SOĞUK ATEŞ (BİTTİ)

🔥 BAŞLANGIÇ

GERİ DÖNDÜM! ARAYI ÇOK AÇAMADIM. FREYA VE KREON'U ÖZLEDİĞİM İÇİN İLK BÖLÜMÜ ATIYORUM. BEĞENMEYİ VE YORUM ATMAYI UNUTMAYIN. İYİ OKUMALAR ❤🔥

1.Bölüm

Kaşığımı iri taneli bezelyelerin yüzdüğü çorbama daldırırken, sağ tarafımda yer alan şömine ateşinin cızırtısı kulaklarımdaydı. Odunların yavaş yavaş küle dönüştüğünü haber veren bu ahenkli ses, Ginny ve insan babamın yemek yerken çıkardığı seslerle karışıyordu. Kimi zaman çatal bıçaklar şıngırdıyor, kimi zaman Ginny'nin sürahiye boşalttığı suyun fokurdama sesi geliyordu. 

Huzur dolu bir yaşam çevremi kuşatmış diyebilirdim eğer birkaç gün evvele kadar her şeyi hatırlamasaydım. Minik bebeğimi kaybettiğim an tekrar tekrar gözümün önüne geliyor, aradan kaç yıl geçerse geçsin kalbimi parçalıyordu. Öfkem kaynamak üzereydi.

Bu sabah Kreon'a görünmeden o mağaradan ayrılırken, tek istediğim şey biraz yalnız kalabilmekti. İnsan hayatımı özlüyordum. Tek derdimin boğazıma bir gram lokma girmesiyken şu an ki derdim beni tıpkı şöminedeki odunlar gibi yakıp kül etmeye yeterdi. 

İnsan babamın saçlarıma garip bakışlar atmasını önemseyemiyor, Ginny'nin bana attığı öldürüş dolu bakışlardan korkamıyordum. İçimde yaşayan canavar gün yüzüne çıkmışken tek derdim ne olursa olsun alacağımı düşündüğüm intikamdı. Nefes aldığım süre boyunca Axel'i yüzlerce kez öldürüp, yüzlerce kez diriltecektim.

Ginny'e bir bakış attım ve boş kristal bardağımı önüne ittim. "Doldur şunu!" 

Öfkeyle homurdandı. "Bana artık böyle emirler mi vereceksin?"

"Evet." dedim basitçe.

"Sırf saçının rengini değiştirip sırtına pahalı bir elbise geçirdin diye beni yönetebileceğini mi sanıyorsun?"

"Kızım çok ayıp oluyor ama." dedi babam. "O senin ablan. Bardağını kendin doldurabilirsin."

Gülümsedim. "Biliyorum ancak onun yapmasını istiyorum." Yönümü Ginny'e doğru iyice çevirdim. "Ben bu evde yaşadığım süre boyunca benim hizmetkarım sen olacaksın Ginny. Sabah söylediğim gibi eğer bana hizmet vermezsen seni akşam yemeğinde kendime yiyecek yaparım."

Sözlerimin ardından gözlerimi mavi alevler kapladı ve aynı anda Ginny sandalyesinden yere doğru düştü. Öfkeyle homurdanarak ayağa kalktığında tek kaşımı kaldırarak baktım. Bir şey demeden bardağımı kaptığı gibi mutfakta kayboldu.

"Bu yaptığın hiç insanca değil Freya. Neden ablana bu şekilde davranıyorsun? Sana orada ne yaptılar?"

"Hiçbir şey." dedim mırıldanarak. "Ben hala benim. Sadece üstüme sekiz yüz yıllık daha bilgi birikimi geldi."

"Ne dediğini anlayamıyorum."

"Ben de sizi anlamıyorum, baba." dedim zorlukla. "Beni soğuk ya da sıcak demeden acımasızca ava gönderdiğinizde Ginny'e gösterdiğiniz duyguların onda biri yoktu."

"Ayaklarımı kullanamadığımı sen de biliyorsun. Bana haksızlık yapıyorsun, Freya."

"Bütün parayı kumarda yerken çocuklarınızı düşünseydiniz o halde. Engelli olmanız da durumunuz için bir bahane değildi."

Dudaklarını sıktı. "Anlaşılan karakterin değişmiş. Bundan sonra böyle mi davranacaksın? Kaba ve saygısızca?"

"Evet." dedim yavaşça. "Saygı ve kibarlık hak edene gösterilir. Sizin bunu hak ettiğinizi düşünmüyorum." 

Babam cevap veremeden Ginny elinde meyve suyuyla doldurulmuş bardağı getirdi. Bana karşı koyamadığı için suratı kıpkırmızı kesilmiş, elleri öfkeden titrer hale gelmişti. Birkaç damla meyve suyunu döktüğünde, "Yavaş ol." dedim uyarıyla.