Kızılı Aramak

Axel

James yukarı doğru çıkarken babam James'e bağıracaktı fakat annem "Sadece biraz sakinleşmesi lazım." dedi ve babamı susturdu. James'e sinirliydim. Aria'nın yanında bana bu lafları söylemesi hiç hoş değildi.

"Farkında mısınız ama bana neler dediğini kendiniz duydunuz. O kadar bıktım ki onun kaprislerinden. Biricik oğlunuzla konuşmanızı öneririm." dedim annemle babama.

Aria elimi tuttu ve birlikte dışarı çıktık. Aria beni rahatlatan tek insandı, onun o güzel sanki bir heykel gibi özenle yaratılmış yüzüne bakmak insanı çok ayrı bir yerdeymiş gibi hissettiriyordu.

"James'in söyledikleri hoş değildi. Benim yanımda böyle şeyler diyeceğini hiç tahmin etmezdim." dedi Aria.

"O sadece boş konuşuyor, benim nasıl biri olduğumu ikimiz de biliyoruz değil mi?" diyerek gülümsedim.

"Kardeşinin kendinden başka kimseye saygı duyabileceğini sanmıyorum. Konu iş olunca çok kalp kırıyor ki şöyle de bir şey var aslında bu kavganın senin lehine olduğunu da düşünüyorum çünkü baban resmen senin tarafında durdu. Bence bu tahta rahatlıkla geçebilmen için güzel bir fırsat."

Dalgın dalgın yere baktım sadece. O anda Aria yanıma sokuldu, dudaklarına sıcak ve içten bir öpücük kondurdum. 

"Sana söz veriyorum. Ben tahta geçtiğimde kimse seni, bizi üzemeyecek. Kimsenin böyle patavatsızlıklarına izin vermeyeceğim. Sadece sen ve ben olacağız."

"Biliyorum, şimdiden o anı hayal etmek istiyorum ama o kadar özel bir an olacak ki bizim için hayallerime bile sığamıyor."

Aria ile bir müddet konuşup sakinleştikten sonra kalktık ve kuleye doğru yol aldık. Mutlu ve güçlü görünmek istiyordum. Aria'nın dediği gibi bu benim için bir fırsattı. Bu fırsatı iyi değerlendirmeliydim sadece.

İçeri girdiğimizde annemin James'in odasına doğru yöneldiğini gördüm. Babam da benim yanıma geldi ve konuşmak istediğini söyledi. Aria'ya beklemesi için bir işaret yaptım ve babamın odasına doğru yöneldim.

"Axel öncelikle olanların hoş olmadığını söylemeliyim fakat konumuz bu değil. Ben seninle gerçekten ciddi bir konu konuşmak istiyorum."

"Dinliyorum baba."

"Öncelikle çok mantıklı biriyle nişanlanacağını belirtmek isterim oğlum. Aria'nın sana fazlaca çalışma şevki kattığını düşünüyorum. Tabii durum böyle olunca seni varisim olarak seçmeyi düşünüyorum. İşleri halledebileceğini ve altından kalkabileceğini düşünüyorum. Umarım bu düşüncemde yanılmıyorumdur."

"Asla baba, asla. Ben ve Aria hakkındaki güzel düşüncelerin için çok teşekkür ederim. Yüzünü kara çıkartmayacağıma emin olabilirsin."

"Şimdi gidebilirsin."

Babamın yanında belli etmesem bile içim o kadar kıpır kıpırdı ki, yıllar sonra ilk defa James'in gölgesinde kalmamıştım. Aria da onu bıraktığım yerde umutlu umutlu duruyordu.

"Noldu? Hemen söyle!"

"Sanırım varis olarak seçiliyorum." dedim gülerek.

Aria boynuma atladı aniden. 

"Bak demiştim sana, bu olay bizim lehimize sonuçlanacak diye. Senin adına o kadar sevindim ki anlatamam. Bunu kutlamamız lazım Axel, tüm herkese söyleyeceğim bunu. Ayrıca akşam bizim tarafımza gel, annemler de senden almalı bu mükemmel haberi."

"Tabii ki balım" dedim ve elini tuttum. 

O sırada üstten bağırışlar geliyordu. Muhtemelen James yine köpürmüştü. Umrumda değildi artık.