KLİNİK: O'NA BAĞIMLI (+18)

HER ŞEYİN BAŞLANGICI

Herkese helllooo 💕💕

Bu kim bilir kaçıncı kurgum ama yılmadan usanmadan kurgularım tutana kadar yazacağımm 🥺

Anlatım tekniğim kusurlu olabilir lütfen olaylara dikkat edelim 😽

UYARI!! ⚡ uyuşturucu ve silah kullanımı mevcuttur İLERLEYEN BÖLÜMLERDE . Rahatsızlık için kusura bakmayın :)

Başlama tarihi falan istemiyorum vote verip beni takip ederseniz çok mutlu olurum ❤️❤️

***

"Seni kullanan bir adamı nasıl sevdin?" Diye sordu karşımda oturan kadın. Güya beni anlıyor ve can kulağıyla dinliyordu. Palavra.

Akgün'den bahsediyordu ve ondan başka beni dinleyen kimse yoktu. Her zaman o dinliyordu beni. Bu doktor palavra yapıyordu.

"Damla? Konuşur musun?" Kadın ellerini masanın üzerinde tutup birbirine geçirdiğinde göz devirip önüme döndüm. Neden bana çok garip geliyordu bir insanın bana böyle davranması?

"Sorunuza cevap bekliyorsunuz. Mesleğinizde iyi olduğunuzu mu düşünüyorsunuz? Size hiçbir şey anlatmadım daha ama siz Akgün'ün beni kullandığını söylüyorsunuz. Sizin hiçbir şeyden haberiniz yok doktor hanım. Hem de hiç. Babam beni size zorla getirdi. Kendi rızam yok yani. Reşit birisi olarak burada bulunmak istemiyorum ama buna zorlanıyorum. Yani mümkünse çocukluğuma inmeye çalışmayın yada Akgün'den bahsederek yaramı kanatmayın. Şuan nerede ? Kiminle? Ne yapıyor? Bensiz dayanabiliyor mu? Canı yanıyor mu? Bilmiyorum. Bu benim zaten canımı yakıyor. Size bir sır vereyim mi?"

Bana bakarken gözleri irileşti muhtemelen yüzüme takındığım ve Akgün'den öğrendiğim öfkeli bakışım onu korkutmuştu. Bana sakince başını salladı. Ona doğru uzattım kafamı.

"Karşınızda 4 yıl boyunca bir katilin yanında kalmış birisi duruyor. Yerinizde olsam dikkatli olurdum doktor. Hiç korkmuyor musunuz?" Beni bölen saat olmuştu. Süre dolmuştu. Heyecanla ayağa kalktığımda kadın korkuyla sandalyesini geriye aldı.

Hadi ama korkutmakta üstüme yoktu. Nasıl olur da bu kadar korkak bir insan psikolog olabilir?

"Ah vakit de doldu. Ve ben hala size bir şey anlatmadım. Çok merak ediyorsunuz değil mi? Kim bilir belki bir gün doktor hanım.... Bir gün sizinle konuşmaya gelirim ama her şey daha taze."

Gözlerim hasretle dolarken bakışlarımı başka tarafa çevirdim.

"Ne zaman istersen Damla. Ben burada seni dinleyeceğim. Sen benim seni önemsemediğimi düşünüyor olabilirsin ama inan bana öyle değil. Ayrıca Damla iki yıl geçti kendine bunu hatırlat lütfen. Bir sonraki seansta görüşürüz."

Ödü kopuyordu benden. Ona kafamı salladım sadece. Belki de haklıydı ama Akgün konusunda değil. Beni dinlediği konusunda. Ben en başından beri bu kadına güvenmiyordum ve üç dört aydır ona bir anlatmadan onu oyalıyordum.

Klinikten hızlı adımlarla çıktım. Dışarda yağmur vardı. Onunla da yine böyle yağmurlu bir gün de tanışmıştık. O ıslak ben ıslak... Dışarının havasını derince çekip gözlerimi kapattım. Yoğun bir duman kokusu vardı. Bir yer yanıyordu.

Dumanı takip etmeye başladım. Ara sokaktan geliyordu koku. Islak zeminde hafif su fışkırta fışkırta ilerledim.