Lisa loopt naar huis. Eindelijk is de schooldag voorbij. Ze loopt door het bos om sneller thuis te zijn, want ze kan niet wachten om in haar dagboek te schrijven over wat er is gebeurd. Hij keek naar haar. Voor de aller eerste keer gunde Richard haar een blik. Met zijn mooie ogen... Lisa zwijmelt helemaal weg. Ze schrikt. Geritsel. Een bang gevoel overspoelt haar en ze blijft stokstijfstil staan. Een konijntje springt vrolijk voor haar voeten. Pffff. '' Hallo kleine jongen, ben je verdwaald? '' Ze kijkt om zich heen en met een schok beseft ze dat het niet het konijn in dat verdwaald is, maar haarzelf! Terwijl ze dacht aan Richard is ze van het pad afgedwaald! Ze bekijkt iedere boom en iedere plant. Nee, hier is ze nog nooit geweest. Langzamerhand begint ze in paniek te raken. Dit is zo'n groot bos! Hoe kom ik hier ooit weer uit! "Rustig Lisa" Ik verman mezelf en kijk nog een keer goed om me heen. Mijn oog valt op een struik. Geen normale struik, maar een die beweegt! Daar! Nog een! En nog een! Langzaam wordt de open plek waar ik sta steeds kleiner doordat de 'struiken' naar me toe bewegen. Bang sla ik de eerste die ik zie en een vermomming vergaat. Voor me zit Rachelle. Het pestmeisje van de klas. Ze zoekt ieder jaar een nieuw slachtoffer uit en die krijgt geen genade. Een gedachte flitst door mijn hoofd. Wat als ik het deze keer ben? Ik probeer de gedachte van me af te schudden. "Jongens, ze heeft ons gezien!" Een stem brengt me terug naar de werkelijkheid. "Maak je niet druk, we hebben haar toch?!" Ik probeer weg te rennen, maar een jongen laat me struikelen. Ik zie een steen. Dan wordt alles zwart.
