Strategy | Oliver Wood [NL]

Hoofdstuk 4

Voordat de trein bij de school arriveerde, vond Carter zijn zus met haar beste vriendin en kwam de coupé binnen.

"Hey," zei Melanie die even op keek naar hem. "Wat doe je hier. Ik had gedacht dat je wat vrienden had gemaakt al."

"Dat heb ik gedaan," zei Carter die met zijn ogen rolde. "Ik was me gewoon aan het bedenken wat ik moet dan als ik uit de trein ben."

"Je moet drie rondjes draaien terwijl je je buik wrijft en slaat op je hoofd..."

"Mel!" zei Carter.

"Het is niet zo moelijk, Cart. Alles wat je moet doen is Hagrid volgen en de rest van de kleine eerstejaars."

"Wie is Hagrid?"

"Dat heb ik je verteld. Hij is de sleutelbewaarder."

"Nou, hoe moet ik hem kunnen vinden?' vroeg Carter.

"Geloof me," begon Mel, "hem zie je wel."

"Oké.' Carter wilde weer vertrekken, maar Melanie pakte hem vast bij de achterkant van zijn gewaad.

"Hey," zei ze. "Wees niet nerveus voor het sorteren."

"Dat was ik niet van plan!" zei Carter voordat hij vertrok.

"Soms is het leuk om te zien hoe jullie met elkaar om gaan. Ik ben echt dankbaar dat ik enigskind ben."

"Ja, ik neem Carter ooit wel eens mee naar je gekke grootmoeder."

Ze kwamen aan op school en Carter reisde met de andere eerstejaars in de boten die ze naar de school brachten, wat ze ook gedaan hadden in hun eerstejaars.

"Ik ben echt benieuwd wie dit jaar onze nieuwe Verweer tegen de Zwarte Kunsten professor wordt?" vroeg Andy zich af.

"Geen idee," zei Melanie. "Maar ik denk niet dat iemand verwacht dat Professor Bartrum terugkomt."

"Ik hoopt er wel op," zei Andy. "De man kon nauwelijks zijn hand voor zijn gezicht doen. We moesten ons zelf verweren, wanneer hij een spreuk naar ons stuurde en hij ons niet zag."

"Hij hield tenminste de les spannend. Hopelijk kan onze nieuwe professor dat ook."

"Hopelijk is de nieuwe professor niet zo blind als een mol."

Plotseling opende de wagen en een lichaam was klaar om in stappen tot dat hij Melanie zag. De meiden keken met vermaak naar Oliver die probeerde de wagen te verlaten tot dat zijn vriend Todd hem naar binnen duwde.

"Wat ben je aan het doen, vriend? De andere zijn allemaal vol? Stop met die grappen."

Oliver zuchtte en fluisterde wat voordat hij tegenover Andy ging zitten. Zijn vriend Todd ging tegenover Melanie zitten en groette de twee meiden netjes en de meiden deden hetzelfde.

Melanie keek naar Oliver en zag hem staren naar haar, waardoor ze glimlach op haar gezicht kreeg.

"Lang niet gezien, Ollie," zei ze tegen hem.

"Niet lang genoeg," antwoordde Oliver.

"Aww Ollie, je klink nogal chagrijnig. Heb je je middagdutje tijdens de treinreis overgeslagen?"

"Ik doe niet aan middagdutjes!"

"Je moet erover na denken om ze te nemen. Niemand houdt ervan om rond te hangen met een zure pus."

Oliver negeerde haar en keek uit het raam van de wagen met zijn armen over elkaar heen gevouwen.

Melanie glimlachte en knipoogde naar Todd, die zijn hoofd schudde en wegkeek om zijn glimlach te verbergen.

Oliver weigerde om de hele trip tot het kasteel tegen haar te praten en toen de wagen stopte, was hij de eerste die eruit stapte.

"Een fijne dag, dames," zei Todd die zijn vriend achterna liep.

"Doei Todd!" riepen ze hem na voordat ze er uit stapten.

Melanie en Andy kwamen binnen in de school samen met de rest van de studenten om te wachten tot de Sorteer Ceremonie. Ze zaten te wachten aan de Ravenklauwtafel tot dat de eerstejaars arriveren.

"Je hoeft ten minste niet lang te wachten om te weten te komen welk Huis Carter in wordt gesorteerd," zei Andy. "Hij is een van de eerste, misschien wel de eerste."

"Ik weet het... ik word er gewoon emotioneel van als ik moet denken dat hij gesorteerd wordt," zei Melanie die net deed alsof aan het huilen was. "Kleine Carter Farter wordt groot."

"Hij gaat je vermoorden als je hem dat gaat noemen hier."

"Hij mag dat proberen. Zijn bedreiging zijn nog minder dan die van Oliver."

Andy lachte. "Nice. Sprekend over de duivel, iemand van de Griffoendortafel is je aan het aanstaren.

Melanie wierp een blik en zag dat Oliver bijna iedereen van het Griffoendor Zwerkbalteam verzameld had. Terwijl hij tegen hun praatte, keek hij haar kant op.

"Hij is hier ongeveer vijf minuten en is nu al begonnen met zijn lezingen," zei Melanie. "Ik ben er echt dol op de manier waarop hij prioriteiten stelt."

Melanie maakte oogcontact met hem en maakte een kus gebaar naar hem. Oliver werd rood en keek weg waardoor Melanie en Andy begonnen te lachen.

"Hey, bewaar die tactieken tot dat je op het veld bent," zei iemand.

De twee keken op en zagen de Ravenklauw Zwerkbalaanvoerder, Ace McGregor, die net ging zitten.

"Natuurlijk, captain," zei Melanie tegen hem.

Melanie kletste wat met Andy en een paar andere Ravenklauwstudenten, vooral haar mede Zwerkbalteamgenoten, waardoor ze de tijd was vergeten tot dat eindelijk de Sorteer Ceremonie begon. De Sorteerhoed werd naar voren gebracht samen met de Eerstejaars. Toen de Sorteerhoed in het middelpunt werd neergelegd, begon het met zingen van een jaarlijks lied om de studenten welkom te heten.

Melanie zag dat Carter als een van de voorste was omdat hij de eerste was die gesorteerd werd.

"Kijk naar hem. Ik zei nog dat hij niet nerveus hoeft te zijn. Hij staat bijna te beven. Arm ding," zei Melanie treurig.

Nadat de Sorteerhoed zijn liedje had gezongen, begon McGonagall met de namen te lezen.

"Carter Anderson."

Melanie glimlachte en Ace boog zich naar haar toe. "Denk je dat we een andere Ravenklauw krijgen?" vroeg hij haar.

"Ik denk het niet, Ace. Ik denk dat Carter de familietraditie gaat breken," zei Melanie.

De hoed was groot genoeg om Carter zijn gezicht te verbergen maar zijn trillende vingers en bevende been lieten zien hoe nerveus hij was, tot dat de Hoed verteld zijn Huis vertelde.

"GRIFFOENDOR!"

"Ik zei het toch," zei Melanie tegen Andy voordat ze opstond en begon te klappen. "GO CARTER! Dat is mijn kleine broertje!"

Melanie juichten bijna net zoals hard als de Griffoendors, terwijl de ander studenten moesten lachen om Carter zijn reactie over zijn zus harde gejuich. Hij verstopte zijn gezicht in zijn kleding tot dat de volgende student zijn naam werd genoemd.