Më e çmuar se vetë jeta

/̵͇̿̿/'̿̿¯̿̿¯̿̿25

Dukej të ishte një adresë. Për më tepër, një adresë e saktë. Nuk e dinte nëse ishte një rastësi që në atë letër shkruhej adresa e një resorti në Meksiko Siti, por ishte e sigurt që çfarëdo të ishte kuptimi i saj, duhet t'i tregonte sa më parë Uardenit. E përveç kësaj, nuk duhet të harronte asnjë detaj rreth asaj që kishte parë. Sado pak të ishte, do të shërbente për atë që ata do të fillonin të kërkonin. Pa rreth e rrotull e më pas futi letrën në xhep, duke vazhduar të ecte drejt rrugës nga e cila po largohej. Duhet të takonte Uardenin sa më parë, dhe po aq shpejt duhet të mësonte më shumë rreth Bemnian Tapatio. I dukej sikur kishte dëgjuar më parë rreth tij.

Shpejtoi të kthehej në hotelin ku po qëndronte prej ditësh, sepse i duhej të diskutonte më shumë me Elois. Ajo i kishte bërë një premtim, dhe tashmë që kishte Uardenin, dëshironte diamantin e saj, edhe pse e dinte shumë mirë që nuk do të ishte aq e lehtë ta rimerrte. Në ato momente, Elois ishte ajo që kishte më shumë, për të mos thënë që kishte gjithë atë që dëshironte prej kohësh. Mendonte se në vend të diamantit do t'i falte lirinë, por atë mund ta fitonte e vetme.

Për fatin e saj të mirë, Eloisin e gjeti në hotel. Ndoshta ishte duke u marrë me çështjen që larg rajonit.

-Duhet të flasim! - hapi derën pa ngurruar, dhe hyri brenda si të donte t'i linte të qartë se nuk kishte kohë. Duhet të përfundonte aty.

-Si fillim, -u kthye drejt saj me një fytyrë të buzëqeshur, -qetësohu! Mirë se erdhe! - e dinte se nuk do të zgjatej akoma më shumë dhe nuk do ta bënte.

-Më kthe diamantin! - i tha në mënyrë të prerë, duke mos dashur të priste më shumë për t'i dhënë fund partneritetit të tyre. Nuk e duronte dot faktin se ajo ishte gjatë gjithë kohës duke e kontrolluar.

-Si police që jam kjo gjë nuk më lejohet, apo jo? - po i pëlqente ajo bisedë.

Kjo e bëri të luante mendsh. Vetëm zëri i saj kishte filluar ta acaronte jashtë mase.

-Por askush nuk e di që Travenieri nuk është më në duart e tua. Ndaj je me fat që do të përfundojë kështu. Vërtet nuk më pëlqeu mënyra se si hyre kaq papritur, por nuk isha e papërgatitur, -u përkul dhe nxorri diamantin.

Ajo ndihej e konfuzuar. E para, nuk e priste që t'ia dorëzonte aq shpejt. E dyta, fakti që e mbante diamantin me vete pa kurrfarë sigurie e bënte të dyshonte. Dhe e treta, nuk e dinte se si kishte mundur ta hapte kasafortën, kur askush tjetër veç saj nuk e dinte fjalëkalimin. Pavarësisht kësaj, rrëmbeu diamantin nga duart e Elois, duke e lënë të priste për një reagim të çastit. Kishte filluar t'i pëlqente të luante me ta, dhe ajo e kishte vënë re mjaft mirë këtë.

-Nuk do të më falenderosh? - ishte e sigurt që e kishte acaruar jashtë mase, por ky pozitiviteti i saj po i pëlqente, sepse i jepte shpresë dhe forcë. Ndaj kishte ecur përpara. E dinte se Anakhonta nuk do të hiqte dorë nga Uardeni dhe Vin'nila, por nuk kishte arritur ende ta zbulonte nëse mes tyre kishte një marrëveshje, apo ajo i takonte vetëm për t'iu dhënë një dozë zilie.

3 ditë më vonë

-Kam shumë për t'ju thënë, -iu drejtua sapo policët që i shoqëruan për në dhomën e takimeve u larguan. -Fillimisht, e kisha të ndaluar t'ju takoja më parë. Nuk e di se si, por arrita të kaloja 3 ditë pa ju informuar, por vërtet kam shumë për t'ju thënë! - dukej sikur kishte shekuj që nuk ishe takuar me ta. Kurrë nuk kishte dashur aq shumë t'i shihte sërish.

-Ne të pritëm, sigurisht! Çfarë mund të bënim të mbyllur këtu? Nuk na vjen asnjë njoftim në vesh, -Uarden dëshironte të zbulonte sa më parë se çfarë kishte ndodhur që ajo mezi po priste ta dëshmonte.