Më e çmuar se vetë jeta

/̵͇̿̿/'̿̿¯̿̿¯̿̿ 7

Të dy e dinin mirë që Bunch nuk do të ndalonte së kërkuari Eloisin. Dukej qartë se kishte krijuar një besim të verbër tek ajo. Tek e fundit, kush nuk do ta bënte? Ajo ishte e zgjuar, e shpejtë, dhe mbi të gjitha e drejtë. Por ky ishte një problem i pakët në raport me madhësinë e asaj që ata kishin planifikuar të bënin. Me këtë do të mundoheshin të mbanin larg të vërtetën e diamantit fals. Ndaj më e mira që mund të bënin për momentin, ishte që të fitonin besimin e Bunch, dhe Uarden e kishte arritur këtë disa herë. Por këtë herë jo në mënyrë të drejtpërdrejtë.

Mjaftonte thjesht që ai të mendonte se ata ishin të dobët, se nuk mund të shkonin më tej dhe nuk mund të çanin një rrugë të rrethuar nga një drejtor muzeu, që gjysmën e jetës së tij e ka kaluar dhe do të vazhdojë ta kalojë duke qenë një objekt tallës dhe shfrytëzues nga gjithë Uashingtoni, dhe një inspektore policie, që nuk ishte më e tillë.

-Do të largohemi që sot? - ishte pyetja e parë që i drejtoi pasi pa të përgatiste ato çka i nevojiteshin për udhëtimin.

-Jo Vin. Jo derisa të përfundojmë këtë pjesë të planit. Ti e di. Është e vështirë të jesh fantazmë për njerëzit kur je një nga ne. Për momentin, ose janë duke na gjurmuar, ose janë më afër sa ne mendojmë. Nuk do të na lënë të qetë. Një pjesë e Uashingtonit ishte e lehtë falë Anakhontës, por pjesa tjetër e këtij qyteti do të jetë më e vështirë pikërisht prej saj. Ta kam thënë ndonjëherë se pse nuk kam dashur kurrë që dikush të bëjë punën time për mua? - u kthye nga ajo duke pritur për një përgjigje.

-Që të mos marrin meritat e tua?

-Që të mos më duhet të jem në dorën e tyre në të ardhmen. Fakti që ne jemi jashtë falë Anakhontës, më shqetëson jashtë mase. Ndjej se gjithmonë kam lënë diçka pa përfunduar, diçka mangët, që nuk mund ta gjej. Nuk duhet të jemi në duart e saj Vin. Ajo nuk duhet ta dijë se çfarë hapi po hedhim ne. Të dy menduam se na ndihmoi në fillim, apo jo? Epo kjo ishte pjesë e planit të saj mesa duket. Gjithsesi, ajo ende ka diamantin, gjë që nuk do të na lejojë të qëndrojmë larg saj, - kishte kaluar kohë që ditën e tentativës për të marrë Diamantin e Shpresës nga muzeu, dhe ata ende nuk kishin hedhur asnjë hap drejt tij.

-Po sikur mundësia për të bashkëpunuar me të të ishte një mundësi e mirë për ne? - ishte konfuze. Ne ato rrethana do të zgjidhte rrugën më të shkurtër, pavarësisht rreziqeve.

-Qëllimi i saj dihej! Dukej qartë që ajo nuk kërkonte ndihmën tonë në mënyrën që e kërkoi. Ajo thjesht kërkon diçka të vogël prej nesh. Strategjinë. Ajo mund të ketë zgjuarsi dhe dinakëri pa kufi Vin, por ç'e do, se s'është ajo dhelpra. Jemi ne. Dhe për sa kohë ne dimë diçka më shumë se ajo, do të jetë gjithmonë nën ndjekjen tonë. Gjithsesi, kemi diskutuar shumë për rivalët tanë apo armiqtë, si mund t'i quajmë, duke lënë mënjanë faktin se kemi diçka të madhe që na pret diku. Ndaj duhet të përmbyllim diçka të fundit, - mbylli valixhen e dorës, ndërkohë që vishte pallton e gjatë të zymtë dhe dorashkat e lëkurës.

-Të bëhet si themi ne! Në fund të fundit, kësaj rruge nuk i dalim dot pa një rezultat. Ah, Luvern! Të thashë që në fillim që nuk do të jetë aq e thjeshtë sa menduam.

-Do të ishte, - ktheu kokën për të parë vështrimin e saj, - sepse nuk e dija që ekzistonte njëfarë Anakhonte që rezultoi të ishte problem më vete. Ti mos u shqetëso. Nëse ajo ka arritur gjysmën e asaj që dëshironte, ne nuk kemi nisur ende. Dhe më beso se së shpejti shumë më shumë do të jetë në duart tona. Ta them këtë me besim të plotë.

-Po në lidhje me fluturimin e nesërm?

-Nuk ke pse të frikësohesh Vin'nila. Ne jemi njerëz të thjeshtë. Do të jetë e lehtë. Do të jemi atje sa hap e mbyll sytë. Nuk më pëlqen të fshihem, sepse jam i kërkuar. Nuk e fsheh famën, - filloi të qeshte duke parë shqetësimin e saj në fytyrë, që sa vjen e bëhej më i madh, -Vin, dëgjo. Këto kohë nuk ke qenë shumë vetvetja. Më mungon optimizmi yt. Pjesën e udhëtimit ma lër mua në dorë. Detyra jote e fundit këtu është të përmbyllësh kërkesën e zotit Bunch për një siguri më të lartë të muzeut. E di shumë mirë çfarë të bësh, - doli për të kryer punën e sapopërmendur.