Dla Boga i ludzi |Boża Pozytywka Stuff|

😇 Błogosławiona Gizela Bawarska 😇

Gizela Bawarska urodziła się w 985 r. w okolicach Ratyzbony. Jej ojcem był Henryk II, książę Bawarii, a matką - Gizela Burgundzka. Była siostrą świętego Henryka II Cesarza.

W dzieciństwie była prawdopodobnie uczennicą świętego Wolfganga z Ratyzbony, który wcześniej był misjonarzem na terenie Węgier i miał namawiać Gizelę do wyjazdu na dwór w Ostrzychomiu, by przypieczętować pokój między Niemcami i Węgrami.

Miała zaledwie 10 lat, kiedy ówczesnym zwyczajem została zaręczona ze świętym Stefanem, późniejszym królem Węgier. Ślub odbył się nieco później (w roku 1000 lub wcześniej, ponieważ od tego roku przysługiwał jej tytuł królowej Węgier).

Wielkim orędownikiem tego małżeństwa był święty Wojciech. To właśnie on udzielić miał sakramentu chrztu lub bierzmowania świętemu Stefanowi.

Dziennikarka Bayerischer Rundfunk, Elke Endraß, wysunęła nawet tezę, że Węgry najpewniej nie stałyby się monarchią, gdyby właśnie nie Gizela. Fakt, iż wywodziła się ona z niemieckiej arystokracji, był kluczowym dla papieża Sylwestra II, podczas udzielania zgody na koronację Stefana. Uroczysta intronizacja dotyczyła zresztą obojga małżonków, czym chciano podkreślić, że królowa Gizela będzie nie tylko współmałżonką, ale i współrządzącą.

Doszło wtedy zarazem do szczególnego pojednania pomiędzy ich dwoma narodami. Nieco wcześniej, w 955 roku w Bawarii miała miejsce krwawa bitwa na Lechowym Polu, w której starły się wojska Madziarów z dowodzonym przez króla Ottona I rycerstwem niemieckim. W roku 1001 Niemka Gizela i Węgier Stefan stali się zgodną parą królewską, zaś pomiędzy obydwoma państwami zapanował pokój.

Według świadectw kronik Gizela była nie tylko ukochaną małżonką świętego Stefana, ale także mądrą współrządzącą państwem, które dopiero co dźwigało się z pogaństwa.

W ogromnej mierze przyczyniła się do chrystianizacji Węgier poprzez fundowanie licznych klasztorów i kościołów. Także cały system rodzącej się wtedy państwowości zawdzięczają Węgry jej i przybyłym wraz z nią z Bawarii dostojnikom.

Jej święty małżonek dał jej zupełnie wolną rękę w czynieniu dobra i rozporządzaniu majątkiem. Ponoć nawet rywalizowała z nim w rozdawaniu jałmużn, ofiar, fundowaniu klasztorów i kościołów oraz w wyposażaniu ich w cenne przedmioty.

Jej staraniom przypisuje się między innymi sporządzenie cennego krucyfiksu (przechowywanego obecnie w Monachium) i płaszcza, używanego później w czasie koronacji królów węgierskich. Ufundowała kilka klasztorów i kościołów, przez co wielce się przysłużyła utrwaleniu chrześcijaństwa na ziemi węgierskiej. Jej staraniom przypisuje się wystawienie katedry w Veszprem (gdzie obecnie znajduje się część jej relikwii). Uposażyła również wiele kościołów w sprzęty i paramenty liturgiczne.

W tym świętym małżeństwie urodziło się prawdopodobnie czworo dzieci, z których dwoje zmarło zaraz po urodzeniu. Znamy imiona dwóch synów: Otto (zmarły przed 1010 r.) i Emeryk (1007-1031), który zmarł wcześnie na skutek rany odniesionej w czasie polowania na dziki.

Zatem dopiero co powstałe królestwo pozostało bez następcy tronu.

Po śmierci Stefana w 1038 nowym królem został syn doży weneckiego Piotr Orseolo. Na państwo spadła plaga wojen domowych. Gizela musiała przejść cały szereg udręk i prześladowań ze strony pretendentów do tronu, którzy chcieli przywrócić na Węgrzech pogaństwo. Wszyscy samozwańczy władcy (w tym też Orseolo) mieli jedną wspólną cechę: wrogi stosunek do królowej wdowy. Przez długi czas była więziona i dopiero około 1045 roku udało jej się uwolnić i zbiec z niewoli przy pomocy brata Henryka.

Powróciła do Niemiec, do Niederburga w pobliżu Pasawy, gdzie wstąpiła do benedyktynek, by tam dopełnić lat swojego życia. Zmarła jako ksieni tego opactwa w wieku lat siedemdziesięciu pięciu w 1060 roku.

Zachował się do dziś jej oryginalny grobowiec z XI stulecia.

Błogosławioną została ogłoszona przez Pawła VI w 1975 r.