Okey, hier is eigenlijk nog een stukje voor dat het september is.
In de zomervakantie was ik met Kyra op danskamp gegaan (dat deden we wel vaker). En we hadden afgesproken dat dat het begin van een goede vriendschap was (aangezien ze haar BFF niet meer ging zien). We hadden een cadeautje voor elkaar gekocht. Het kamp verliep heel goed en we waren dichter naar elkaar gegroeid (klinkt raar I know). Ik vond het zalig om ook eens populair te zijn. Ik was echt blij dat ik nu een super goede vrendin was en ik had haar alles vergeven en vergeten. (I know dat is dom van mij, maar hoe zou je zelf zijn als je de kans hebt om de BFF van het populaire meisje te zijn? En aangezien ik niet populair was...)
September 2013:
De zomervakantie was voorbij gevlogen zoals altijd. 1 september was aangekomen (A/N geen idee ofdat klopt) en we gingen voor het eerst naar het middelbaar. Ik vond het best spannend (zoals iedereen) maar had er toch een goed gevoel bij (mijn broer zit op dezelfde school dus ik kon altijd naar hem gaan). We fietsten dus voor de eerste keer naar school (middelbare school) en na een driekwartier kwamen we aan. Op school kregen we onze klassen te weten en na veel gedoe omdat er een fout was in de administratie, zaten we allemaal in dezelfde klas. Het waren voor de rest kennismakingsspelen (geen idee ofdat een woord is) en leuke activiteiten. Al rap was 1 september voorbij.
Voor de rest van de week kregen we al een beetje les. En stilletjes aan ook huiswerk.
.
Het was de 2e week school. Tijdens een speeltijd/pauze kwam Kyra naar mij: "Ik moet je dringend spreken, Ellen." Ik had er geen goed gevoel bij maar besloot om toch maar met haar te praten. Ik zal haar woorden niet vergeten. "Na jaren zijn we eindelijk Bff", begon ze, "maar..." *Lap!* dacht ik *daar heb je het*. "Maar... Ik weet niet of het echt gaat 'werken'." Het was even stil. "Ik mis... H-het is te kort op mijn vriendschap met Kelly" Hoorde je dat? Dat was mijn hart dat uit mijn borstkas werd gerukt en op de grond werd gegooid. "Ik begrijp het', antwoorde ik maar. "Het spijt me, maar ik ben nog niet 'over' Kelly." "Ik ben er nog niet klaar voor, voor een nieuwe vriendschap. Maar ik zal zeker terugkomen als ik er klaar voor ben", eindigde ze het gesprek en ging weg.
.
Na een tijdje begon iedereen elkaar wat te kennen.
*tijdssprong*
Het was nu al een maand school en Kyra kwam naar mij toe: "Ik wil je spreken", zei ze. "Oké", antwoordde ik droog. We zetten ons apart en begonnen te praten. "Ik merk dat we allebij onze vrienden een beetje aan het maken zijn", begon ze enthousiast, "En daarover wou ik het hebben", vervolgde ze. "Ik voel dat we een beetje onze eigen weg aan het opgaan zijn", ging ze verder, "En ik wil dat je iets belooft." Ik had de hele tijd gewoon gezwegen en geluisterd. Ik knikte toen ik besefte dat ze mij de hele tijd al aankeek. "Oké", bevestigde ik. "Oké, beloof mij dat we altijd vriendinnen blijven want als we het eventjes niet meer zien zitten of als we problemen hebben, hebben we elkaar dan nog. Ik weet dat ik een houvast nodig heb om op terug te vallen als iets niet lukt." Weer keek ze mij aan, met een doorgrondende (idk of dat het klopt) blik."Is goed voor mij", zei ik kort. In mijn hoofd spookten nog veel woorden rond die ik wou uitbrengen, maar die ik toch maar verstandig voor mezelf hield.
Sinds die dag is er nog veel verandert.
A/N Waarschijnlijk hebben de meesten het al door, maar ik gebruik de vetgedrukte delen als A/N. Dat is handiger voor mij (en misschien ook voor jullie).
Thanks allemaal om dit te lezen!
Runaway in media, gewoon omdat het kan. ;)
Saluutjes, mijn Frietjes!!
Ikkeuhhh
JE LEEST
Waarom ik?
Non-Fiction"Ik ben het beu! Ik kan er niet meer tegen!!", ja, dat zijn mijn woorden... Woorden die ik eigenlijk nooit heb willen uitspreken. Maar ze liet me geen andere keuze hebben... Het gaat eigenlijk over iemand dat mijn beste vriendin was, maar nu gewoon...
