KARANLIĞIN GÜNEŞİ

''Her yolun mutlu bir sonla bitirmek senin elinde''

  Bazen mutlu olmak için bir neden aramak çok saçma gelir insana bazen mutlulukta insanın en zor kazandığı şeydir umudunu hiçbir zaman kaybetme sevdiğin şeylerden hiçbir zaman vazgeçme 

   Okumak belki bana göre değildi belkide yazmak benim daha çok hoşuma giden birşeydi ama nerden bilebilirdim ki okumak için geç olmadığını 

Ben MİRAÇ......

   Hayatta hiçbir zaman başarılı birisi olamadım hayatımda hatalar yaptım kuşkulara düştüm planlar yaptım ama gerçekleştirmek için bir türlü hikayemin sonunu tamamlıyamadım ama her insan birgün başaracağına hep inandım her planın bir sonu olacağını düşündüm.

Zaman benim en büyük düşmanım ben geceleri seven bir insanım gündüzleri çalıştığım yer olsada geceleri uyumak zor gelirdi bana taki onu tanıyana kadar evet o hikayemin en güzel yanı hikayemi belkide hikaye yapanım.  (ELİF)

                                ~BÖLÜM 1 ~
  Hayattan sıkıldığım zamanlardan birisiydi yine akşamları boş boş gelir evde otururdum bazen telefonla oynar bazen bilgisayarda zaman geçiridim ama tam hayattan sıkıldım hani işe gitme isteği gelmediği zamanlarda hala işe devam ederdim ama sanki işte yokmuş gibiydim uzun süre devam ettim bazen mutluydum bazen üzgün iş yerinde gülsem bilene eve gidince karanlıkta kalan bir çocuktum yine işe gittiğim birgün sanki içimde bir mutluluk vardı anlamsız bir gülümseme anlamsız bir gülüş sanki her akşam evde olduğum karanlığı unutmuş bir insan gibiydim. O gün işyerine bir kız geldi hani bazen anlamsızca bakarsın yüzünde bir tebessüm olur benimde öyle oldu ama kız stajyerdi o başka bölümde ben başka bölümdeydim ama bu benim için engel değildi bahane uydurup günde 2 3 kere görmeye giderdim onu o gün akşam eve geldğimde o karanlıkta olan ben ayrı bir aydınlığa çıkmış gibiydim sanki o karanlık gitti de gecemi aydınlatan bir aydınlık vardı. Çalışırken günler geçmez sanki hayat devam etmez gibiydi taki onu görene kadar hayatım sanki birden renklenmişti yüzümde bir gülüş vardı. Aklımda onun için geçen şiirler ama bu böyle bir kaç gün devam etti konuşamadım bilene ama artık konuşmam gerekliydi. Ama nasıl açılırım nasıl konuşurum bilmiyordum. birt kaç gün zaman geçti ben hala bahane bulup onun olduğu yere gider gülümseyerek yanından geçerdim Bir akşam iş çıkışı onu gördüm halsizdi kötüydü kendimi toplayıp yanına gittim iyimisin diye sordumBiraz başının döndünü söyledi bende İstersen evine kadar bırakayım diye rica ettim ilk hayır desede bu halde yanlız eve gitme dedim o da peki dedi ve istersen koluma gir biraz yürüyelim belki açılIrsın dedim tamam dedi koluma girdi belki 10 dk boyunca yürüdük sanki benim için 10 dk 10 saniye gibi gelmişti sonra metroya bindik evine kadar götürecektim onu yolda omzuma yattı ve uyudu ama bir görseniz nefesimi zor kontrol ettim kalbim sanki yerinden çıkacak gibiydi belkide o gün hiç olmadığı kadar mutluydum biraz yol kateddikten sonra ineceği durakta indik birlikte ama yorgunluğu yüzünden belliydi bende tekrardan koluna girdim ve evinin oraya kadar yürüdük evine yakın biyerder ayrıldık ama benim içimde birşey olur diye bir korku vardı bende numarasını istedim seni merak etmiyim eve gidince bana yazarsan sevinirim dedim oda peki dedi ve numarasını verdi evine gidene kadar arkasından izledim onu ordan ayrılmak hiç istemedim bende biraz aşşağıya indim ve parkta oturdum bekledim yazmasını evet sonunda yazdı 

