"Hassiktir! Altay kalk çabuk."
"Beş dakika daha..."
"Kaleci kalksana! Önemli bir şey bu."
"Ne oldu yine? Öldük mü? Basın yine öpüşürken fotoğrafımızı mı paylaşmış?"
"Baba oluyorsun Altay..."
"Güzel şakaydı güzelim. Şimdi sarıl da uyuyalım."
"Şaka değil Altay."
"Dalga geçme benimle Sevgi."
"Dalga geçmiyorum. Kalk da bak bir bana."
Gözlerini ovuşturup ayağa kalktığında bana uykulu bakışlar atıyordu. Başka zaman olsaydı yanaklarını sıka sıka severdim ama şu an beklenmedik bir durum içindeydik. Elimdeki pozitif değerli gebelik testini gözüne sokmak ister gibi tutuyordum.
Anladığında önce gözleri kocaman açılmış ve küçük çaplı bir şoka girmişti. Sonraysa ağlamaya başlamıştı.
"Altay sen niye ağlıyorsun? Eğer test doğruysa ağlaması gereken benim duygulanıp."
"Ben baba mı oluyorum?"
"Ay Altay o aşamayı geçmen lazım şu an. Kendine gel."
"Kendime gelemiyorum, ben baba oluyorum!"
"Ben de anne oluyorum!"
"Sevgi biz nişanlıyız daha!"
"Günaydın Altay!"
"Ne yapacağız şimdi?"
"Basit bir nikah kıyıp takıları da alıp yurt dışına kaçacağız."
"Sevgilim peşimizde eli kanlı abilerin mi var?"
"Abim yok ama babam seni ne yapar bilmiyorum."
"Aşkım daha emin değiliz, sonuçta test yanlış olabilir ki değilse bile evleniriz. Zaten biz her şey hızlansın ayrı kalmayalım diye uğraşmıyor muyduk? Bir haftada nişan yaptık biz! Çocuğumuzu da medyaya doğduktan sonra gösteririz. O süreçte belki geçici olarak yurt dışında bir takıma transfer olurum rahatsız olursan."
"Merih'i örnek alma bu kadar. İnsanlar saf değil. Boş yere transfer istemeye ve takımla aranı bozmaya gerek yok. Önce bir doktora görünür sonra da düğün hazırlıklarına başlarız."
"İşte bu kadar ya!"
"Belki şu an sonuç gerçek olmayabilir ama yine de sen dünyanın en tatlı babası olacaksın kaleci."
"Sen de dünyanın en iyi annesi olacaksın güzelim."
Bir anda ikimiz de moda girmiştik ve hastaneye gitmek için yola koyulmuştuk.
Sonumuz hayrolsundu.
💙
Çocuk da çocuk deyip durdu. Dayanamadım attım ortaya bombayı. Byeee!
