I'm Accidentally Pregnant With My Crush (#Series 1) Completed√

Chapter 47

chapter47

Third Person POV

Pagkarating ni Ashley sa hospital ay dali dali itong nag lakad ng mabilis.
Walang paki alam itong nag lakad.

Wala s'yang paki alam kahit naka pang bahay lang ang suot n'ya.

Hina hanap kasi ng paningin n'ya ang ate Sofie n'ya.

Maya maya sa kakalibot ng pananaw n'ya nakita n'ya ang ate Sofie n'yang nakatayo sa labas ng pinto.

Nakita n'ya itong bagot na bagot lang nanaka sandal sa pader.

Kaya mabilis naman  s'yang lumapit dito.

Ashley ba't ang tagal mo.
Alam mo bang kanina pa ako nag hihintay sayo.

Alam mo bang gutom na ako.
Wala pa kaya akong kain.
Bungad na bulyaw nito Kay  Ashley  kaya napa iling naman ito sa isiping wala talagang mudo ang kanyang ate.

Tiningnan n'ya muna ito mula ulo hanggang paa.

"Anong klaseng tingin yan Ashley?
Ayaw mo ba akong pakainin?."
Nag aalburuto nitong saad bago s'ya daanan at walang pasabi sabing umalis ito sa harapan n'ya.

Kaya naka nganga  namang nakatanaw lang si Ashley sa papalayong bulto ng kanyang kakambal.

At maya maya ay bigla s'yang nagtaka ng mapagtanto n'yang normal lang ito.
Wala nga itong ni kahit maliit na sugat o gasgas man lang sa kamay.
Sa madaling salita nagtaka s'ya bigla sino ba naman ang hindi magtataka at magugulohan kung makakita ka ng taong nanggaling sa isang kidnapan tapos makikita mo lang itong parang normal lang.
Parang wala lang.

Kaya napa iling nalang s'ya bago lumapit sa kakalabas lang na Doctor.

Hindi nga nakilala agad ni Ashley kung  sino ang Doctor nanasa harapan n'ya.
Naka suot kasi ito ng uniforme.
May naka sabit din sa leeg
nito isang stethoscope yung gina gamit ng doctor.
Kaya hindi agad nakilala ni Ashley kung sino ang lalaking doctor nanasa harapan n'ya.

Kung hindi panga ito nag salita hindi n'ya nga sana malalaman kung sino ang nasa harapan n'ya.

Here you are Ashley.
Bungad nito sa kanya ng makita nitong nakatingin s'ya rito.

Kaya napa pikit naman bigla si Ashley sa isiping ang bunga ngerong doctor pala ang nasa harapan n'ya.

Wag mo akong mapikit pikitan ng mata Ashley.
"Alam mo bang comatose ang anak mo."
Singhal nito sa kanya ng makita nitong napa pikit s'ya.
Kaya nang mag sinking sa utak n'ya bigla nalang nag unahan sa pag laglag ang mga luha n'yang bumuo nalang bigla sa mata n'ya.

Umiiyak nanapa tingin s'ya sa pinto kung saan nang galing si Standford ang kilalang bungangerong doctor.

Hey Ashley.
Lakasan mo ang loob mo.
Rinig n'yang mahinang saad ng Kaibigan n'yang si Cassandra at napansin n'ya naman kung papaano s'ya hawakan sa balikat ni Audrey.

Ashley kaya mo yan okay.
Mahinang saad naman ni Audrey at kitang kita n'ya rin kung papaano ito tatango tangong tumingin sa kanya.

"But, Drey alam mo ang sakit pala."
Sobrang sakit pala.
Super duper.
Graveh ang sakit sakit pala kapag nakikita mong nahihirapan ang anak mo.
Umiiyak na saad ni Ashley.

Kaya nakita n'ya namang napa ngiwi ang kanyang kaibigan.

"Ashley naman e' wala naman akong anak."
Kuma kamot na sabi ni Audrey.

Kaya umiiyak na tiningnan n'ya naman ito.

"Audrey naman kahit kailan hindi ka talaga marunong makisama."
Umiiyak na saad n'ya dito.

"E' totoo naman kasi Ashley, wala naman talaga akong anak."
Saad nito bago inikotan s'ya ng mata.

"Oo nga naman Ashley, pero tika nga muna hindi mo pa naman nakikita kalagayan ng anak  mo.
Pero kung maka iyak ka d'yan parang nakita muna."
Josmeyo' Ashley naunahan ka pa ng pinsan mo.
Bahala ka d'yan drama mo e'
Rinig n'ya namang saad ni Cassandra bago iwanan s'ya kaya napa tayo naman s'ya bigla ng wala sa plano.