- Ben eve geldim ve başım ağrıyor uyuycam

-Tamam seni merak etmiyim birşey olursa bana yazarmısın 

- Tamam 

 Bilmiyorum ama içimde farklı bir sevinç vardı o gün eve giderken taktım kulaklığı ve müzik dinledim gözlerimi kapattığımda sanki o geldi gözümün önüne gülüşü başka güzel bakışı başka güzeldi benim için, müzik dinlerken ineceğim durağa gelmiştim metrodan indim ve eve doğru yürümeye başladım sanki benden mutlusu yoktu o gün kafamda kurguluyor kafamda senaryo yazıp oynuyordum resmen ama birazda merak ediyordum onu acaba nasıl oldu diye  mesaj atmak istiyordum sadece belkide saatlerce oturup konuşmak istiyordum  sonunda durağa geldim ve otobüsü beklemeye başladım otobüs sanki hiç grlmicek gibiydi yaklaşık 20 dk boyunca durakta bekledim hava biraz soğuktu ama onun yanındayken havanın soğukluğunu bilene hissetmemiştim otobüs geldi ve otobüse bindim en arkanın bir önce koltuğuna oturdum ve otobüsün dolmasını bekledim ama aklım hep ondaydı otobüsle giderken kafamı cama yasladım ve yoldan geçen insanlar otobüsün içinde olan insanlar sanki bir koşuşturmaca içindeydi sanki hayatta yaşayacak bir nedenleri var gibiydi ama benim bir nedenim yoktu belkide neden olmasını sanıyordum ineceğim durağa gelince düğmeye bastım kapı açıldı ve indim otobüsten eve gitmeye başladım yolda yürürken Ali'yle karşılaştım Ali benim lise sonda tanıştığım ve gerçekten hayatımda çok değer verdiğim kardeşimdi biraz sohbet ettik onunla onunda annesi bekliyormuş onu gitmesi gerektiğini söyledi bende kısa zamanda tekrar konuşalım buluşalım birşeyler içelim diye söyledim olur dedi ve gitti bende eve doğru yol almıştım zaten kapının önüne geldiğimde anahtarı yanıma almadığim aklıma geldi annemde evde yoktu saatime baktım ve saat daha 7 'di annemin gelmesine 1 saat vardı o soğukta beklemek yerine bende 2 mahalle aşşağıda olan annanemin evin gittim eve vardığımda annaneme anahtarını evde unuttuğumu ve annemin 8 de geleceğini söyledim oda boşver gel dayınlar var biraz oturur konuşursunuz dedi  bende biraz oturdum sohbet ettim biraz konuştuk dayım bana şöyle dedi
- Sende bugün birşey var ayrı bir mutlusun dedi
Bende
-birşeyim yok sadece bugün kendimi mutlu hissediyorum dedim
O da beni böyle gördüğü için oda mutlu olmuştu çünkü ben daha çok misafirlerle ilgilenmeyen ve daha çok içine kapanık olan bir insandım ama o gün o kadar mutluydum ki herkezle konuşur herkezle sohbet ederdim havadan sudan konuşmaya devam ettik biraz zaman geçtikten sonra annem aradı ve eve geleceğini dışardan birşey lazım olup olmadığını sordu bende birşey lazım olmadığını bende sen eve gittiğinde yanına geleceğimi söyledim  biraz zaman geçti ve kapı çaldı gelen kuzenim buse'di oda aşçılık mezunu olmuş şuanki hayatına lüx bir mekanda aşçı yardımcılığı yapıyordu oda geldi biz biraz daha konuşmaya başladık konuşmaya devam ederken annem aradı ve eve geldiğini söyledi bende annanemle konuşup eve gitmeye karar verdim yola çıktım ve eve vardığımda annem kapıyı açtı biraz yorgun gibiydi eve girdim ve annemin yarın çalışmadığını ve temizlik yapacağını söyledi bende yarın izinliyim birlikte yaparız dedim çok iyi olur dedi  sonra mutfağa geçip birşeyler hazırlamaya başladık tam yemek hazırlarken abim aradı telefonu açtığımda abim şöyle bir kelime kullandi
