Bu, vedanın değil; terk edilişin hikâyesi.
Acının merheminin yine acı olduğu, onu sürdüğünde kabuk bağlamaya bile fırsat bulamayan yarasının daha da aşınıp, derine inenlerin hikâyesi.
Terk eden suçlu,
Terk edilenin sadece kalbi kırıktı. Ve o; masum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ig : theselenofil.
✦Oy vermeyi ve yorumlarınızı benimle paylaşmayı unutmayın. Bölüm sonunda görüşürüz. Öpüldünüz <3 ✦
꧁꧂
Sevilince mi mutlu olurdu, yoksa mutlu olunca mı sevilirdi insan?
Hayatımın dönüm noktası, o geceydi. Fakat acılarım ve ben, hiçbir zaman değişmemiştik. Zamanla, yaşadıkça artmıştık ancak hiçbir zaman değişmemiştik. Belki de, çoğu insan için en güzel olan zamanlarımda çekmiştim acılarımı. Kimileri için masum, saf bir çocukluk dönemi ve yine o kimileri için, yaşamın en güzel zamanı, gençlik döneminde.
Gördüğüm fotoğraf ise en fazla 5 yıl öncesine aitti. Fakat tüm yaşadıklarıma rağmen, bu fotoğraftaki mutluluğumu, o zaman biri tarafından sevilmeme; şu anki buz kadar soğuk kalbimi ve mutsuzluğumu ise yanımda hiçbir insanın olmayışına bağlayabilir miydim?
Belki, bir kez daha sevilsem, belki bir kez daha bu duyguyu tatsam bunun cevabına ulaşabilirdim. Fakat ben bir daha, kimse tarafından sevilmeyecek, buna izin vermeyecektim. Ben hiçbir zaman iyileşmeyecektim.
Kırılan cam parçalarını toplamak için eğilip, bir parçanın elimi kesmesiyle, kanayan parmağımı tüm acıları defetmek istercesine savurdum. Ben her zaman bir şeyleri toplamada kötü olmuştum.
Ekin kapıda dikilmeye son verip yanıma ulaştı ve elimi avcu içerisine aldı. O, kanayan yere bakarken ben de onun yüzüne odaklanmıştım şaşkınlıkla. Gerçekten telaşlı görünüyordu ve tüm dikkatini parmağımdaki kanayan yere vermişti. Gülmek istiyordum, hâlimize.
Buradaydım, neden bilmiyordum. Elim kolum bağlıydı. Zincirlerimin bir ucunu Selim, diğer ucunu Ekin tutuyordu ve eğer kendi aklımla kımıldayacak dahi olsam, o zincirleri daha çok sıkıyorlardı.
Ben böyle bir kadın değildim.
Her zaman ama her zaman, kimsenin boyunduruğu altında yaşamaz, kendim dışında kimsenin isteği umurumda olmaz, her zaman üçüncü bir seçenek yaratırdım. Ancak şimdi; gidecek gücü de, savaşacak gücü de kendimde hissetmiyordum.
