Strategy | Oliver Wood [NL]

Hoofdstuk 21

Melanie wikkelde een doek om haar hand voor onder haar nieuwe Zwerkbalhandschoenen. Het was een slechte beslissing om haar nieuwe handschoenen, die ze op Zweinsveld had gekocht, voor het eerst te gebruiken tijdens de eerste wedstrijd tegen Ravenklauw.

"Ik zweer het als je dat ding nog een keer omwikkeld..." zei Andy terwijl zij haar aankeek.

Melanie lachte. "Sorry Andy, maar ik moet ervoor zorgen dat het comfortabel en goed zit. Anders wordt het straks echt een zooitje als deze dingen gaan bewegen."

"Waarom laat je Ace dit niet doen? Hij is daar echt goed in."

Melanie keek om zich heen om de Zwerkbalaanvoerder te vinden. Hij was op een woeste manier aan het praten met de Drijvers.

"Op dit moment zit Ace in de krankzinnige trein en ik ben niet van plan om aan boord te gaan," zei ze gefrustreerd omdat het doek te strak zat. "Ik zweer op Merlijn, dit was waarschijnlijk het domste idee dat ik ooit heb gehad."

"Ik zou niet zeggen het domste, maar het komt wel in de buurt," lachte Andy.

Melanie keek de tafel rond en merkte op dat Jenna er nog niet was.

"Waar is Jenna?" vroeg ze aan Andy.

Andy concentreerde haar focus op het ei op haar bord. "Ik weet het niet," antwoordde ze eenvoudig.

Telkens wanneer Melanie het gesprek probeerde te richten op de mogelijkheid dat Andy en Jenna een echt stel zouden zijn, antwoordde Andy met één woord en weinig tot geen informatie over het onderwerp.

"Oké dan."

"Ik heb je niet veel met Oliver zien praten... eigenlijk heb ik je al een tijdje niet meer met hem zien praten," zei Andy en veranderde opnieuw het onderwerp.

Melanie haalde haar schouders op. "Ik denk dat er niet veel is om over te praten."

Melanie legde haar ene hand met handschoen neer en wendde zich tot Andy. "Waarom hebben we het nu ineens over Oliver?"

"Ik vraag het alleen maar. Het feit is dat jij en Ace de afgelopen weken erg close leken te zijn."

"Waar heb je het over? Ace en ik zijn altijd close geweest."

"Maar zie je hem als een soort broer?"

"Nou ja, aangezien ik al een broer heb en ik zeker geen andere nodig heb... niet echt."

"Wat betekent dat hij nog steeds beschikbaar is in je hoofd."

"Nee, dat is het niet," lachte Melanie. "Ik bedoel... het is niet... alleen omdat ik hem niet als mijn broer zie, wil dat nog niet zeggen dat ik hem ook als mijn vriendje zie."

Andy zuchtte.

"Wat is er met je aan de hand, Andy? Je lijkt nu erg van streek."

"Ik vraag me alleen af ​​hoe lang je achter Wood aan gaat, als hij niets voor je doet."

"Wat bedoel je?"

"Wat ik bedoel is, ik denk gewoon dat je je tijd aan het verspillen bent. Je kent Oliver niet eens zo goed, als ik eerlijk ben. Jullie hebben niet echt veel tijd samen besteed, behalve dan het wat geplaag en Zwerkbal. Maar dan heb je Ace, die er voor je is sinds je begon in je tweede jaar bij het Zwerkbalteam. Hij is altijd aardig geweest en je moet toegeven, hij ziet er echt goed uit."

"Probeer je me nu serieus te koppelen met Ace? Hij staat echt daar en jij speelt cupido." Melanie schudde haar hoofd geamuseerd.

"Ja, dat ben ik aan het doen, want als je beste vriendin moet ik op je letten. We moeten vertellen wat we denken dat het beste voor elkaar is. Je bent er altijd voor me geweest, vooral als het ging om mijn ouders en zo. Dus ik probeer gewoon hetzelfde voor jou te doen. Je zit nu al een tijdje achter Oliver aan, maar niets is veranderd. Behalve dan dat je dit jaar jezelf pijn hebt gedaan... Wanneer heb je ooit laten raken door een Beuker-?"

"Er zijn een aantal keren geweest -"

"Tijdens de training?"

