Treacherous Heart (Girls Series #1)

Epilogue

Pangwakas

Nagsimula ang lahat sa isang awitin, naghatid sa amin hindi inaasahang koneksyon. Natagpuan niya ako at natagpuan ko rin siya. Isang lalaking nagbigay ng kahulugan kung bakit pa ako naririto, binatang minahal at patuloy na mamahalin. Naging tahanan, sandalan, at isang kasiyahan na binigay ng langit sa akin.

Tama nga siguro sila, may pintong magsasara at mayroon namang magbubukas. May aalis at mayrong darating. Minsan na akong nawalan ng pag-asa ngunit ngayon ay handa na ako sa panibagong yugto ng aking buhay.

Marami ang nangyari na para bang hindi kapani-paniwala, napakabilis ng mga pangyayari hindi ko napigilan. There are things that we can not control, there are unwanted things that will happen na hindi natin magawang paghandaan.

"You ready?" Malambing pagtatanong ko sa mahal ko na ngayo'y namamawis pa habang kaharap ang malaking pintuan ng mansyon ng aking lola.

"Maayos naman ba ang mukha ko?" Isang ngiti ang binigay ko at bahagya siyang pinatakan ng halik sa kanyang labi. "You are fine babe. So fine. Lets go?" Hawak hawak ko ang kanyang kamay hanggang sa makapasok kami sa loob. Naroon na rin si Marc na halatang kanina pa kami hinihintay.

"Tagal niyo. Nasa kay Aria si lola, puntahan niyo na."

"Thanks bro!"

"Para sa ikakasaya ng pinsan ko." Ngumiti lamang ako sa pinsan i even mouthed him thank you. At tumango lamang ito.

Mula sa malaking puno ay tanaw na namin ang lugar kung na saan si Aria nailibing and my grandma was there sitting and feeling the cool air.

"Lola." Mahina kong pagtawag upang hindi ito magulat.

"Aice! Apo ko." Yumuko at kinuha ang kamay nito upang mag-mano at ganon rin ang ginawa ni Kali. "Alexndre! Buti nalang hijo ay nakabalik ka rito sa amin." Masigla na ang naging pagbati sakanya ng lola, buti kamo ay kilala pa siya.

"Akala ko po ay nakalimutan niyo na ako." Paglalambing naman ni Kali saka tumabi kay lola. "Hindi kita makakalimutan bilang nobyo ng aking pinakamamahal na apo. Kapag sinaktan mo siya ay alam ko kung sinong hahanapin." Napangisi na lamang ako kay lola at sa sinabi nito.

"Naku ho lola, hinding hindi ko gagawin iyon. Mahal ko po ang apo ninyo."

"Mabuti naman. Aice maaari bang maiwan mo muna kami?"

I look back to Kali, he was smiling widely and I know he will be fine. I mouthed I-love-you before leaving the place.

Bumalik ako kung na saan naroon ang paborito kong tambayan. Naupo lamang ako roon at dinama ang malamig na hangin. "Sigurado ka na ba sakanya?" Napalingon kay Marc na ngayon ay nakalapit na pala sakin.

"Higit pa sa sigurado."

"Masaya ako para sayo. Wag kang magalala, mahal ka niya Aice. Mahal na mahal at nakikita ko iyon the way he look at you, the way he care for you. I know that." Hindi ko mapigilang maluha saka ngumiti sakanya, I'm happy to hear all of that.

"Congratulations!" Iyon lamang ang huli nitong sinabi saka nagpaalam na. I wonder kung may babae na bang nagpapatibok ng puso niya. Curious ako kung pano nga ba magmahal ang lokong iyon.

As the time pass by ay narito ako ngayon katabi siya sa harap ng puntod ni Aria. Masaya naming kinuwento ang lahat at nagawa na rin naming sabihin ang malungkot na balita.

"Miss na kita, miss ko ang mga ginagawa nating magkasama. Maybe in the next life, kung ako'y pagbibigyan, I will choose you as my sister again. Salamat sa magagandang alaala kasama ka babaunin ko iyon hanggang sa huling hininga."

Nagpaalam na rin kaming aalis na, wala nang nagawa pa si lola at pinabaunan na lamang kami ng iilang paalala bago tuluyang lisanin ang lugar.

"So, anong pinag-usapan niyo ng lola?"

"Tsimis ka ghorl."

"Duga naman nito. Ano nga!"

"I love you since the day choose you." Hinila ako nito hinalikan sa noo. "You're always be the my universe, my home. I love you, you're safe."

Hindi ko mapigilang yakapin ito at binigyan ng halik na ikinatawa pa nito. "Hindi halatang excited sa honeymoon ah!"

"Bwesit ka! Bahala ka sa buhay mo dyan ka na!" Nauna akong naglakad sakanya pabalik sa bahay kung na saan sila Jace.

"Matagal pa ang kasal natin pero pwede namang mauna ang baby diba?"

"Tigil tigilan mo nga ako Kal!" Wala itong awat kakatawa kahit sila Jace ay nagtataka sa lalaki.

"Papasakal naman ako sayo e."

"What?!"

"Kasal babe, papakasal."

Napuno ang kwarto ng tawanan ng mga ugok na akala mo'y wala ng bukas na darating. Dahil sa inis ko ay lumapit na lang ako kay Melody at hinawakan ang kamay nito.

In that very moment, I feel her fingers move. Kaya tinitigan ko ito ng mabuti dahil maaaring nagkamali lamang ako. But I didn't, I was right she was trying to move her hands.

"Jace! Tawagin niyo ang doctor! Gumalaw sya! Dali!"

They were shocked for a moment na tila hindi alam ang gagawin kaya kailangan ko pa silang tulakin papalabas at kumaripas naman ng takbo si Nathan.

"See? She was moving her finger!"

"Damn baby! Please wake up."

Naluha ako sa narinig mula kay Jace habang umiiyak na ito at patuloy na nakahawak kay Melody. Magigising na siya. Makakasama na namin siya ng tuluyan. She can do it.

"She's going to be alright babe. She will."

"I know."

"Maikakasal ka na talaga sa akin. Wala ka ng kawala ngayon Aice Adanes."

"I was a disaster, a worst kind of it. And yet, you still here to let me know that I am beautiful. You saw me at my worst yet you embrace my flaws. Everytime you calls out my name, it feels like coming home. I love you."

" Your beautiful at nag-iisa, mahal kita.We get along with a little prayer and a song."

Sa ilalim ng mga kumikintab na mga butuin, his humming our favorite song and slowly we're moving and swaying our bodies together. Sa ilalim ng kalawakan mabagal kaming sumasayaw at ang boses nya at ang banayad na alon ng dagat ang siyang nag silbi naming musika.

Natagpuan ko na ang aking wakas, at ito ang isang pinakamagandang wakas na aking maibabahagi. Mahal ko siya, mahal niya ako at iyon ang mahalaga.

This is Aice Adanes, nagpapaalam. Hanggang sa muli.

The End.