Kainis mga kaibigan ko ba talaga yun iiwan ba naman ako.
Mahinang saad n'ya sa kanyang sarili bago nagpapahid ng luhang sumunod sa dalawa.

Pero pagka rating n'ya sa loob ay bumungad  sa kanya ang mukha ng pinsan n'ya.

Nang mumugto ang dalawang mata nito.
Kitang kita mong nang galing sa iyak.

Ibang klase talaga kayo.
Rinig n'yang mahinang saad ng nasa likoran n'ya.

Pero kahit hindi man n'ya ito tingnan alam na alam o kilalang kilala n'ya ang mayari ng boses nayon.
Hindi s'ya pwedeng magka maling ng galing sa ate Sofie n'ya yun.

Paki alamera ka talaga Sofie.
Kung umiyak karin kaya.
Rinig n'yang bulyaw ng pinsan n'ya.

Kaya kitang kita n'ya naman kung papaano mapaklang tumawa ang kakambal n'ya.

Tuma tawa kapa d'yan.
Palibhasa hindi ka naaawa.
Dugtong na sabi ng pinsan n'ya.

Anong hindi naaawa.
E' awang awa nanga ako sasarili ko.
Tingnan mo ang sugat nanatamo ko.
Kita mo ba to Angel.
Saad naman ng kakambal n'ya habang ipina pakita ang kamay n'yang may benda.

Kaya nagugulohang napa tingin s'ya dito.
Nagtaka kasi s'ya bigla.
Kasi kahit ilang beses pa yata s'yang pumikit.
Kahit pilitin n'ya pa yata ng paulit ulit ang kanyang sarili naalalahanin ito.
Hindi s'ya pwedeng magka maling wala talaga s'yang nakitang sugat kanina.
Wala din s'yang bendang nakita.

Nagugulohan natalaga s'ya .
Ano bang nangyayari?
Namamalik mata ba s'ya.
Namamalik mata ba ako?
Mahinang tanong n'ya sa kanyang sarili.

"Okay kaawang awa ka'nga
Kaya tigilan mo ang kakatawa d'yan."
Saad ng pinsan n'ya kaya napa tingin naman  s'ya bigla sa pwesto nang tini tingnan ni Angel.
Kita n'yang nakatanaw ito sa anak n'yang naka laray sa hospital bed.

Kita n'ya ngang may oxygen na naka support dito.

Parang piling n'ya mag uunahan Nana man yata ng bagsak ang mga bumuong luha sa kanyang mata.

Sobrang naaawa s'ya sa kalagayan ng kanyang anak.
Alam n'ya nga sasarili n'yang kaya siguro nag iingay  ang kaibigan n'ya , ang ate Sofie at saka Pinsan n'ya
Kasi para mawala siguro ang sakit na kanyang nararamdaman .

Pero mawawala ba ito?
Piling n'ya nga ano mang orasa mahihimatay yata s'ya.

Awang awa na s'ya sa pinag dadaanan ng kanyang bunsong anak.
Kung pwede lang sana akoin n'ya ito .
Piling n'ya nga inako na niya ito.

Umiiyak na nag lakad s'ya palapit sa higaan na hinihigaan ng Anak n'ya.

Umiiyak nanapa upo s'ya sa upoan.
Umiiyak na Napa hawak s'ya sa Maliliit na kamay nito.

Bakit wala man lang akong nagawa anak?
Bakit hinayaan lang kitang maka labas ?
Wala siguro akong kwentang ina?
Tama kasi kung may kwenta akong ina e'de Sana hindi ka naka higa d'yan.
Sana wala ka d'yan
Sana hindi mo yan nararanasan napaka pabaya ko naman sigurong ina.
Wala talaga akong kwenta.

Oo tama wala akong kwenta.
Huhuhu wala akong kwenta.
Umiiyak na saad ni Ashley.

Maya maya ay napa ub ub nalang s'ya sa higaan ng kanyang anak.
Napa ub ub siya habang umiiyak.

Tumu tulo nanga yung sipon n'ya.
Punong puno na ng Luha ang kanyang mga mata.

Pero
Maya maya dahil sakaka iyak n'ya hindi n'ya namalayang may nakapa ang kamay n'ya.

Parang naka kapa s'ya.
Kung baga parang naka hawak s'ya ng maliit na matigas.

Parang katulad ito ng laki sa peso.