Wiersze/Wierszyki/Miniaturki

Pamiętam te chwile

Nadal pamiętam te beztroskie chwile,
Gdy nie dzieliły nas żadne mile.
Całe dnie razem spędzaliśmy,
Przyszłości się nie baliśmy.
Wtedy chwilą się żyło,
A oprócz tego, nic innego nie było.
Tylko ty, ja i promienie słońca.
Lecz po miesiącach się to skończyło,
Żadne z nas losu nie winiło.
Widać, tak miało być,
Przeznaczenie osobno kazało nam żyć.
Ze smutkiem wspominam ten czas,
Kiedy świat bawił nas.
Radość w objęciach trzymała,
A miłość nas nie przerażała.
Będąc znów w tym miejscu,
Wiatr włosy me rozwiewa,
Nad mą głową właśnie przeleciała jedna, samotna mewa.
Do oczu zielonych łzy napłynęły,
Usta zaś mocno się zacisnęły.
Szloch powstrzymując, do rzeczywistości wróciłam,
Już nie jestem tą dziewczyną, co wtedy byłam.
Teraz jestem tutaj, na granicy lądu i wody,
A ty gdzieś tam za oceanem, obserwujesz słońca wschody.
Mimo, iż sporo lat minęło,
Przekleństwo, które powiedziałam w mych ustach znów się pojawiło
Tęsknotą byłam przepełniona,
Ale dla ciebie i twego uczucia nadal stworzona.
Niech w niepamięć odejdzie smutek, rozpacz i żal,
Niech życie na swoje oczy narzuci szal.
Niech powrócą dni stracone,
I chwile razem spędzone.