Ben kitabı okuyan yok diye biraz fazla boşlamış olabilirim.
İyi okumalar.
💫
Anonimin yazdığı mesaj üzerine kapıya doğru ilerledim yani koştum ay çok pardon uçtum. Heyecanlandım yahu.
Kapıya ulaştığımda hiç beklemedim ve açtım. Karşımda ev hâli kıyafetleri, dağınık topuzu ve elindeki tepsiyle bir adet anonim duruyordu. Ben hâlâ üzerimdeki şaşkınlığı atamamışken;
" Yemin ederim ağaç ettin beni." diyerek beni kenara itip içeri girdi. Terliklerini portmantonun önünde çıkardı. Orada bulunan ev terliklerinden birini alıp giydi ve salona doğru ilerledi.
"Hadi durma orada daha fazla da içeri gel."
Bu benim salonun yerini nereden biliyordu la?
Apartmandaki bütün evlerin dizaynı aynı olduğu için olabilir mi acaba bay zeki.
Haklısın iç ses.
Daha fazla kapıda beklemeyip bende salona geçtim. Karşısındaki tekli koltuğa oturduğumda o da elindeki tepsisinde getirdiği çayını bardaklara koyuyordu.
" Bizim oralarda genelde bu tür şeyleri ev sahipleri yapar. Sizin âdetler biraz değişikmiş. "
Bu sözümle kıkırdamıştı.
" Kendi sağlığımı düşünüyorum tamamen. " diyerekten doldurduğu bardaklardan birini bana uzattı.
Sesi fazla mı naif ne?
Daha sonra kendisi de bardağını eline aldı ve oturduğu koltuğa daha da yayılarak etrafı izledi. Ben de onu. Fazla güzeldi. Beklediğimden de güzel. Aynı fakültede olmamıza rağmen bu kızı daha önce nasıl görememiştim ki.
" Evin güzelmiş. " diyerek çayından bir yudum aldı.
" Öyledir. " diyerek bende çayımdan bir yudum aldım.
" Çok mütavazisin. "
" Teşekkür ederim."
" Gerdin beni oğlum ya, geç wp'e oradan konuşalım. "
Demesiyle gülmüştüm.
" Şaşkınım hâlâ. Beklemiyordum çok ani oldu bu."
" Bende şu an bu yaptığıma inanamiyorum. Hiç düşünmeden çıktım evden. Zaten ne demişler en yanlış kararlar akşam yediden sonra verilen kararlardır."
" Gerçekten mi?"
"Yok, tamamen sallıyorum şu an."
Bu sözüne ikimizde gülmüştük.
" Senin için yanlış olabilir ama benim için yerinde bir karardı. Sonuçta başından beri seni görmek istiyordum."
" Ee benim kazancım ne bu işten?"
" Karşılıklı çay içiyoruz işte hemde benim evimde. Şükretmesini bil biraz."
" Senin eşin benzerin var mı ya?"
" yok "
" o zaman eşin ben olayım benzerlerini yaparız."
Ben bu sözüyle anlık bir şok geçirirken, kendisi de daha yeni söylediklerini idrak ediyordu ki yanakları çoktan pembeleşmişti.
Çatlak ama utangaç.
" nasip."
E bizde farz olmuş utandıranı daha da utandırmak.
" ee şey tamam o zaman ben kalkayayım."
Ben daha ne olduğunu anlamamışken o bir an da ayaklanıp kapıya gitti. Az önce koyduğu yerden terliklerini alıp giyerken;
" Ne oldu birden böyle?"
" Evde işler beni bekler." diyerek kapıyı açtı ve aşağıya merdivenlere doğru yöneldi.
Arkasından; " Bari adını söyleseydin? "
Kızla o kadar konuştunuz daha yeni mi geliyor adını sormak?
sus iç ses.
" Ada ben. Memnun oldum Mirza Ertem." diyerek yüzüme bile bakmadan hızlı adımlarla aşağı doğru indi ve kısa süre sonrada gözden kayboldu.
" Bende memnun oldum Ada." dedim mırıltı bir sesle.
Az önce bir an da neler olmuştu öyle, sizi bilmem ama şu son iki dakikası bende yok.
Daha fazla kapının önünde beklemeye son vererek içeri geçtim. Salona geri geldiğimde masanın üzerinde çay bardaklarımızın durduğunu gördüm. Deli kız aceleden almayı unutmuştu.
Telefonu çıkartıp Ada'ya yazmaya başladım.
siz : giderken duymadın ama bende memnun oldum Ada.
siz : bardaklarında bende kalmış, bir akşam da ben gelirken getiririm artık :)
siz : ben sevdim bu komşuluk işini :)
siz : iyi geceler komşum ;)
