єηgєℓℓєя (яυѕкєу ) \devam etmecek/

єѕкι нαтıяαℓαя { 5 }

( єѕкι güηℓєя∂єуιz şυαη уαηι ѕσνуєтℓєяιη σℓ∂υğυ zαмαηℓαя)

Rusya'nın gözünden

Sabah kalktığımızda saat dokuz buçuktu. Alarmın çalmasına 4 dakika vardı ve erken kalkmıştım. Ben Belarus ve Ukrayna ile aynı odada yatıyorduk. Türk kökenli olan kardeşlerim ise başka odada yatıyorlardı. Belarus uyanmış üstü hazır bir şekilde oturuyor, bir mektup gibi kağıdı inceliyordu. Sesim çok uykulu çıkıyordu ama yavaşça sordum.

Ben;

" neye bakıyorsun Belarus? "

Belarus;

" babam bize mektup yazmış gitmeden önce ona bakıyordum uykucu. "

Göz devirdim ve ayağa kalkmaya çalıştım. Kalktığımda üstümü değiştirmek için kıyafetlerimi aldım ve banyoya doğru gittim. Hayır yıkanmayacaktım ama orada giyinecektim. Kardeşlerim kız olduğundan dolayı bende banyoda giyiniyorum sadece. Giyindikten 1 saniye sonra çıktım ve Belarus mektupta ne yazdığını sordum. Kendisi mektupu okudu.

Bugün eve misafir gelecektir. Bende saat akşam sekiz gibi misafirimle eve geleceğim. Ben gelmeden her şeyi hazırlayın. Bu arada misafirimiz bir Türk, Azerbaycan Türk mutfağını biliyordur. Yemekleri ona göre hazırlayın. Sizin odanız hariç heryeri düzeltin.

Sevgilerle

SSCB

İyiki Azerbaycan varmış, Azerbaycan'a haber vermek için odadan çıktım ve Odasına girdim. Benim gibi oda uykucuydu o yüzden kalkmamıştı. Ona uyanması için bağırdım.

Ben;

" Azerbaycan!! Kalk eve misafir olarak bir Türk gelecek!! Saat sekizde!!"

Bunu duyunca zaten hemen uyandı. Ya benden korkuyordu yada Türk kelimesini duyunca ayağa kalkmıştı. Ne bilelim. Bende o odadan çıktım ve temizlemek için yukarı çıktım. Sadece toparlamak gerekiyordu o yüzden sorun yoktu.

/zaman atlaması (yazılacak Birşey bulamadım) /

Saat akşam 8

Oturup bekliyorduk. Kapı sesi gelince ayağa kalktım ve kapıya yürüdüm. Kapıyı açınca babam ve biri daha vardı. Adını bilmiyordum ama Azerbaycan ona ' Abla! ' diye bağırınca anladımki onun tanıdığı biriydi. Babama onun kim olduğunu sordum ve adının 'Türkiye' olduğunu anladım. Aslında konuşkan değilimdir bu yüzden hiçde konuşmadım. Sadece bana soru sorunca cevap veriyordum.

Saatler geçti ve bende uyumak için izin alınca odama geçtim ve uyudum.

Türkiye'nin gözünden

Çocuklar odalarına geçti ve ben ile Sovyet beraber içeride hayla sohbet ediyorduk. Saat geç yarısı olduğunda ayağa kalktım ve gideceğimi söyledim. Nedeni sorunca Yapacak işimin olduğunu söyledim. Kapıya doğru gidince beni götürmek için kalktı ama geri oturttum. Dışarı çıkınca hafif bir el salamasıle yollarımızı ayırdık. O ağzını bıcak açmayan sokak ile rekabet ediyorduk. Sokaklardan geçmekten korkardım çünkü babamın ölümünü öyle görmüştüm. Hatırlamak bile istemiyorum, kafamı sağ sola doğru çevirip unutmaya çalıştım. En sonunda o sessiz sokaktan çıktım ve evime doğru girdim.

Az yapabildim bu kadar yeter size :)