SAPAN

Bölüm 1

Bismillahirrahmanirrahim.

Yeni bir başlangıç yapmak istedim. Nereye kadar gider bilmiyorum. Klişe olsun istemiyorum. Belki de bu hikaye sizin.

İçinde ne olsun isterdiniz buraya yazabilirsiniz.

GİRİŞ

O gün ilk defa karşı koydu belki de kaderine Elif. Çehresini eğdi yıpranmış halının desenlerine ve gözleriyle yeniden çizdi o desenleri. Cesaret buldu sanki dudakları kıpırdadı ürkek bir yalnızlıkla.

-Yapamam baba, öldürsen daha iyi.

Ayyaş yorgunluğu bir anda canlandı adamın ve avuclarını hiç geciktirmeden yüzüne bıraktı Elifin.

Acıyı yüreğinin izbe sokaklarına kadar hissettiğinde çoktan yaşı yanağından sıyrılıp o desenlere damlamıştı. Gördüğü tek şey bulanık bir halıdan öte değildi. Birbirine bağlı olan ellerini tırnakları ile acıttığının hissini alamadığı o an da çıkıştı analığı.

Selcan Anne :
-Yapma yazıktır daha küçük.

-Sen sus kadın, sen kim oluyorsun diyerek savurdu kadını, kaç kişinin üzerinde eskidiği döşeğe. Sinir oturmuş çehresini çevirdi Elif'e

-O adamla evleneceksin, paran peşin ödendi..

Çaresizce karşısında durduğu bu adama bakamıyordu ve onun için artık baba ile gaddar kelimesi arasında hiçbir fark yoktu. Sevgisini esirgeyen öfke yüklü bu adama dair içinde sevgi olduğu için de kendine kızıyordu. Acıyan yanağına sarılarak çekildi önünden ve ablası Esmanın yanına gitti..

-Abla beni vermiş o adama babam, bişey yap nolur.

-Kendine hayrı olmayan ben mi?

-Nasıl yani.

-Ben gidiyorum Elif

-Nereye, niye

-Olmaz dediğim oldu.

-Nasıl oldu. E hani dedin ya babama şey diye. Onca eziyeti göğüsledin abla .

-Kabul etti beni adam.

-Yalan söylediğini anladı mı

-Sanmam.

-peki ya o.

-O falan yok. Buraya kadar. Olsa idi ben böyle mi olurdum.

-Öyle deme abla. Kemal abi çok seviyor seni.

-Sevmek bedel ister bunu elbet anlarsın . Kuyruğunu ödlekliğine kıstırıp kaçtı o. Babamın korkusu galip geldi. Başıma geleni çekeceğim.

Gözyaşlarını kim için akıttığını bilemeyen Elif aynı kaderi paylaştığı ablasına bakıyordu öylece.