Ben Ezik Değilim (Düzenleniyor)

BED - 11.Bölüm '' Eğlence Dedik...Can Borcu''

MULTEMEDİA: Çilem, Andaç, İzel ve Çağan'ın Gittiği Lunaparkta ki Gondol

Kafeden çıktık,faturayı da Andaç'a ödetmiştik. 'Ohh canıma değsin.' Demek gelmişti içimden. Bu çocuğa gıcık oluyordum. Belki de önyargıydı sadece, bunu da zaman gösterecekti.

Bugün İzel hanımın istedikleri olacağı için ona nereye gitmek istediğini sorduğumuzda bize ''Lunapark'' Diye cevap verdi. 'Ahh yapma be İzel, bu insanla lunaparka mı gidilir? Bu ne anlar eğlenmekten?' Demek geldiyse de içimden, diyemedim. İzel tatlı bir kız olsa da onu sinirlendirip gazabına uğramaktan korkuyordum. Bugün çoğu şeyi içimde tutacaktım sanırım.

Arabaya bindiğimizde aklıma gelen fikirle İzel'e döndüm.

''İzel ilk olarak bizim eve gidelim oradan lunaparka gideriz olur mu?''

''Olur da neden?'' Dedi meraklı bir şekilde.

''Kıyafetlerim batmış durumda bu halimle gitmemi beklemiyorsun değil mi?''

Konuşmamı bitirmemle Andaç lafa karıştı.

''Bence çok komik görünüyorsun bu halin eski haline göre daha şirin. İnsanları güldürebilirsin hiç değilse bu kılığınla. '' Dedi ve güldü. Hayır resmen kahkaha atmıştı, benim canım arkadaşımın pek sevgili abisi. Ben tam konuşacaktım ki eve geldiğimizi gördüm. Ve sadece göz devirmekle yetindim. Arabadan inip eve girdim. Odama çıkıp kıyafetlerimi değiştirdim. Ve koşarak evden çıkıp arabaya ilerledim.

''Geldim hadi gidelim.'' Dedim gülümseyerek.

Andaç arkasına döndü. ''Bir de gelmeseydin ağaç olduk burada resmen.''

Kendimi daha fazla tutamayacağımı anlayıp derin bir nefes aldım ve konuştum. ''Bildiğim kadarıyla sen zaten odunun tekiydin Andaçcığım. Ağaç olup özüne mi döndün yoksa?'' Konuşmamı bitirdikten sonra da kahkaha attım.

Andaç sinirle yüzüme baktı. Konuşmaya hazırlanırken İzel'in araya girmesiyle sustu ve önüne döndü.

''Kesin kavgayı, çocuk gibisiniz. Hadi geldik inelim.''

Andaç arabayı durdurup ellerini göğsünde birleştirdi. ''İzel şansını zorluyorsun bak. Bugün patron sensin dediysek bu kadarda değil be kızım.''

İzel abisinin sözüyle oflayıp arabadan indi. Ve bizi beklemeden oyuncakların durduğu alana yürüdü. Dönme dolabın önünde durup ona binmek istediğini söyledi. Ama benim yükseklik korkum olduğundan biraz çekiniyordum. Ne birazı ya bıraksalar resmen dört ayak üstünde kaçacaktım buradan. Açıkçası dalga konusu olmakta istemiyordum. İzel biletleri almak için yanımızdan ayrılıp kasaya gitti.

''Bakar mısınız bayım ben dört tane bilet alabilir miyim?''

''Tabi ki buyurun küçük hanım.''

''Teşekkürler iyi günler.''

''İyi eğlenceler.''

Dört tane bilet almıştı ama biz üç kişiydik. 'Dördüncü bilet kimin için acaba?' Diye düşünürken yanımıza gelen Çağan'la cevabımı almış oldum. Çağan dönme dolaba oturduğunda İzel de hemen yanına oturdu. Ben de mecburen Andaçla oturmak zorunda kalmıştım.

'Beni bir erkeğe sattınız ha İzel Hanım. Öyle olsun bugünü atlatalım da ben sana gösteririm gününü.' Diye içimden kavga etmeyi sürdürüyordum. Dönme dolap hareket ettikçe kalbim yerinden fırlayacak gibi oluyordu. Andaç'ın ceketinden tutup ona sarıldım. Şu anda yanımda kim olsa bunu yapardım galiba, bu insana bile sarıldığıma göre.

