Bir söz vardır 'intikam aptalların işidir' aslında intikam aptalların işi değildir sadece acıdan beslenme çeşididir.
Hayatım boyunca peşimi bırakmayan intikam duygusu bu sefer yeni bir başlangıça sebep oldu...
Bugün yağmur yağıyo bugün benim kendimi kaybettiğim tek gün bugün ben öfkeme yenildim.
Bugün ben kendime yenildim.
Öfke hiç bir zaman benim kontrolünü kaybettiğim bişey olmadı ama bugün işte bugün ben kendimi kaybettim.
" Elenora'dan bi iz"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazen gerçekten yıkıcı olaylar olur taşıyamazsın tranvaya yol açar öyle bir anı.
Benim öz anne ve babamı çete buldu ünlü bi iş adamı ve çocuk pazarlamacısı, uyuşturucu satıcısı kişiler.
Çete bana bu kişileri öldğrmemi istedi sonra anne ve babam olduğunu söyledi.
Küçük bi işti ne kadar büyük iş yapsalarda iki küçük aptaldılar.
Pazarlanan çocuk rolündeydim o gün ilk defa babamın sesini duydum "işte bu çocuk yekta bey elimizdeki en kıymetli çocuktur" demişti pazarlamada iyi para kazanmak için oysa beni tanımıyodu bile.
Annem ise "bu çocuğu mal taşıyıcı olarak kullanmanız daha iyidir vücudu yakın zamanda çöker ve her zamanki gibi daha büyük işler yapabilirsiniz" demişti bu kurduğu cümleden sonra midem bulanmıştı.
Yekta denen adam önce beni baştan aşşağğı süzdü sonra pis bi şekilde sırıttı "önce daha önemli işlerim var bu kızla" diyip eli çenesine gitti ve sakallarını karıştırdı ardından sırıtışı daha da büyüdü ve annemle babamda adama katılmıştı.
Ses mekanı inletiyodu adam beni taciz edeceğinden bahsediyodu bunu anlamak zor değildi.
İçime öfke sarmıştı ve canım yanmaya başlamıştı.
Bi süre sonra içeri küçük bi çocuk girdi ve annemin kucağına koştu ardından kocaman sarıldılar o kadar kıskanmıştım ki gözlerim dolmuştu bu kıskançlıktan çok onlara karşı öfkeydi.
Küçüklük aklıydı çok sinirlenmiştim babam olan o adam ve beni satın alacak olan adam hakkımda o kadar iğrenç konuşuyolardı ki midem kaldırmadı.
Çetenin bana verdiği silahla 4 ateş ettim ilk kurşun adama 2.kurşun babam olan o kişiye 3.kurşun annem bildiğim kişiye ve son kurşun o kıskandığım çocuğaydı bi kaç dakika olduğum yerde kaldım.
Polis siren sesleri mahalleyi doldurduğunda hızlıca arka kapıdan çıktım önümde siyah bi araba durdu çetedeki beni eğiten abi inip beni arabaya bindirdi ve bi aksilik çıkmadan ordan uzaklaştık ama o gün o öfke o gün ki kıskançlık o günki tüm duygular beni bitirdi.
