Altay genç kızın elini tutup olabilecek en hızlı şekilde kaçırmıştı konser alanından.
Genç kız kahkaha atıyordu. Belki biraz sarhoş denebilirdi ikisine de.
"Nereye gidiyoruz bakalım kıvırcık?"
"Seninle yalnız olabileceğim ilk yere."
Altay ara sıra dönüp boynuna birkaç küçük öpücük bırakıyordu genç kızın. Yanlarından geçen yaşlı teyzelerse onları ayıplayarak tövbe çekiyorlardı.
İlk bulduğu yere dalmıştı ikili. Nerede olduklarını bilmiyorlardı. Tenha karanlık bir koridora girmişlerdi.
Genç kızı belinden tutup tamamen duvara yaslamıştı Altay.
"Fazla etkileyicisin bu akşam kaleci."
"Fazla çekicisin her gün, her saat, her dakika."
"İlk defa gördüğün biri hakkında fazla iddialı sözler söylüyorsun."
"Söylemeye değersin."
"Diyorsun."
Genç kız daha da üstüne gitmek ister gibi yüzünü iyice yaklaştırmıştı.
"Diyorum."
"Peki ya böyle düşünen başkaları da varsa hayatımda?"
"Madem seni çok istiyorlardı, öylece ortaya koymasalardı."
Altay aceleci tavrını bir kenara bırakıp usul usul parmaklarını genç kızın cropunun açık bıraktığı yerlerde gezintiye çıkardı.
"Olabilir mi?"
"Olabilir."
Ve dudakları ilk kez buluştu gözlerini bile göremedikleri o karanlık koridorda.
Tenleri birbirine karışıp birbirini ısıttı o soğuk yerde.
*
"Seni bir daha göreceğim değil mi peri kızı?"
Genç kız üstüne tekrar geçirdiği cropu düzeltirken cevap verdi Altay'a.
"Bilmem, tekrar görünce birbirimizi hatırlıyor olursak..."
"O ne demek?"
"İkimiz de ne halde olduğumuzu biliyoruz kaleci. Sabah kendini bulduğun yerde bırak bu güzel dakikaları daha neden orada olduğunu bile hatırlamayacaksın."
"Bu büyülü anları unutmam mümkün değil."
"O zaman sana bol şans kıvırcık."
Daha ne olduğunu anlayamadan Altay'ın dudaklarına kapanıp uzun sayılabilecek bir son öpücük bırakmış ve topuklularını yere sertçe vurarak uzaklaşmıştı ondan.
Altay da yere fırlattığı tişörtün halini görünce giymekten vazgeçip çıkmıştı koridordan.
Olanları hatırlayacağına emindi.
Öyle olmasını umuyordu.
🙃
Neler yaptığım hakkında hiçbir fikrim yok :)
♥️ okyanushuzuru ♥️