''Heyy! Korktun mu?'' Diye sordu endişeli bir ses tonuyla. Galiba ölüpte başına kalmamdan falan korkuyordu.

İlk başta inkar etmeyi düşünsem de vazgeçtim. ''Evet, galiba biraz.''

Yüzüme doğru eğildi. ''Sarılmak seni sakinleştiriyor mu peki?''

''Galiba.'' Dedim kafamı sallayarak.

Gülümseyip konuştu. ''Seni sakinleştirecek daha etkili bir şey biliyorum.''

Merakla sordum. ''Ne?''

''Beni öpersen sakinleşebilirsin mesela.''

''Gerçekten mi? Tamam o zaman.''

Daha sonra ne dediğini anladığımda beline bir tane yumruk atıp dönme dolaptan indim. Arkamdan gülme sesleri geliyordu. İzel daha sonra gondola binmek için bilet almıştı. 'Allah'ım bugün buradan sağ çıkarsam ne mutlu bana.' Diye düşündüm. Gondolda ki yerlerimizi aldığımızda ben mecburen yine Andaç'la oturmak zorundaydım. Ama bu ona az önce yaptığından dolayı kızgın olmadığımı göstermezdi.

Gondol gittikçe hareketlenmeye başlamıştı. Gondol yukarı çıktıkça ayağım korkudan titriyordu. Adam gondolu daha da hızlandırmaya başlayınca aniden bir fren yaptı, neredeyse takla atıp hepimiz de yere fırlayacaktık. Ben ise farkında olmadan çığlık atıyordum. Bu yaptıklarımdan daha sonra utanacağıma emindim ama şu anda elimden başka bir şey gelmiyordu. Tekrar yukarı çıktığımızda ayağım kaydı ben de korkudan gözlerimi kapattım. Şu an kendimi tamamen akışa bırakmıştım.

Tam düşeceğim sırada birisi belimden tutup tekrar yerime oturttu. Bu Andaç'tı. Sinir olduğum kişiye birde şimdi hayatımı borçluydum. Bunu bana nasıl ödetecekti acaba? Bilmiyorum ama hiçte kolay olmayacağı şimdiden belliydi. Yaptığı iyiliği burnumdan fitil fitil getirecekti.

Çağan'a gelen telefonla yanımızdan ayrıldı. Bunun ardından Andaç daha fazla bir şeye binmek istemediğini söyledi. Beni de eve geri bırakmayı teklif ettiklerinde kabul ettim. Araba da hiç ses çıkmıyordu. Arada 'Mızıkçılar.' Deyip somurtan İzel hariç.

Yolculuğun ardından nihayet evime gelmiştim. Garip duygular içindeydim. Bugün çok yorulmuş, korkmuş ve adrenalin duygumu dibine kadar yaşamıştım. Lavaboda elimi yüzümü yıkadım ve pijamalarımı giydim. Cem'in odasına girdiğimde uyuduğunu gördüm yanağına bir öpücük kondurdum. Bizim ufaklık (ufaklık derken Çilemden sadece dokuz ay küçük) mızmızlansa da tekrar uyuklamıştı.

Bugün ölümle burun buruna gelince, ölümün nefesini ensemde hissedince anlamıştım. Ben de hayatta vazgeçmeyeceğim bir kişiye sahiptim. Bugün bir değişiklik yapıp kardeşimin yanında yatmaya karar verdim. Bu benim için pek yabancı bir durum değildi aslında. Küçükken birlikte uyurduk, şimdi bile bazen birlikte uyuduğumuz günler oluyor. Usulca yanına yattım ona sarıldım ve kendimi uykunun kollarına attım. 

Uykusunda bile insanın aklını karıştıran, zihnini allak bullak eden sorular vardı. Peşini bir türlü bırakmayan sorular, belki de cevabını öğrense tüm hayatını değiştirecek olan sorular.

SENİ ÇOK ÖZLEDİM BABA NERDESİN?

Arkadaşlar voteleyen okuyan ve yorum yapan herkese teşekkür ederim. Votelerseniz ya da yorum yaparsanız sevinirim. Hayırlı günler. Hepinize teşekkür ederim. İyi ki varsınız. :) xx