Platonigim

ASANSÖR

Apartmana girene kadar arabada beni bekledi. Asansöre binip 9'a bastım. O sırada asansörün aynasında yansıyan yüzüme baktım. Yüzüm biraz solgundu yani ben öyle hissediyordum. Zaten yüzümdeki makyajım da akmış gibi duruyordu. Asansör durunca geldiğimi hissettim arkama döndüm ve kapıyı açmak için yöneldim. Ama açılmıyordu. İttiriyordum, ittiriyordum ama açılmıyordu. Hemen bir tedirgin oldum ve telefonumu çıkardım cebimden, lanet olsun ki çekmiyordu. Düğmelere basmaya başladım ama hiçbir işe yaramıyordu. Pes etmeye başlamıştım birazda korkuyordum. Gözlerimin dolduğunu hissettim ve çaresizce asansörde beklemeye başladım. 15 dakika geçti... 30 dakika geçti ama ne gelen vardı ne de giden bir anda çantamın olmadığını fark ettim. Sanırım arabada unutmuştum. Ama bir dakika Tolgay fark etmemiş miydi çanta mı ? Bir umut belki çantamı getirmek için gelir ve asansörün arızalandığını anlar dedim. Tam ben bunları düşünürken bir ses duydum kapıya vuruyordu vee "Sakın korkma ilayda ben buradayım ve seni kurtaracağım" diyordu. Bu Tolgay ın sesiydi. Hızlıca kalktım ve "Tolgay.." dedim. Bir kaç dakika sonra asansörün kapısı açılmıştı. Hemen boynuna sarıldım korkmuştum çünkü, ilk defa başıma geliyordu böyle birşey. Sonradan farkettim babamda oradaydı. Boğazını temizleyerek "öhö öhö" dedi. Tolgay ı nasıl bıraktığımı bilemedim ve babama döndüm. "İyi misin kızım?" Dedi gülümseyerek. "E evet ben iyiyim baba tesekkurler."dedim sanki az önce yaşananlar hiç olmamış gibi.Babam gülümserken bir Tolgay a birde bana bakıyordu."Arkadaşın mı?"dedi babam Tolgay ı göstererek."Ah evet baba bu Tolgay."dedim.Babam tolgayla el sıkıştıktan sonra "Istersen Tolgay bu aksam bizle aksam yemegine kalabilirsin."dedi babam.Sanırım bizi sevgili falan sanmıştı..

Tolgay hemen cevap verdi "Yok efendim ben gitsem iyi olacak rahatsız etmiyim."dedi nazikce.Utandığı belli oluyordu."Saçmalama ne rahatsız etmesi bu aksam kesinlikle bizdesin." Dedi babam babamdan boylesine bir hareket beni saşırtmıştı. Tolgay en sonunda ikna olunca " Peki madem."dedi gülümseyerek.O an acayip mutlu oldugumu hissettim.Tolgay la biraz daha zaman gecirmek icin iyi bir fırsatti bu.Babam tam asansöre yönelecekken "Baba."dedim.Bana döndü ve meraklı bakışlarla bana baktı."Bir kez daha asansörde kalmayı goze alamayız diymi,"dedim.Onlar göze alsalar bile ben hayatta alamazdım zaten yeterince ki korkmustum."Ah evet dogru..."dedi babam guüerek.

En sonunda eve varınca kapıyı açıp iceri girdim ve Tolgay la babamın gecmesini bekledim.Ikiside kapıdan gecince yavasca kapıyı arkalarından kapattm ve onlar muhabbet ederken ben yavasca mutfaga yoneldim.Guzel bir seyler hazırlamam şarttı. Tanrım düşün düşün...Biraz kolay olsa benim icin daha iyi olurdu.Tabi ya...Soslu makarna guzel olabilirdi.Evet soslu makarna yapmaliydimHemen malzemeleri cikarttim yemegi hazirlarken bir yandan kulagim babam ve tolgaydaydi."Begendin mi yeni liseyi?"dedi babam."Ah evet.Yam bana gore arkadaslar buldum.Cevreye hemen uyum saglayabildim.Bu benim icin önemli bir seydir."dedi Tolgay.onun bu liseden memnun oldugunu ögrenmek nedense yüzümde sapsal bir gülümseme oluşturdu. 

Makarnalar hazır olunca sofrayı kurdum ve onları çagırdım.Keşke dedim annemde burda olsaydı.Fakat malesef  işleri bitmek bilmiyordu.Onu özlüyordum.Babam ve Tolgay sofraya yerleşince bende Tolgay ın yanına yerleştim. Herkes yemege dalmıştı tek bir tık çıkmıyordu Tolgay ı bilmem ama ben baya heyecanlanmıştım.Bu benim için bir ilk gibi bir seydi."Ee."dedi babam ve ekledi."ilayda yla aranız nasıl ?"dedi gülerek."Nasıl  yani?"dedi Tolgay."Yani...Siz sevgili falan mısınız ?"dedi babam.Babama bugün kesinlikle bir sey olmuştu.KESİNLİKLE.

Tolgay ın cevabını heyacanla bekliyordum."Ah hayir...Biz sadece arkadaşız.Sevgili olup yakın arkadaşımla aramı bozmayı hayatta istemem..."dedi.Bu sözcükler bana resmen cam kırıkları gibi saplanmıştı..

Neyse.. birkaç muhabbetten sonra yemeklerimiz bitmişti Tolgay izin isteyip eve gitmek istedi bizde onu hoşgördük ve babamla vedalaştılar "yine bekleriz evlat" dedi babam "peki efendim" diyerek kapıya yöneldi Tolgay. Giderken bana döndü ve "sonra görüşürüz fıstık" dedi burnumun ucuna dokunarak. "Görüşürüz Tolgay kendine dikkat et" diyerek kapıyı kapattım :))

Arkadaşlar elimden geleni yaptım böyle bi bölüm çıktı ortaya oylayıp yorumlarsanız sevinirim :))