiylede işim yok al senin olsun"sevgilim demişti galiba.

İlginç. Leya bir daha öyle birşey yapmaz demiştim. Üzerime yürümeye başlayınca Tuana beni tuttu "Çağan git sevgilinin yanına uzak dur ondan!"Tuanaya baktı "sen niye iki günlük herifi bana savunuyorsun ya? Ben gidiyorsam sende benimle geliyorsun yürü!"kolunu tutmuştuki Tuana kolunu sertçe çekti "Çağan o korunmaya ihtiyaç duyan o küçük kız değilim aklını başına al!"nefes verip gitti.

Bende gidecektim ki kolumu tuttu "hop hop nereye?'ona baktım "evime"kaşlarını çattı "ya sen Çağanın dedik-"konuşmasına izin vermeden üstüne yürüdüm "bak kızım ben o yalancı herife benzemem!"uzaklaşıp gittim.

Tuana

Kartalın dediklerinden sonra yutkundum. Kendi kendime söylendim. "İkinizde çok masumsunuz sanki"uzaklaştığını fark edince peşine koştum "hey beklesene beni!"Sahil kenarında bir banka oturduk "sen hayırdır ya bi atarlanmalar bi umursamamalar bağırdım arkandan!"bana dönüp Çağanın tuttuğu kızarmış kolumu gösterdi "kusursuz zannediyorsun dimi kendini. Tüm bu olanlar seni asil ve kusursuz kılıyor"yutkundum "ama bak. Kusursuzum diyorsun umursamazım diyorsun kolundaki izler seni kusurlu kılıyor"belkide haklıydı "sende kendini keko zannediyorsun ben birşey diyormuyum?"kolumu bıraktı ve konuşmaya başladı "ne alaka ya?"güldüm "haline bir bak kaba davranmalar atarlanmalar hayırdır ya?"bana yaklaştı "kızım ben buna kekoluk demiyorum kabayım ve kaba olduğumu diyorum zaten sen kendine bak"kaşlarımı çattım "ne varmış benim halimde?"konuşmaya başladı "yıkık döküksün kızım. Lunaparkta değiliz aç gözlerini"konuşmaya başladım "ben herşeyin farkındayım merak etme"konuşmaya devam "aynen aynen."bu herif gıcık. Leya haklı ya. Çağan nereden geldi sanki.

Hakkaten ya. Çağan kolumu kızarttı onun ağzına etmeye gitmem lazım. Kartal'da çekip gitmişti zaten hastaneye geri döndüm "Çağan!!"Leyanın olduğu yoğun bakım camından bana döndü "Kolumu kızarttın aptal! Sen o herife atar yaparken beni niye peşine takıyorsun!?"konuşmaya başladı "uzak dur o heriften!"haah.

Haydi bakalım cenaze namazına "bak Çağan tepemin tasını attırma ben Leyaya benzemem oh kıyamam oh yapamam demem yüzünü köpeklere parçalatırım oğlum senin!!"oflayıp cama döndü. Bende cama yaklaştım.. oh kuzum. Bembeyaz olmuştu.. hasta oluncada böyle olurdu..

Gel be leyam.. Bırakma Bizi..

Devam Edecek