- Ben bugün mesaiye kalıcam siz yemek yiyin ben geldiğimde birşeyler atıştırırım dedi
tamam dedim bende annemle kahvaltı türü birşeyler hazırlayıp yedik sonra hava biraz soğuk olduğu için salona geçtip film izleyelim dedim  olur dedi salona geçtim klimayı açtım ve film aramaya başladım bir film buldum.film biraz aşkla.ilgiliydi hiçbir aşkım imkansız olmadığını ve gerçekten insanlar birbirini sevdiği zaman kavuşmak için çabalaması gerektiğini anlatıyordu çok hoşumuza gitmişti film izledik ve filmin bitmesine yakın abim geldi yorgun olduğunu ve birşeyler yiyip yatıcanı söyledi bizde film bitsin yatarız dedik filmdeki aşkı sanki ben yaşıyor gibiydim sanki benim elife olan aşkım gibiydi film bitti annem uyumaya gitti ben biraz telefonla oynayıp uyurum demiştim ama bir türlü uyuyamıyordum sağa döndüm sola döndüm zar zor uykuya daldım sabah saat 9 civarı telefonum çaldı kim bu saate acaba diyip telefona baktım arayan kişi elifti birden irkildim ve heyecanlanmıştım telefonu açtım
-Efendim
-Günaydın seni bu saate aradım ama sana teşekkür etmek istiyorum dün biraz kötüydüm ve yanımda durduğun için teşekkür ederim dedi
Bende
- Ne demek herkez yapardı bunu dedim  ve 1 2 dakka konuştuk onunla sonra yemek yiceni söyledi ve kapattık telefonu ama yüzümdeki gülümseme hiç eksik olmadı gün boyunca bende uyandım annem daha uyuyordu o sevinçle mutfağa gittim ve kahvaltı hazırlamaya başladım kahvaltıyı hazırlayıp annemi uyandırdım abim.işe gitmiş kardeşim ise babannemlerin yanına gitmişti bende annemle oturup başbaşa kahvaltı yaptım yemeğimizi yedik ve yemek yediğimiz yeri toparlayıp bir kahve içtik kahve içerken annem bana uzun zamandır bir sevgilin yok yada varda benmi bilmiyorum dedi o anda elif geldi aklıma ama söyliyemedim şuan kimse yok hayatımda ve birini hayatımda istemedimi söyledim.peki dedi ve temizliğe başladık 2 3 saat boyunca evi toparladık ben her çalışırken zaman bir an önce geçsinde ertesi gün olup elifle buluşmanın hayalini kuruyordum en son benim odam kalmıştı annem ben yemek yapıcam sende odanı topla dedi peki tamam dedim odamı toplamaya başladım 1 saat sonra annem beni çağırdı ve yemeğin hazır olduğunu söyledi ama benim karnım çok acıkmamış ti ama yinede yemek yedim ve yemeğimi yedikten sonra odama çekildim kafamda o kadar düşünce vardı ki ne yapacağımı bilmiyordum odamda oturuken canım şiir yazmak istedi ve şiir yazdım baş harfleri elif yazan bir şiir

En güzel gözlerle baktın bana
Leyla'nın mecnuna baktığı gibi
İnsan kaç defa aşık olabilir ki
Farkında olmadan o güzel gülüşlere

Şiirimi yazdıktan sonra bir türlü zaman geçmiyorum ona yazssammi yazmasammi diye düşünüyordum  en son yazmaya karar verdim ve telefonu elime alıp

