teacher's pet

31; changlix

duramayip yine indirdim wattpadi ama deneme haftalarim basladi. o kadar gerici ki yksnin bu kadar dibimde oldugunu bilmek.

keyifli okumalar.

•

babamla kavga ederiz sanarken sadece saklayamadığımız için kızmış ama yalanlamadığım için iyi bir şey yaptığımı söylemişti.

yemekten sonra otururken chan okuldan çıkıp gelmişti. yüzündeki ifade berbat olduğunu gösteriyordu. kesinlikle okulda bir şey olmuştu. beni görünce gülümsedi ve yanıma geldi. yanıma oturduğu zaman kucağıma uzanmasını sağladım. ellerimi saçlarının arasına daldırdım. "sorun ne?"

"sorun yok bebeğim. bu nereden çıktı?"

"chan iyi olmadığını biliyorum. benden saklama." yüzündeki yalan gülümsemesi solmuştu. her şeyi içine atıp içinde biriktirmesini ve kötü bir olay olunca hep kendini suçlamasını sevmiyordum. ama bu huylarından vazgeçmiyordu.

"sadece birkaç son sınıf öğrenci işte. dün çıkan haberlerden sonra müdüre dilekçe vermişler. onların dersine girmemem için." gözlerim şaşkınlıkla açılmıştı. nasıl bu kadar büyütebilirlerdi olayı? "aileleri falan da gelmiş ve benim gibi bir eğitimci istemediğini söylemişler."

sesi incelmişti ve kırgınlığı her halinden belli oluyordu. doğrulmasını sağlayıp kollarımı ona sardım. hiç beklemeden belime sarılıp başını omzuma gömdü. tişörtümde ıslaklık hissederken peşini küçük hıçkırıklar getirdi. "sevgilim, ne dersem diyeyim üzüleceğini biliyorum ama suçlu sen değilsin. ben bencillik ettim ve dün öyle davrandım. keşke yalanlayıp arkadaş olduğumuzu söyleseydim. çok özür dilerim."

saçlarına bir öpücük kondurup okşadım. keşke dün söylemeseydim. korktuğum başıma gelmişti ve en çok chan etkilenmişti. "hayır, sen doğru olanı yaptın. suçlu falan değilsin. sadece insanları anlayamıyorum. neden bu kadar körler? neden iki erkeğin ve iki kadının birbirini sevebileceğine inanmıyorlar? neden sürekli bunu hor görüyorlar?"

titreyen sesiyle konuştuğunu duyduğumda kalbim sızlamıştı. olabildiğince daha sıkı sarılmıştım. "bilmiyorum, inan bende bilmiyorum. ama sana olan sevgimi ve hissettiklerimi görebilecek olsalardı, eminim ki buna inanırlardı. her zaman yanında olacağım chan. her zaman seni seveceğim. bu basit bir liseli aşk hikayesi değil. gerçekten benim için çok farklısın ve üzüldüğün zaman buna dayanamıyorum. keşke demek istemiyorum ama ben böyle bir hata yapmasaydım seni üzmeyecektim."

başını kaldırıp bana baktı. alınlarımızı birbirine yaslarken dolmuş gözlerimle ona bakıyordum. ellerimle yanaklarını silip okşadım. yanımda oturan adam hayatımdı ve o olmadan bir hiçtim. tam anlamıyla benim kayıp tarafımdı. eksiklerimi her zaman tamamlıyordu ve ikimizde kayıp puzzle parçası gibi uyumluyduk.

"bunu biliyorum. her zaman hissettiriyorsun ve burada olduğumu biliyorum. en önemlisi ise bana güveniyorsun ve bende sana gözüm kapalı güveniyorum." bir elini hızla atan kalbimin üzerine koydu. kalbim onun yanında hep hızlı atıyordu. bir gün bile alışıp yavaşlamamıştı. "sadece düne kadar iyi anlaştığım öğrencilerimin böyle davranması beni üzüyor. ama sorun yok. yarın gidip müdürle konuşacağım ve gerekirse başka bir okula giderim. bu yüzden canını sıkma. dün sende doğru olanı yaptın, bende. biz saklamak zorunda değiliz. olması gereken buydu."

burnumun ucuna minik bir öpücük kondurdu. gözlerimi kapattım ve iki tane yaşın süzülmesine izin verdim. dudaklarıyla o yaşları yakalamıştı. bir eli belimi okşarken gözlerimi açıp ona baktım. o da bana bakıyor olduğu için gözlerimiz buluşmuştu.