Detective Academy [Under Revision]

Chapter 43-Forgiven

Sayuri's POV

Isang linggo na rin ang nakakalipas simula nang makabalik ako. Nandito ako sa may veranda at tinitingnan ang mga magulang ng mga estudyante. Nalaman ko na maraming namatay noong binalak nila akong sagipin. Pero bilang respeto sa mga yumao, binisita ko ang mga puntod nila.

"Mukhang malalim ang iniisip mo Little Sis ah.",ang sabi ni Kei este Kuya Kei.

PSH. Di pa ako sanay.

"Wag mo nga akong tawaging Little Sis. Magkasing-edad lang tayo!"

"But nauna ako sa'yo ng 2 days. At isa pa magiging future sister in-law kita."

"Oo nga nauna ka ng 2 days kaya ka nga nagmukhang gurang eh!",ang pang-aasar ko sa kanya.

"Sayuri! Nandito na ako!"

"Teka Hikari saan ka galing?"

"Ah namili lang para sa birthday namin."

You heard it right. Namin. Kambal po kasi kami.Si Hikari kasi binago ang surname niya simula nung nagalit siya kay Papa. Ang surname na ginamit ko is surname nung may umampon sa akin which is
ang mga Tachibana. Sa kanya naman ay ang Surname ni Lola nung dalaga pa siya which is Satou.
Ang real surname namin, Irie.

"Grabe nakakapagod! Teka anong gusto mong gawin ngayon?",ang tanong sa akin ni Hikari.

"Dalawin natin si Papa.", ang sabi ko.

"Ikaw na lang. Hindi ko pa kaya."

"Di mo pa ba kayang magpatawad?"

"Forgiving someone is easy but being able to trust them again is totally a different story."

"But don't forget. Forgiveness is the best form of love.It takes a strong person to say sorry and an even the strong person to forgive.",ang sabi ko.

"O tama na ang drama.",ang sabi ni Raiden.

"Ano sasama ka na ba?"

"Oo na tara na nga."

Nagpunta kami sa Kulungan upang maka-usap si Papa.

"Takeo may bisita ka!"

Nang makita niya kaming dalawa biglang umigting ang atmosphere.

"Papa gusto po namin kayo maka-usap."

"Tungkol saan ang pag-uusapan natin?"

"Bakit po kayo sumali sa mga Mage?",ang sabi ni Hikari.

"Para protektahan kayo kay Papa."

"Si Lolo?"

"Bakit po may ginawa po ba siya?"

Takeo's POV

"Bakit po may ginawa po ba siya?"

Flashback

"Nakipagrelasyon ka sa kaaway natin?!"

"Mahal ko po si Nanami at ay may mga anak na po kami!"

"Pwede ba tumigil ka na!!"

"Takeo, kumalma kayo!"

"Haruo! Wag kang makialam!"

"Dad kung gusto mo ako ang papatay sa babaeng yun kung ayon ang ikaliligaya niyo."

"Go ahead."

"Thank you dad.",ang sabi ng kakambal ko at umalis na ito.

"Haruo wag na wag mong sasaktan ang mag-iina ko!"

--------------

"Hahahaha patay na ang anak niyo pati na rin si Nanami!"

"Hayop ka! Haruo! I'm going to kill you! You bastard!"

"As if you can!"

-------------
"Papa I hate you! Paano niyo nagawa yun?! Bakit niyo pinatay si Sayuri pati na rin si Mama?! Galit ako sa inyo!",ang sigaw ni Hikari nung bata pa siya.

---------------

"You are not a part of our family! Stay away from here! You are not allowed to see your daughters even Nanami!",ang sigaw ni Akihiko which is kuya ni Nanami.

"But-"

"No buts!"

-----------

"Isinusumpa ko! Lahat kayo luluhod sa harap ko! At pagbabayaran niyo ang ginawa niyong kahayupan sa pamilya ko!"

"Takeo para rin naman 'to sa ikabubuti mo!"

"Die!!"

End of Flashback

"Akala ko talaga noon hindi ko na ulit kayo makikita noon. Pero akala ko magiging masaya ako kapag nakita ko kayo.."

"Papa naiintindihan ko naman po yun eh.",ang sabi ni Sayuri.

"Pinagsisisihan ko na hindi ko kayo na-protektahan."

"Dad, anong sabi ni L. Ron Hubbard?",ang tanong ni Sayuri.

"Hindi ko alam.",ang sabi ko at iniwas ko ang mata ko sa kanila.

"Never regret yesterday, life is in you today and make your tomorrow.",ang sabi ni Sayuri kaya napabalik ang atensyon ko sa kanilang dalawa.

(A/N: Motto po yan sa t-shirt ng section namin nung nasa 4th year highschool pa ako . ^_^)

"That means...."

"Pinapatawad na po namin kayo..",ang sabi ni Hikari.

Napatulala na naman ako. Panaginip ba 'to o reality?

"But Papa don 't forget we already forgive you but our trust will never get back easily.",ang sabi ni Hikari.

"We miss you papa..",ang sabi nung dalawa at niyakap ako.

"Papa don 't forget be our first dance in our birthday."

Hindi ako maka-sagot. Hindi ko alam kung makakapunta ako.

"Oo naman.", ang sabi ni Tatsuo.

"Tatsuo..."

"Past is past... Now is Now... Kaya kalimutan na natin ang nakaraan."

Hindi ko mapigilan umiyak. Sa wakas napatawad na nila ako ngunit ikaw na lang kulang, Nanami.

Hi there! Musta na readers?!

Thank you po sa mga nagbasa ng D.A.

Happy 13.9 K readers! ^_^

Please vote, share, comment.