ispin / Yarı Texting

2.2

Keyifli okumalar...

Alp: Sen benin kız kardeşimdin...

Alp: Benim ilk göz ağrım, benim ilk sevdiğim, benim ilk kabullendiğim sendin.

Alp: Baba bildin sen beni, ben sana bir abiden fazlası oldum her zaman; aile oldum.

Alp: Aileler birbirini sırtından bıçaklamaz Almila. Aileler bu kadar kötü olmazlar.

Almila: :d

Almila: Aile?

Almila: Çok komiksin Alp.

Almila: Biz bir aile değildik. Biz deli uydurması bir şeydik, aile değil.

Alp: Ben seni her zaman çok sevdim Almila, ister inan ister inanma.

Alp: Seni deli hastanesine yatırmamak için her şeyi yaptım. Deli değilsin diye yüzlerce kişiye göğüs gerdim.

Alp: Benim için kolay olduğunu mu sanıyorsun? Kabullenene kadar ne yaşadığımı biliyor musun?

Almila: Ben deli değildim, sende hiçbir şey yaşamadım.

Almila: Delirdiysem bile sen bunları hiç hissetmedin. Çünkü o sırada 'kendi hayatını' yaşamakla meşguldün. Sevgilinle mutluydun, beni kız kardeşin olarak görmüyordun.

Alp: Ben seni her zaman kız kardeşim gibi gördüm.

Alp: Senin için her şeyi yaptım. Seni korumak için yara almayı umursamadım, fedakarlıklar yaptım.

Almila: Bana masal anlatma, ben gerçekleri yaşadım Alp.

Almila: Sana en ihtiyacım olduğu gece bana deli diye bağırdın sen. Senin varlığına en ihtiyaç duyduğum gün sevgilinin kollarında uyuyordun, mutluydun.

Almila: Aileymiş, tüküreyim böyle aileye.

Almila: Baba desen şerefsizin önde gideni. Abi desen masallara inanmaktan gerçekleri görmüyor, anne zaten yok. Sikim sokuk, deli saçmasından başka bir bok değiliz biz.

Almila: Bizim bir ailemiz yok Alp, olsa bile biz seninle aynı aileden değiliz artık.

Almila: Dönüp de gururla taşıdığın Soykan soyadına bir bak, siyahla boyanmış birkaç harften başka bir şey değil. Taşıyan herkese felaketi getiriyor.

Almila: Dilvin bana dua etmeli. Onu böyle bir yükten kurtardım.

Alp: Neden intikamını birkaç saat önce almadın ya da bir dakika geç? Neden nikah masasına oturduğumuzda yaptın bunu?

Almila: Neden tam mutlu oldum, artık özgürüm dediğim anda beni deli hastanesine tıktın abi?

Almila: Eğer buna bir sebebin varsa benimkisi de aynı sebepten ötürü.

Alp: Sen gerçekten delirmiştin. Gerçek olmayan şeyler söylüyordun.

Almila: Gerçek olmayan?

Alp: O adam seni taciz etmemişti Almila. Senin uydurduğun, ilgi çekmek için yaptığın bir şeydi. Ama buna öyle bir inandın ki gerçekle hayali karıştırmaya başladın.

Almila: O adam beni gerçekten taciz etmişti, hayal dediğiniz he şey gerçekten yaşandı. Sadece siz bu yaşadıklarımı kabullenmek istediniz. Kendinizi düşündünüz. Hepiniz bana inandınız ama inanmayı kaldıramadınız. Benim kaldırdıklarımı siz kaldıramadınız. Bu yüzden bana deli dediniz, hayal dediniz ama sende biliyorsun Alp, hepsi gerçekten yaşandı.

Alp: Deliren biz miydik?

Almila: Deli doğmuştunuz, delirmediniz. Aranızda tek aklı başında ben olduğum için beni deli sandınız.

Almila: Artık siz hayalle gerçeği ayırt edemeyeceksiniz.

Almila: Nikah masasında terk edilen Alp Soykan, ailesinin şirketini batıran ve tüm parayı kumara yatırıp kaybeden Alp Soykan...

Almila: Sevgilisinin aldatıp, başka birinden hamile kaldığı Alp Soykan...

Almila: Ve bunun gibi binlercesi. Hepsi birbirinden farklı ama aslında hepsi aynı kapıya çıkıyor. Boktan biri olduğun.

Alp: Başka birinden hamile kaldığı?

Alp: Aldattığı?

Alp: Sen ne dediğinin farkında mısın Almila?

Alp: Dilvin beni aldatmadı, başkasından hamile kalmadı.

Almila: Seninle nikah masasına oturmadan önce başkasından hamile kaldığı bebeği aldırdı Alp.

Alp: Uyduruyorsun.

Almila: Elimde kanıtlar var. Dilvin şerefsizin önde gideniydi, midesizin tekiydi.

Almila: Bana tercih ettiğin kişinin, ilk tercihi bile değildin Alp.

Alp: İnsanları da bunu mı söyleyerek Dilvin'i nefret ettirdin?

Almila: Gerçekleri söyledim nefret ettiler.

Alp: Bunun bedelini ödeyeceksin.

Alp: Dilvin'in intikamını da, babama yaptıklarını da ödeyeceksin.

Almila: Güleyim de boşa gitmesin şakan.

Almila: Bittin Alp, kaybettin her şeyi, her şeyini. Sen bana bir şeyleri ödetmeden önce nasıl gömüldüğün yerden nasıl kalkacağını düşün.

Almila: Seni sen yapan hiçbir şey yok artık. Ne o çok güvendiğin soyadın ne de sevgilin. Hepsi terk edip gitti seni.

Almila: Sana demiştim bir gün her şeyini kaybedeceğini. İnanmamıştın bana, deli demiştin.

Almila: Deliler en aklı başında olanlardır Alp bilmez misin?

Alp: Özür dilerim...

Alp: Lütfen eve gel.

Almila: Ne oldu? Yüzüne vurunca gerçekleri aklın başına mı geldi?

Alp: Özür dilerim, sana inanmadığım her an için, yanında olamadığım her gece için ama yalvarırım geri gel Almila.

Almila: Geber.

Düşüncelerinizi buraya bırakabilirsiniz.