Ben Esila
28.11.2020
İlaçlar saolsun artık çok temiz bi beyine sahibim bana ne veriyolar bilmiyorum ama sabah ne yediğimi unutur hale geldim beni bu hastaneye getiren herkesden nefret ediyorum...
Hep beraber masaya oturduk pamir ani bi duygu değişimiyle elleri titremeye başladı gözleri dolmuştu bunu fark etmiştim ama pamir anında ellerini masadan indirdi.
"benimle tedaviye gelmen gerekiyomuş" dedi ezel ona döndüğümde.
"bi sorun mu var hayatım" dedim ezel gün geçtikçe zayıflıyodu daha kötüye gidiyomuş gibime geliyo ama enerjisi hiç bitmiyo ve davranışlarında bi değişiklik yok gibime geliyo.
"bilmiyorum doktorum gelmen gerektiğini söyledi" dedi içime kötü bi his düştü.
Hepimiz yemeklerimizi yedikten sonra ilk kalkan pamir oldu "afiyet olsun" dedi soğuk bi sesle bizim bişey söylememizi beklemeden yanımızdan uzaklaştı bu çocuk da bişeyler var ama hadi hayırlısı.
"hadi işimiz çok kalk" dedi yusuf ve beni çekiştirerek kaldırdı ezelde arkamızdan geldi beni odaya soktu ve "otur ve bekle" dedi ben ona 'noluyo' bakışı attım.
Bi süre oturduktan sonra yusuf elinde gece mavisi elbise ve siyah topuklu ayakkabılarla karşımda durdu.
"bunlar ne?" diye sordum yusufa bi anlam veremedim."etkilememiz gereken bir kızıl vampir var" dedi ben eşofman sweetle gitmeyi planlarken karşımda çok şık bi elbise vardı cidden mi?
"emin misin bence bu kadarına gerek yok gibi" dedim yusuf göz devirdi.
"çok fazla gerek var" diyip beni ayağa kaldırdı bu sefer göz deviren ben oldum.
Elinden alıp giyinme odasına girdim ve üstümdekilerden bi çırpıda kurtulup elbiseyi giydim ve topuklu ayakkabıları unutmadan onlarıda giydim hafif bi makyaj yaptım saçlarımı yana atıp aynada kemdime baktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kelebek 🦋
Ficção AdolescenteBir söz vardır 'intikam aptalların işidir' aslında intikam aptalların işi değildir sadece acıdan beslenme çeşididir. Hayatım boyunca peşimi bırakmayan intikam duygusu bu sefer yeni bir başlangıça sebep oldu...