Sabah birisinin beni sarsmasıyla uyandım. Başımda bağırıyordu.O kişinin Ada olduğunun farkına vardım ve başımda beni uyandırmaya çalışırken bir yandan da ağlıyordu;
"Asel uyan Asel uyann!" Korkuyla ayağa kalktım; "Ne oluyor Ada?" dedim. Ada,dumanların olduğunu ve yangın çıktığını söyledi. İlk başta afalladım ama kendime gelip bir şeyler yapmam lazımdı. Gözlerimi odada gezdirdim. Odada sadece ben ve Ada vardık. Kızların nerede olduğunu sordum. "Bir kız geldi yangın çıktığını söyledi, Selin ve Sude bana senin başında kalıp seni de uyandırmam gerektiğini söylediler ve dikkatli bir şekilde yangına bakmaya gittiler." dedi. Ada'yı kolundan tutup koridora çıkarttığımda her yerin alev alev yandığını gördüm ikimizde öksüre öksüre temizlik odasına gidip kova aldık ve su doldurduk. Tam suyu dökecek iken birinin elini kolumda hissettim. "Dur! Eğer su dökersen alev daha da büyür." dedi. Arkamı dönüp yüzüne baktığımda yeşil gözleriyle karşılaştım. Donup kalmıştım. Kendimi toparlayıp, "Kimsin sen?" diye sordum. Bu arada alevler gitgide büyüyordu. "Boşver kim olduğumu. Sizi buradan çıkarmaya geldik." dediği anda yanındaki çocuğu fark ettim. Ada'ya döndüğümde kahverengi gözlü çocuğa bakıyordu. Yeşil gözlü çocuk elindeki battaniyeyi üzerime örttü ve dışarıya doğru ilerledik. Arkamızdan Ada ile diğer çocuk geliyordu.Dışarı çıktığımızda Sude'nin üzerime doğru koştuğunu gördüm. Ve bana sımsıkı sarıldı. Selin de korkmuş gözlerle bize doğru bakıyordu. Sanırım bizi merak etmişti. Selin'in yanına doğru ilerliyorken bir çığlık sesi duyduk.Kimdi bilmiyorum ama sanırım yurttan birisiydi çünkü ses yurttan geliyordu. Hemen itfaiyeler yurda doğru koştu. Bizde merak ve korku içerisinde izliyorduk. Sanırım kızın canı acımıştı ki böyle bağırdı ya da kurtarılmak istiyordu artık o dumanlı ve can sıkıcı yerden. Neyse ki itfaiyecilerin dışarı çıktığını ve kızında kucaklarında olduğunu gördük. Sevinmiştik kız kurtarıldığı için. Neyse Ada kahverengi gözlü çocuğu görünce ağlaması geçti ve sakinleşmişti. Çocuktan etkilenmiş olmalı yoksa kolay kolay sakinleşmez. Selin bana doğru döndü;
" Iıı... şey..." dedi.
"Efendim Selin?" dedim yan bir bakış atarak.
"Nasıl söyleyeceğim bilmiyorum ama ııı... özür dilerim."
"Ne için?" dedim.
"Sana ve herkese sert davrandığım için." diye cevap verdi.
"Pek de önemli değil derdim ama maalesef ki önemli bir konu,hatanı anladıysan ne mutlu! Sevindim."
"O zaman arkadaş olduk mu?" diye sordu.
"Bilmem?"
"Nasıl yani olmayalım mı?"
"Tabi ki de olalım." dedim ve yeşil gözlü o çocuğun yanıma geldiğini gördüm. Bu sırada Ada nerede diye soracak olursanız o ambulansa oturmuş hem kahverengi gözlü çocukla konuşuyor hem de kendisine serum takılıyordu çünkü Ada böyle durumlarda hep kötü oluyormuş bu yüzden de serum ile kendisine gelebiliyormuş ancak. Neyse çocuk yanıma geldi.
"Merhaba! Tanışamadık." dedi.Yine donakalmıştım nedensizce boş boş çocuğun suratına bakıyordum.Çocuk elini gözümün önünde sallayınca kendime geldim.
"Eee" dedi. "Tanışalım mı ? Adın ne mesela?"
"Asel, adım Asel" "Senin adın ne?"
"Yiğit bende memnun oldum."
İşte o yeşil gözlü çocuğun adını öğrenmiştim. Artık onun adı yeşil gözlü çocuk değil 'YİĞİT' ti.
"İyisin dimi?" diye sordu.
"Evet evet" dedim.
"Neyse ben arkadaşlarımın yanına gidiyorum tekrar geçmiş olsun görüşürüz."
"Teşekkürler tabi ki.",görüşelim diye fısıldadım.Selin baktı;
"Asel, Asel" deyince bir anda ona baktım.
"Efendim?" dedim.
"Çocuktan etkilendin galiba?" dedi.
"Yani, ne alakası var canım?" dedikten sonra,
"Hadi kızım yeme beni etkilenmişsin işte" dedi.
"Hayır. Sadece tanıştık Selin!" dedim ve oradan uzaklaştım.Bugün de bu şekilde bitti. O yeşil gözlü pardon Yiğit ile tanıştım. İyi bir çocuğa benziyor ama ileride göreceğiz bakalım.
BÖLÜM SONU...
DEVAMI GELECEK.BEĞENDİYSENİZ ÇOK SEVİNİRİZ BEKLEMEDE KALIN
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYIP MEZARLIK
AdventureMacera,aksiyon ve bir tutam aşk olan bu kitap sürükleyici bir hal alıyor.Başrollerimiz ve arkadaşları buldukları mezarlık ile maceraya atılıyorlar.
