Treacherous Heart (Girls Series #1)

Chapter 23

Treacherous Heart

Chapter 23

Huling Gabi

Mahigpit kong hinawakan ang gitara at dahang dahang tinungo ang mini stage na katabi lamang kung nasaan si Aria. Dumating na rin kanina sila Melody, Yvon, Nathan, Jace, and Kali. I was happy to see them here, kahit papano alam kong may karamay ako at andito sila para mamaalam sa minamahal nilang kaibigan .

“Good evening, family, relatives, and friends. Maraming salamat sainyong tulong at pakikiramay at-at ngayon, huling gabi ng aking kapatid" Halos pigil ang bawat salitbg binibigkas, pinipilit wag munang lumuha sa harap ng madla.

“Maraming nangyari, magulo at nakakabaliw na pangyayari. Ngunit tinapos na niya ang lahat. Napagod na sya at sumuko na. Aria, wherever you are, nawa'y naririnig mo ako, nawa'y sa susunod magkita tayo at tulad ng huling hiling mo, ngingiti ako kahit masakit, aalayan ka ng isang awitin. Sana'y magustuhan mo"

I look straight to the man I cherish the most, his smile made me feel better. Its going to be alright sooner or later .

As I started strumming the guitar, Aria's memories flashes in my mind and so I close my eyes.

“I remember tears streaming down your face
When I said I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, "Don't leave me here alone"
But all that's dead and gone and passed tonight"

Halos nanginginig ang bawat salita binibigkas at hinayaan ko na lamang tumulo ang luha habang kumakanta. Ramdam ko ang panlalamig ng paligid ko na para bang kasama ko siya ngayon. Na para bang nagpapasalamat na hindi ko mawari.

"Just close your eyes
The sun is going down
You'll be alright
No one can hurt you now
Come morning light
You and I'll be safe and sound"

Hindi ko na nagawa pang ipagoatuloy ang pagpapatugtog ng gitara dahil niyakap ko na lamang ang sarili habang kumakanta. I could hear some sobs and whimper from the people. They were crying with me.

Pagkatapos kong kumanta ay inakay na ako ni Kali papaupo, tinago ako nito gamit ang kanyang yakap at kinulong sakanyang bisig. This is where I'm totally safe and sound. Na sakabila ng kapighatian, sa bawat hampas saakin ng kabiguan at kalupitan ng mundo ay mayroong isang taong masasandalan ko na matatawag kong tahanan.

He whispered into my ears, five words. The first three words were familiar with me, but the last two words were the words I never thought I will crave for a lifetime. “I love you. You're safe"

Saka nito marahang hinaplos ang likod ng ulo ko saka hinalikan ang buhok ko. Hindi ko mapigilang mas lalo lamang umiyak sakanya dahil sa ginawa nito.

“Thank you, I love you" I also whispered back.

Nagpaalam akong tumungo sa isang silid kung saan ni Aria tinapos ang lahat, naroon pa rin ang lubid na ginamit nito na nakapatong lamang sa kama. Walang ano ano ay nahiga ako roon, the room was cold, ang tanging ilaw ko lamang ay liwanag na nagmumula sa maliwanag buwan.

Hindi ko alam anong nangyari, kung anong laman ng isipan niya sa mga oras na yun. Nasasaktan ako sa nangyari, pero wala akong magawa dahil tapos na.

Nakakatakot kapag sarili mo na at isipan ang syang gagapi sayo. Nakakatakot ang maaaring mangyari.

“Aria...I'm sorry"

“And thank you for the best memories"Hanggang sa kinain na rin ako ng antok.