Who Made The Antagonist Ruthless

Chapter 3

Chapter 3

Sonata’s POV

“What do you think about this?” tanong ko kay Gael habang iniikot pa ang wedding gown na suot. Tita and Mama actually wants to let the designer design but I just really want to be hands on. I also want to use my own money for this gown kaya medyo rush na rin ang pagbili namin. 

Ang ngiti mula sa aking mga labi’y pakiramdam ko’y aabot na sa langit. Unti-unti nga lang nawala ‘yon when I saw that he’s not giving me the same energy I’m giving. He’s just looking me with nothing but boredment. Ni hindi ko siya nakikitaan ng excitement sa mukha kaya hindi ko mapigilan ang mapanguso.

Ako lang ata ang excited sa magaganap na kasal naming dalawa. Just a weeks before at tuluyan na siyang matatali sa akin. I know na people will say that we’re too young but it doesn’t really matter, we’re the one who will decide that because at the end of the day we’re the one who will be together in one house.

“What do you think?” tanong ko ulit. Nawala na ang malapad na ngiti.

“It’s good.” Ngumiti pa siya ng tipid sa akin. Pakiramdam ko’y hindi ko naman nakuha ang gustong marinig mula rito. Mabuti na lang din ay napagaan ng mga kaibigan namin ang loob ko. Sumama pa ang mga ito rito dahil nagpapasukat din ng kani-kanilang susuotin. Syempre best man at bridesmaid ang mga ito. Mas excited pa sila sa amin.

Nang matapos sa pagsusukat. Pansin ko ang pagkawalang gana ni Gael. Deep down maybe I know… But… I’m scared that I’m right… I’m scared that he will really let me go.

“Hoy, natulala ka na riyan?” tanong sa akin ni Kyst nang lapitan ako. Napansin niya naman ang tingin ko kay Gael na siyang nakatalikod lang sa akin ngayon. He was talking with Hames. Well, si Hames naman kasi talaga ang bestfriend nito.

“Huwag mong alalahanin ‘yang si Gael. Bad mood lang ang isang ‘yan dahil lost streak na naman.”

“Wow. You’re worried ba?” Dinaan ko na lang sa tawa ang nararamdaman. Hindi ko gustong manatili ang pangamba sa akin gayong ilang linggo na lang ay ikakasal na kami. I don’t want anything bad to happen. Dapat ay masaya lang ako ngayon dahil ilang taon ang hinintay ko para sa kasal na ito.

“Asa. Pangit mo lang lalo kapag nakasimangot.” Pinitik niya pa ang noo ko kaya agad kong nahila ang damit niya para lang guluhin siya. Natatawa naman siyang napalayo sa akin kaya masamang tingin ang ibinigay ko.

“Pangit ka na nga, sama pa ng ugali mo. Ano na lang maganda sa ‘yo?” pang-aasar niya pa sa akin kaya hindi ko mapigilan ang habulin siya para lang gawing kwintas ang kamay ko sa kaniyang leeg. Natatawa siyang lumayo.

“Ito ba ang pakakasalan mo, Gael? Ang isip bata, oh!” panunumbong niya pa kaya parang gusto ko na lang gumastos sa pagpapalibing ng kaibigan. Humalakhak pa siya nang makita ang pagkapikon ko.

“Tara na nga!” Nakasimangot ko pang ikinawit ang kamay kay Gael kaya narinig ko ang maliliit na tawa niya. Napanguso ako dahil unti-unting nawala ang iritasiyon mula sa akin. Well, just his laugh can make me be calm.

“I’ll drop you off in Ken’s place. Aalis din agad ako. I still have some works to do.” Napatango naman ako dahil aware naman ako na busy talaga siya sa plates niya. Future Architect ang isang ‘yan. Super neat pa ng sulat. When I’m too lazy to write, sa kaniya ako nanghihiram ng notes noong highschool kami.

“Are you that busy? Huwag kang magpalipas ng gutom. Pahatiran kitang foods niyan.”

“No need.” Hindi naman ako nagsalita dahil gagawin ko pa rin naman ang sinasabi ko. Sinabi ko lang naman kasi para aware siya.