Gece saat 2'ydi konağın tam kapısının önündeydim .
Anahtarımla kapıyı açmıştım.
Tabii ki de anneme dediğim gibi sessiz olmayacaktım.
Hatta belki inanmayacaksınız ama gerçekten torpido patlatacaktım zaten koskocaman köşk anca yayılırdı ses, zaten evde kalan hizmetliler yoktu sadece bir kaç tane dışarıda korumalar vardı. Annem evde fazla hizmetli olmasını istemez sadece bir tane yardımcı olur onun dışında da arkadaşları geldiğinde de hava atmak için bir kaç tane konağa gelir misafirler gidince de etrafı toplar çıkarlardı yani en azından evde olduğum zamanlar böyleydi.
Şimdi ise yanımda bir yardımıcı getirmiştim sırf annemin inadına. Adı Nilgün, bana çok yardımcı olacğına inanıyorum. Onunla birlikte valizleri olabildiğince ses çıkartarak odama taşıdık ardından Nilgün'ü bir tane boş odaya yerleştirdim. Kesinlikle annem çıldıracaktı.
Şuan çok ses çıkararak odama yerleştirmeyi bitirdim. Annem güzellik uykusundan uyanmamıştı ama bence biraz olsun uykuları biraz da olsa bölünmüştü yani İnşaallah. Şimdi geldi en heyecanlı yereeee.
Torpidoyu merdivenlerden atıp odama kaçmıştım Nilüfer e söylemiştim önceden o yüzden çıkmadı hazırlıklıydı gerçi ona yapacaklarımı anlattığımda benden korkmuştu hatta içinden tımarhaneye kapatmak istediğine yemin edebilirim. Ama maddiyatından dolayı benimle çalışmak durumunda kaldı aslnda kendimde yapabilirim herşeyi ama maksat insanalara yardımcı olabilmek.
Her neyse.
Bizim dışımızda evde sadece annem vardı. Selin evli. Babam iş için şehir dışına gitmiş. Tam isabet olmuş babamın şehir dışına çıkmasıyla benim gelmem. Ama iyi oldu babamın olmaması işlerimi kolaylaştırır.
Neyse işte annem çığılık çığılığa evin içinde koşturyodu ve evin içine korumalar girmişti. SONRA annem adımı haykırınca aşağıya indim.
-AAA anneciğim çok özür dilerim elimden kaymış.dedikten sonra annem bir bağıdı bir bağırdı tabi ben de eskiden olduğu gibi odama girip kapımı kilitledim.
Tabi bu sefer hıçkırarak ağlamak yerine kahkaha atarak gülüyodum. ZAMANIN ENTERESANLIĞI.....
