Strategy | Oliver Wood [NL]

Hoofdstuk 13

"Mel moet nablijven! Mel moet nablijven!" zong Carter terwijl hij rond zijn zus huppelde.

"Kan je stoppen?" zei Melanie terwijl ze naar haar broertje keek. Ze kwam net uit de les Transfiguratie.

"Nee," lachte Carter. "Ik kan niet wachten om mam dit te vertellen in mijn volgende brief."

"Oh echt?" Nou, als we toch mam verhalen vertellen, dan kan ik wel het Kerstmis verhaal vertellen."

Carters gezicht werd bleek.

"Lieve mam, herinner je je afgelopen kerst, toen je naar de winkel vertrok om de eierpunch op te halen? Je was maar een paar minuten weg en ik stond onder de douche. Op de een of andere manier vatte het tapijt vlam in de woonkamer en vernietigde je kostbare tapijt... terwijl Carter zweert dat hij buiten aan het spelen was-"

"Oké, oké!" zei Carter. "Ik vertel het niet. Maar beter vertel je mam dat verhaal niet."

"Wat als ik het al gedaan heb? Oooeps."

"Houd je mond, Mel," mopperde Carter terwijl Melanie aan het wachten was op Andy voor het lokaal.

"Wat doe je hier eigenlijk? Ik dacht dat je bij oude vriend Wood zou rondhangen?"

"Jaloers?" grijnsde hij.

"Oh ja, ik ben heel jaloers op je en op de tijd je met hem doorbrengt, om een plan tegen mij te bedenken."

Carter bleef even stil terwijl zij lachte en tegen de muur aan ging leunen.

"Denk je nou echt dat ik dat niet door had, Carter?"

"Nee, ik ken je, maar ik hoopte eigenlijk anders," zuchtte Carter.

"Lief broertje, het zal een zeldzame dag in de geschiedenis zijn als je me te pakken krijgt... maar ik waardeer de moeite. Bonuspunten voor het proberen en  er ook vrij direct over zijn."

"Vind je hem echt leuk, Mel?" vroeg Carter nieuwsgierig.

"Wat?"

"Ik vraag of je hem echt leuk vindt of vind je het gewoon leuk om hem lastig te vallen?"

"Eigenlijk een beetje van beide," zei ze voordat ze haar tong naar hem uitstak. Andy liep achter een andere leerling het klaslokaal uit. Melanie bereidde zich voor om met haar terug te gaan naar de leerlingenkamer. "Goed gepraat, Carter Farter," ze klopte hem op zijn hoofd.

"Noem me niet zo!"

Op een koude ochtend in november was Oliver vrij vroeg op. Als een van de weinige studenten in de Grote Zaal, ging hij aan de Griffoendor-tafel zitten en nipte aan een kopje koffie. Hij was nerveus, het was de eerste Zwerkbalwedstrijd van Griffoendor van het seizoen en ze namen het op tegen Zwadderich. Hij had een nieuwe Zoeker in het team. Hoewel Harry een natuurtalent bleek te zijn, konden trainingen de jongen alleen maar voorbereiden tot op een bepaald niveau van het eigenlijke spel. Maar Oliver had wel vertrouwen in zijn team, hij wist dat het allemaal geweldige spelers waren die elke wedstrijd hun best deden.

Toch waren er altijd die zenuwen die hem ervan weerhielden om de nacht voor een wedstrijd goed te kunnen slapen. De nieuwe Zwadderich-aanvoerder, Marcus Flint, bleek ook lastig te zijn. In tegenstelling tot Melanies speelse grappen tijdens het passeren, zei Marcus afschuwelijke dingen om hem te intimideren. Oliver was echter niet geïntimideerd door de beledigingen van de jongen. Marcus was echter een goede speler, maar hij speelde net zo goed als vals, als dat ook maar iets uitmaakte.

Hij dacht na over alle wedstrijden in zijn hoofd terwijl hij met een harde blik op de tafel voor hem bleef staren. Zelfs de persoon die tegenover hem zit, had hij niet eens opgemerkt.

Toen hij eindelijk opkeek, hapte hij naar adem en viel bijna van de bank toen hij zag dat Melanie tegenover hem te zat.

"Morgen, Olive Juice."

Oliver ging recht op zitten en keek naar haar.

"Olive Juice?" herhaalde hij.

"Olive juice you too*," ze knipoogde naar hem.

Oliver trok een gezicht. "Wat doe je hier?"

"Nou, ik kwam hier eigenlijk om te eten, maar toen zag ik dat jij naar de tafel staarde, het zag interessant uit."

"Ik was aan het denken.'

"Ik weet het, je zit in je pre-game ritueel, staren naar tafels"

"Wat wil je?"

"Wat dacht je van wat gezelschap?"

"Heb je geen vrienden?"

"Ja, en ze zijn nog aan het slapen, zoals normale mensen rond dit uur."

"Waarom ben jij dan nog wakker?"

"Ik weet het niet. Ik was opeens wakker en nu ben ik hier."

"Ja, dat ben je," mopperde Oliver, maar de glimlach verdween niet van haar gezicht."

"Je lijkt erg zenuwachtig voor de wedstrijd."

"Dat ben ik niet."

"Oké, dat ben je niet. Daarom trilden je benen de laatste tien minuten. Het is oké om voor de wedstrijd zenuwachtig te zijn, Oliver. Iedereen is dat. Zelfs de professionals."

"Ik ben niet zenuwachtig."

"Oké, oké, het ligt gevoelig." Ze bekeek een broodje dat in een van de broodmanden lag, pakte het op en beet erin.

"Ga je gewoon hier bij me zitten?" vroeg hij.

"Ik zie hier niemand anders die zich vrijwillig aanmeldt om je gezelschap te houden. Maar als je me niet in de buurt wilt, begrijp ik de hint en ga-." Ze wilde opstaan, maar Oliver schudde zijn hoofd.

"Nee... je kunt wel blijven. Denk ik."

"Weet je het zeker? Ik wil niet je tijd met het bidden naar de Zwerkbalgoden onderbreken."

"Houd je mond en ga zitten," zei hij met een kleine glimlach.

"Nou, als je er op staat."

Oliver keek toe terwijl ze haar broodje tevreden bleef eten.

"Ga je me niet irriteren met de komende wedstrijd? Hoe erg de Griffoendors gaan verliezen van Zwadderich?' vroeg hij verward.

"Nee," antwoordde Melanie. "Ik hoop eigenlijk dat jullie winnen. Kop op, Wood," zei ze voordat ze naar voren leunde en op zijn voorhoofd klopte.

"Hey!" lachte hij. "Wacht... wil je echt dat wij winnen?"

"Ja, dat wil ik," zei Melanie.

"Maar waarom?"

"Zodat Ravenklauw jullie gaat verslaan voor de beker," glimlachte ze.

"Dat zullen wel eens zien, Anderson."

"Dat zullen we zeker zien."

* Olive juice you too wordt mee bedoelt 'i love you too', ofwel 'ik houd ook van jou'.  het is soms lastig te vertalen naar het  nederlands