KAYIP MEZARLIK

10. BÖLÜM: MEKTUP

ARKADAŞLAR UMARIZ BEĞENİRSİNİZ İSİM ÖNERİLERİ VERMEYİ UNUTMAYIN YORUMLARA YAZABİLİRSİNİZ...

  Uzun yolun ardından bir yapıta rastladık. Hepimiz yapıta bakarken Can konuştu,

"İşte aradığımız yer burası." dedi.

"Emin misin?" dedim.

"Evet, hatırlıyorum burası diyordu kağıtta." dedi Can. Oraya doğru ilerlemeye başladık. Yiğit,

"İnanamıyorum!" dedi. Ben de eğlenelim diye,

"Burası da ne böylesi?" dedim ve herkesin gözleri bana döndü.

"Saçmalama ciddi ol." Bora güldü.

"Ne var be azcık neşe, eğlence katayım dedim." Yiğit,

"Saçmalamayı bırakın da odaklanın!" dedi,çok bilmiş beyefendi en iyisi sizsiniz Yiğit Bey:)

  Hepimiz yapıta doğru ilerliyorduk ki tam o sırada ayağım bir şeye takıldı yere düşecekken birinin elini kolumda hissedince önce irkildim sonra kimmiş diye baktığımda Bora olduğunu fark ettim.

"Çok sakarsın." dedi. Sinirlendim hemen Bora'yı ittim. 1,2 tane geri adım attı. Bu çocuğu gerçekten hiç sevmiyordum. Neye takıldığıma bakmak için başımı aşağı indirdiğimde kulübede gördüğümüz kutunun, yarısı yerin içine gömülü bir şekilde olduğunu fark ettim. Hemen yere eğilip çocuklar görmeden kutuyu toprağın altından çıkardım. Bu okutuydu, kulübedeki mektubun olduğu kutu. Acaba içinde me vardı? Çok merak etmiştim. Ama çocuklar buradayken kutuyu açamazdım. Bir yalan uydurup açmalımıydım? Aa hayır bilmiyordum sanırım. Aslında toletimin geldiğini söyleyip kenata çekilebilirdim. Ama hayır yapmayacaktım. Düşündükten sonra sırtımda ki çantanın fermuarını açıp kutuyu çantanın içine attım.

"Ne yapıyorsun orada?" Sesini işittiğim kişi Yiğit'ti. Ona dönüp,

"Hiçbir şey." dedim.

"Etrafa bakmayı bırak da yanımıza gel, bir şey buldu." dedi.

"Emredersiniz Yiğit Bey!"

"Efendim?"

"Yok bir şeyy." Bu çocuk artık sinirimi bozmaya başladı. Bana emir vermek ha sen görürsün Yiğit, benim adım da Asel'se bu yaptığını sana ödetirim. Asel Çelik'e emir vermek ne demek göreceksin. Onların yanına gittiğimde "MERİH ÇELİK" adlı birinin mezarının başında duruyorlardı.

"Ne oluyor?" dedim.

"Biz bir şişe bulduk ve şişenin içinde bir kağıt var." dedi Sude sesi titreyerek. Sanırım korkmuştu.

"Baktınız mı kağıda? Ne yazıyormuş öğrendiniz mi?" dedim. Kimseden ses çıkmadı. Kâğıt şişenin içinde ve şişe de hala mezar taşının dibindeydi. Herkesten önce davranıp şişeyi açtım ve içinde ki kağıdı çıkardım, okumaya başladım. Bu sırada hepsi bana bakıyordu. Kâğıtta şöyle yazıyordu;

"Şimdi bir ormandasınız,
Kimsenin bilmediği.
Oyun başlıyor,
Hazır mısınız peki?
Taşlar dıştan serttir,
Ama içi yumuşak.
Bulursanız onu,
Öğrenirsiniz gerçekleri.
Perdeyi siz çekeceksiniz,
Oyunun başlaması için."
                                            G.K

ARKADAŞLAR BÖLÜM SONU SİZCE NASILDI BİZ BU BÖLÜMÜ ÇOK BEĞENDİK SİZ NE DÜŞÜNÜYORSUNUZ YORUMLARA YAZINN...