- Elif naber nasılsın bugün biraz daha iyimisin diye mesaj yazdım ama bir türlü cevap alamadım bende biraz daha bekleyip uyudum ama sabah uyandığımda telefonuma hiçbir mesaj gelmediğini gördüm biraz moralim bozulmuştu ise gittim ve kendimi toplayıp elçinin yanına gittim ve ona
- Dün akşam seni merak ettiğim için yazdım umarım iyisindir dün mesajıma cevap vermedin o yüzden sormak istedim dedim
- Telefonun evet yok biraz babamla kavga ettim oda benim telefonuma el koydu ve sabah işe gelirken aldım diye cevap verdi elfin öz babası yıllar sonra yanına gelmiş ve tekrardan yanlarında olmak istiyordu ama onun için biraz geç kalmıştı elif annesiyle ve üvey babasıyla kalıyordu bazen biraz baskı altinda bazende özgur bir kiz olmadığını söylüyordu
Tam biz konuşurken kapıdan içeriye oradan sorumlu olan kişi girdi ve burası işyeri burda sevgili olmanızı istemiyorum dedi şaşırmıştım biz sevgili falan değildik neden böyle bir algıya kapıldığını sordum ve oda dun eve giderken sizi dışarda gördüm ve kol kola girmistiniz dedi
Bende evet girdim Elif'in biraz başı ağrıyordu ve kendini toparlamasi için yanında bulunduğunu söyledim ama oradan sorumlu olan İrem hanım birdaha sizi yan yana görmek istemiyorum dedi ve gitti bend Elif'in yanında ayrıldım ve 5 dk sonra telefonuma mesaj geldi yazan elifti  vecrekten üzgünüm işimi kaybetmek istemiyorum ama biz seninle arkadaşiz dedi bunu ikimiz bilsekte dışarıdan kötü gorunmemek için birbirimize uzak olalım dedik peki tamam dedim iş çıkışı aynı metroya bindiğimiz için yine denk geldik biraz oturduk konuştuk bana şöyle cümle kullandı

- iş yerinde birbirimize yakın olmayalım ama iş çıkışı yine arkadaş olarak konuşabiliriz
dedi  Bende en iyisi böyle olacağını ve işyerindekiler yanlış anlamaması icin bizde öyle yaptık ben incegim durağa gelmiştim ben indim oda evine doğru gitti eve giderken biraz canım sıkılmıştı ama biliyordum ki herşeyin üstesinden gelecek bir güce sahibim bu böyle 1 2 gün devam etti iş çıkışı buluşup birlikte metroda evlerimize giderdik metroda bazen arka taraftaki demirlere oturur sohbet ederdik bazende yere otururduk hiç yer olmadıgı zaman yani bildiğin çocuk gibi hareket ederdik onunla ben daha çok aşık olmuştum  ona bunu söylemem lazım ama nasıl biraz daha düşündüm bir karar aldım onunla hem daha fazla vakit geciricek hemde onunla oturup konusucaktim işten çıktığımız birgün onunla onların evinin orda çok güzel bir kahveci var kahve içelim mi diye sordum olabilir dedi yine iş çıkışı metroya bindik onların evinin oraya gittik evlerine yakın bir yerde kahve içtik ben biraz konuşamadım ama birden cesaratimi toplayip cümleye şöyle girdim

- Elif sans birşey söylemek istiyorum ben sen ise geldiği. İlk günden beridir şans karşı bir hissim var ve bu hissim arkadaş olarak değil dedim
Son bir nefesimk toplayıp o soruyu sordum

- Elif benimle sevgili olurmusun dedim
Oda ilk şaşkın bir şekilde baktı diyecek birşey bulamadı ilk sonra şöyle bir cümle kurdu
- Ben hayatım boyunca yanlış seçimler yaptım hep uzulen ben oldum hayatım boyunca belkide aşka olan inancım hiç yoktu ama açıkçası bende senden hoşlanıyorum dedi kabul etti...