Kim Taehyung gitmeden 1 gün
'Lütfen hyung. Yalvarıyorum.'
'Sana böyle bir şeyi yapmayacağım dedim Tae.'
Tae yalvarırcasına karşısında oturan hyunguna baktı.
'Ama-'
'Aması yok taetae. Burada normal bir şeyden bahsediyormuş gibi ben öleceğim yoongi hyungu seviyorum o da beni seviyor acı çeksin istemiyorum bu yüzden sana aşıkmış gibi yapacağım sonra da çekip gideceğim diyorsun. Normal mi bu? Hasta olduğunu bile yeni öğreniyorum.'
Hyungu sinirle soluduğunda gözlerini doldurmuştu küçük olan.
'O senelerdir beni seviyor. Ben ölünce beni beklesin acı çeksin istemiyorum. Öldükten sonra da bilmesin adımı duymasın bir daha. Olur da öğrenirse biraz üzülür hepsi bu. O da geçmişin hatrına. Ben kendimi düşünmüyorum hyung yemin ederim. Öğrendin işte hasta olduğumu gidici olduğumu yapabileceğimiz bir şey yok tanrı bu kadar yaşamamı istemiş.'
'Sen yaşayacaksın tae.'
'Kendimizi kandırmayalım hyung. Sen de sonsuza dek yas tutan bir Yoongi istemezsin. Ki tutmayacak bile olsa beni aldatmış olmamak için bir başkasına bakmaz bile. Tanıyorsun onu, tanıyoruz lütfen..'
Yorgunca hyunguna baktı. Uzunca düşündü hyungu. Ölene dek üzerine kalacak bu yükü bile isteye kabul etmek kolay değildi ama etti. Kardeşleri için.
O akşam Kim Taehyung sevdiğine aşkını itiraf etti içten içe. Ertesi gün herkesle vedalaşıp gitti, aşkı hariç. O kendisinden ne kadar nefret ederse o kadar mutlu olurdu ileride bunu düşündü.
Ama yaşayacağını ve acı çekeceğini düşünmedi hiç.
Yazar notu: Hikaye biraz boka döndü. Sevmedim bu kısımları bu yüzden hevesim kaçtı ama bitiricem yine de bu kurguyu :3
Başlarda çok hevesle yazıyordum aslında ama ilerde gelişeceğini düşünüyorum. Sadece çok fazla vaktim olmadığı için ayaküstü yazıyorum bunun sebebiyse fanfic yazarken beynimi boşaltıyorum. Okuduğunuz için teşekkür ederimmm :)
