SOĞUK ATEŞ (BİTTİ)

🔥 YARA

BEĞENMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN. İYİ OKUMALAR 🔥❤

YENI BÖLÜMÜ 200 BEĞENIYI GECINCE PAYLAŞACAĞIM. ❤

4.Bölüm

Erin, Ginny, Sophie ve Hilda bir masa etrafında sohbet ederken; Kreon ile yan yana olarak onları izliyorduk. Yıllardır davet edildiğim bu saçmalıklara ilk kez katılmak istemiştim. Çünkü kafamı dağıtmaya ihtiyacım vardı. Yakıp yıkmadan, herhangi birini incitmeden bu gibi zararsız şeylerle oyalanmaya çalışıyordum.

"İlkbaharda da yarışmaya katılacak mısın, Freya?" diye sordu Sophie. "Geçen sefer bir ayıyı haklayamamıştın. Şimdi yeni bir fırsat doğmuş olabilir." Sözlerinin arkasında kibirli bir küçümseme olduğunu bir çocuk bile fark ederdi. 

"Hayır." Diye cevap verdim. "Bu bahar ayı avına katılmayacağım."

"Ben katılabilirim." dedi Kreon alayla. Ona gözlerimi devirmekle yetindim. Bir ejderhanın avlayamayacağı ne vardı diye düşünmeden edemiyordum. 

"Hayır. Sen de katılmayacaksın. Ayı avı için başkasını düşünüyorum." 

"Kimi?" diye sordu Erin merakla. 

"Tabi ki Ginny." dedim tek solukta. Bana yaptığı gaddarlıkları ödetmeden buradan ayrılmayacaktım. 

"Ne?" diye cırladı Ginny. Yerinden fırladığında neredeyse sandalyesinden düşüyordu.

Umursamaz görünmeye çalışıyordum fakat keyif aldığım doğruydu. "Evet, Ginny. Bu bahar avyı avına sen gideceksin."

"Hayatta olmaz." Göğüsleri inip kalkmaya başladı. "Sen beni öldürmeye mi çalışıyorsun? Hayatımda hiç ava gitmedim!"

"Ne güzel işte bu ilk olur. Ok ve yayımı senin için feda ediyorum."

"Asla!" dedi. Korkusu gün yüzündeydi. 

"Bir söz vardır bilir misin, Ginny?" dedi Kreon sırıtarak. "Asla, asla deme!"

"Bunu bana yapamazsın Freya. Lütfen, Ben senin ablanım!"

"Bence de Freya bu çok acımasız bir yarışma. Ablan böyle şeylerden anlamaz." dedi Hilda. Diğerleri de ona katıldığını belli eden sözler söyledi fakat ben kararlıydım.

"Ginny o yarışmaya katılacağını ikimizde biliyoruz. Eğer yarışmaya katılmazsan seni yaşadığım yere götürürüm." dedim gülümseyerek.

Ginny'nin suratı git gide düşüyordu. Ağlamak, hatta yalvarmak istiyordu. Ancak kararlı ifadem ve acımasız bakışlarımla omuzları git gide çöktü. "Peki." dedi mırıltıyla. Ona neredeyse acıyabilirdim. 

"Güzel." 

🔥🔥🔥

700 Yıl Önce

Kreon elindeki pamuğu yaramın üstüne çok yavaş bastırsa da dudaklarımdan mırıltıların kaçmasına engel olamıyordum. İnsan dünyasında yaptığımız ilk savaşlardan birinde, bir kılıçla sol omzumdan yaralanmıştım. 

Yaralandığım için fazla uçamamış, bulduğumuz mağaralardan birine sığınmıştık. Dışarıda ülkemize gitmek için müthiş bir hava vardı fakat ben kolumu dahi oynatamıyordum. Bu yüzden Kreon'un canı sıkkındı. Kıyafetimin parçalanan kısmından yaramı temizlerken oldukça ciddi görünüyordu. Hatta biraz da sinirli.

"Neden dikkatli olmuyorsun?" diye payladı. "Her tarafı kolaçan etmen gerektiğini söylemiştim."

"Özür dilerim." diye mırıldandım. "Fakat ben iyiyim."

"İyi falan değilsin, Hestia. Çok kan kaybettin." Bedenim uyuşukça titrerken yayılan kan kokusundan dolayı rahatsızdım. 

"Malikaneye sadece bir gün geç kalacağız. Neden bu kadar abarttın?"