- Czyś ty kompletnie oszalał?
Severus Snape siedział na swoim miejscu naprzeciwko dyrektora, a jego usta były zaciśnięte w cienką linię, chroniąc się przed otwarciem z powodu szoku. Dyrektor zaś rozłożył się wygodnie na fotelu i obserwował wściekłego mężczyznę.
- Severusie, nie patrz tak na mnie — upomniał go dyrektor. — Teraz, kiedy Voldemort wie, że jesteś szpiegiem, nie będziesz już dla nas tak użyteczny jak dotychczas.
- A jak właściwie byłbym dla ciebie użyteczny, jeżeli miałbym siedemnaście lat? — dociekał Severus. Zdecydowanie nie podobał mu się kierunek, jaki obrała ta rozmowa.
- Severusie, wiesz tak dobrze jak ja, że coś złego dzieje się z Harrym — odrzekł spokojnie Dumbledore.
Severus prychnął. Powinien był wiedzieć, że ma to coś wspólnego z cholernym Chłopcem-Który-Przeżył. Dumbledore zmarszczył brwi i kontynuował:
- Od kilku miesięcy wygląda, jakby miał depresję. Jego przyjaciele powiedzieli mi, że nie wiedzą, w czym tkwi problem, a ja widzę, że coś jest nie tak. Chcę zapisać cię do Hogwartu jako ucznia. Zaprzyjaźnisz się z Harrym i będziesz mnie informował o tym, co robi. Zrozumiałeś?
- Dlaczego wilkołak nie może tego zrobić? — nie chciał dać za wygraną Severus. — Jest przynajmniej przyjacielem tego bachora. Dlaczego właśnie ja powinienem się z nim zaprzyjaźnić?
- Remus jest teraz potrzebny w Zakonie, a ty byłeś szpiegiem przez dwadzieścia lat — delikatnie odparł Dumbledore. — Jestem przekonany, że zdołasz pozyskać sobie chłopca.
- Oczywiście, mogę „pozyskać sobie chłopaka” — warknął Snape. — Wszystko co muszę zrobić to nadskakiwać mu tak jak reszta jego fanclubu. Pytałem, w jaki sposób powinienem zdobyć jego zaufanie?
Dumbledore zamyślił się.
- Może spróbujesz traktować go jak normalnego człowieka? — zasugerował. — Prawie wszyscy traktują go jako ikonę. Jestem pewny, że doceni osobę, która będzie chciała go znać dla niego samego.
Severus szybko zmienił parsknięcie w kaszel.
- Bardzo dobrze — westchnął. — Widzę, że moje zdanie nie liczy się w tej kwestii. Co zamierzasz zrobić, aby to się udało?
- Wspaniale! — powiedział Dumbledore, zacierając ręce. — Chciałbym żebyś zaczął warzyć eliksir natychmiast. Pojedziesz pociągiem tak jak reszta uczniów. Spróbuj zaprzyjaźnić się z Harrym jak najszybciej. Ogłosimy, że jesteś studentem z wymiany zagranicznej i zostaniesz przydzielony do Gryffindoru.
- Nie mogę się doczekać — odparł sarkastycznie Severus.