"Nooit," gaf Melanie toe.

"Begrijp je wat ik bedoel. Ik weet het niet. Ik hou van je Melbear. Je bent mijn zus. Dus ik wil zeker weten dat je gelukkig bent en ik denk niet dat Oliver je gelukkig kan maken."

Melanie keek op van haar handen en richte haar blik op Ace. Hij stond aan de ander kant van de tafel en hij wreef een hand over zijn voorhoofd. Ace draaide zich om en keek jaar aan en glimlachte.

Ze glimlachte terug.

"En het is voorbij voor je," zei Todd voordat hij een lepel van zijn maaltijd nam. Hij zat naast Oliver die ochtend in de Grote Zaal.

"Wat bedoel je?" vroeg Oliver.

"Ben je niet net getuige geweest van de kleine interactie tussen Mel en Ace? Ik dacht dat je het wel zou hebben gezien sinds je naar haar hij kijkt sinds we hier zijn."

"Dat deed ik niet."

"Niet liegen, Oliver. Daar ben je echt verschrikkelijk in," zei Todd tegen hem. "En het kwetst ook mijn gevoelens."

Oliver keek hem vreemd aan totdat Todd begon te lachen.

"Ik maakte een grapje over het laatste deel, maar echt Oliver, je kunt niet liegen."

"Oké, fijn, ik keek haar richting op. Nou en?"

'Nou en? Dit is precies waar ik het over had! Nu ze geen interesse meer in jou toont, ben je opeens geïnteresseerd in haar."

"Maar..."

"Je kunt dit maar beter oplossen, Oliver. Want op dit moment lijkt het erop dat een andere Zwerkbalaanvoerder jouw plaats inneemt.'

"Maar hoe los ik dit op?"

Todd wreef met een hand over zijn kin. Hij was diep aan het nadenken

"Ik heb het begrepen."

Melanie luisterde naar Ace's snelle peptalk, die hij het team meestal aan het ontbijt gaf toen Jenna arriveerde. Hij moedigde normaal gesproken iedereen aan om hun best te doen. Als het team dag deed, was het goed genoeg voor hem, zelfs als ze verloren hadden. Maar hij wilde winnen, en dat maakte hij duidelijk. De eerste wedstrijd was tegen Huffelpuf.
De meeste mensen telde de Huffelpufs niet mee, maar Melanie wist dat ze hun dassenkant zouden laten zien tijdens de wedstrijd.

Na zijn praatje liet Ace iedereen naar het veld gaan. Melanie zei tegen Andy dat ze elkaar na de wedstrijd weer zouden zien en ze stond op om de Grote Zaal te verlaten. Ze volgde Ace, hij was het praten over sommige dingen van zijn formatie, toen ze opeens door Oliver bij de deur werd tegengehouden.

Ace wierp Oliver een vreemde blik toe. Ace wendde zich tot Melanie, zij keek net zo verwart als hem.

"Kan ik even met je praten?" vroeg Oliver haar. "Eh... alleen."

Ace wachtte op Melanie's bevestiging dat het goed zou komen.

"Eh ja, natuurlijk. Ik kom er zo aan, Ace. Beloofd."

"Oké, niet te lang wachten. We hebben een wedstrijd!"

Melanie keek Oliver met een vragende blik aan.

'Wat wil je, Oliver Twist?'

"Ik eh..." Oliver krabde aan de zijkant van zijn gezicht en keek vervolgens naar de Griffoendortafel keek. Todd knikte bemoedigend.

"Ik moet eigenlijk gaan..."

"Ik wilde je vandaag veel succes wensen met je wedstrijd."

"Jij? Wilt mij succes wensen?"

"Ja."

"Waarom?"

"Wat bedoel je met waarom?!"

"Kijk, Ollie, ik zou eigenlijk..." Melanie wilde gaan, maar opeens leunde Oliver naar haar toe en gaf een kus op haar wang.

Hij liep snel terug naar zijn tafel. "Veel succes!"

Melanie liep naar het Zwerkbalveld en was nu nog meer verward dan ooit.

"Iedereen moet stoppen met spelen van mijn emoties, het is toch geen Slurk."

Alweer hoofdstuk 21!! We zitten op de helft. Nog 20 hoofdstukken te gaan. :)