ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ

Με εμπιστεύεσαι;...

Δυο μέρες ακόμα πέρασαν και ο Άντονι ήταν φυλακισμένος στο Λας Βέγκας αφού το παραποιημένο συμβόλαιο γάμου δεν είχε τελειώσει. Οι σκέψεις του έτρεχαν σε 'κείνη, ήταν στην ίδια σουίτα, την έβλεπε να κάθεται δίπλα του, να τον σαγηνεύει με την παρουσία της, με τον αυθορμητισμό της, την ανεμελιά της και αυτή τη θηλυκότητα που πήγαζε από κάθε σημείο του κορμιού της.

Θυμήθηκε στιγμιότυπα από τον βιασμό του, το κορμί της, τ' άρωμά της και την απαλή επιδερμίδα της που άγγιζε τη δική του. Το ξέσπασμά της, την αγκαλιά και το φιλί τους. Έσφιξε τα μάτια του όταν ήρθε στο μυαλό του και το δικό του ξέσπασμα. Δεν έπρεπε να τη δέσει, δεν έπρεπε να της φερθεί έτσι, αλλά δεν ήθελε να φύγει, νόμιζε πως έτσι θα την κρατούσε, νόμιζε πως ήθελε να του κάνει κακό. Όμως απεναντίας του θύμισε τον έρωτα, το πάθος που τον έφτανε ένα βήμα πριν το γκρεμό και έμενε μετέωρος κοιτώντας μονάχα τα μάτια της.

Η Σαμπρίνα μπήκε στη ζωή του για να του θυμίσει πώς είναι να ερωτεύεται, πώς είναι το απόλυτο πάθος φτάνοντας στην κόψη του ξυραφιού. Κι ας ήταν μόλις ένας μήνας, για τον Άντονι ήταν μια καινούρια αρχή, μια αρχή που είχε ξεκινήσει από μια ματιά, από μια σπίθα που έγινε πυρκαγιά και ολοκληρώθηκε με το παιδί που κουβαλούσε στα σπλάχνα της.

Δεν άντεχε άλλο, δεν μπορούσε. Τηλεφώνησε στον κυβερνήτη και τον παρακάλεσε να στείλει το παραποιημένο συμβόλαιο γάμου με τον βοηθό του, και έτρεξε μέχρι το αεροδρόμιο για να κάνει μια επίσκεψη στον παλιό φίλο και εχθρό του.

Η Σαμπρίνα από την άλλη, επί δύο μέρες βρισκόταν καθηλωμένη στο κρεβάτι του Κένζο να τον λούζει με τους απανωτούς οργασμούς της που σταματούσαν μονάχα για να φάνε, να πιούνε και να καπνίσουν, βυθίζοντας και πάλι όλες τις αισθήσεις τους σε αχαλίνωτες ερωτικές στιγμές. 

Ο άσπονδος εχθρός του Μορέλι έκανε ακόμα μερικές διεισδύσεις στον καυτό της κόλπο και έπεσε δίπλα στο μαξιλάρι του με τα οπτικά κύτταρα της κοπέλας να χαράζουν μια καθοδική πορεία στο ολόγυμνο κορμί του: Το στήθος είχε λίγες τριχούλες, οι κοιλιακοί του ήταν καλοχτισμένοι, ο αφαλός του έκανε ένα μικρό βαθούλωμα στο οποίο λίμναζε ο ιδρώτας του και τα οστά της λεκάνης του με τους σφιχτούς μηρούς του πλαισίωναν άψογα το μεγάλο του πέος που χτυπιόταν χαμηλά στην κοιλιά του, παίρνοντας και πάλι την άνοδο.

«Από πού ξέρεις τον Άντονι;» τον ρώτησε εντέλει αυτό που εξαρχής ήθελε να τον ρωτήσει, αφού ο τρόπος που απαντούσε στα ερωτήματά τής φανέρωνε πως αυτοί οι δύο κάθε άλλο παρά άγνωστοι ήταν, ενώ, από την άλλη, αποκλείεται να μην την είχε δει στο πλευρό του. Άρα, κατά κάποιον τρόπο, ίσως η αρπαγή της οφειλόταν στις δικές τους προσωπικές διαφορές.