អាថកំបាំងសិស្ស7/9[yang jungwon]

អាថកំបាំងសិស្ស៧/៩

ភាគទី១២

នៅពេលនេះនៅក្នុងអាណាចក្ររាជសី កំពុងតែមានភាពចលាចល ព្រោះតែប៊មហ្គូបានបាត់ខ្លួនហើយវាធ្វើអោយយ៉ុនហ្គីមានកាបារម្មណ៍ជាខ្លាំងព្រោះតែគេនៅក្មេងនៅឡើយ ចុះបើសិនជគេរត់ចូលទៅដែនដីរបស់ពួកផ្សេងនោះ គេនិងមានគ្រោះថ្នាក់ជាមិនខានឡើយ

        ឯអ្នកដែរកំពុងធ្វើអោយអាណាចក្រទាំងមូលចលាចលនេះវិញ គបែជាមកអង្គុយនៅទឹកធ្លាក់នៅក្រៅព្រមដែនរបស់គេទៅវិញនេះក៏មិនមែនលើកទីមួយដែរគេមកដែរ តែមករាលដងគេបានកុហុកបិតាគេថាទៅនេះទៅនោះទើបពួកគេមិនរក តែលើកនេះដោយសាតែខឹងនិងបិតាខ្លួនក៏មកដោយមិនបានជំរាបនរណាអោយដឹងឡើយ

« ខ្ញុំស្អប់បិតា ហិហិ..ស្អប់ណាស់!» ប៊មហ្គូស្រែកយំខឹងពេកក៏យកដំថ្មគប់ចូលទៅក្នុងទឹក ជាច្រើនដំ គេកំពុងតែអង្គុយនោះស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ថាមានអ្នកកំពុងសម្លឹងមកគេ ទើបនាំអោយប៊មហ្គូមានអារម្មណ៍មិនស្រួលហើយក៏ងាកក្រោយ តែមិនឃើញអ្វីឡើយ គេក៏ងើបឈរហើយប្រញ៉ាប់ចាកចេញពីនោះ

ដូចជាកាដែរប៊មហ្គូសង់សៃមែន គេចេញពីទឹកធ្លាក់បានបន្តិចស្រាប់តែហ្វូងចចកព្រៃ(មិនមែនពពួកជាមួយនិងជេយទេ ពួកវាជាចចកដែរមិនគោរពតាមច្បាប់ឡើយ ធ្វើអ្វីតាមតែអំពើចិត្ត)

« ហិ.....ជួយយផង!!» ពេលនេះសម្រស់តូចប៊មហ្គូកំពុងភ័យជាខ្លាំងគេបានរត់គេចពីពួកចចកនោះទាំងភិតភ័យដោយសាតែគេមិនធ្លាប់ជួបហេតុកាលនេះឡើយ អ្វីដែរសំខាន់គេមិនទាន់គ្រប់វ័យដែរអាចក្លាយខ្លួនជារាជសីបានឡើយ

« ព្រះបិតាជួយបុត្រផង!!!»រត់ផងស្រែករកបិតាអោយជួយ ទាំងដែរពេលនេះគេមិនមែនស្ថិតក្នុងអណាចក្រគេឡើយ អ្វីដែរពិសេសទៅទៀតពេលនេះមិនដឹងជាខ្លួនឯងរត់ដល់ណាទេ តែគេក៏រត់រហូតទៅដល់តំបន់ដែរមានស្មៅពណ័លឿនចង់ចេញជាពណ័មាសនោះ ដែរអោយយើងដឹងថាវាជាតំបន់របស់ស្តេចបក្សី (កន្លែងដែរជុងវ៉ុនធ្លាប់រត់មកហើយត្រូវបានថេយ៉ុងស្ទាក់មុខហ៎)

« អិក....អួយយយ!» ស្របពេលនោះគេក៏គ្រេចក៏ជើងដួលទៅមួយទំហឹង
« ហិហិ....ឈឺណាស់!! ហិហិ!!» គេក៏អង្គុយយំទបជើងដែរឈឺនោះ ឯជង្គង់ក៏ចេញឈាមទៀត ស្របពេលនោះចចកប្រហែលជា10ក្បាលនោះក៏បានរត់មកដល់