Wanneer ik (half in tranen) thuiskom dwing ik mezelf om nu even alleen aan het probleem van mijn moeder te denken. Al wordt dat een beetje lastig door het feit dat ze niet thuis is... Om de tijd te doden ga ik naar boven voor de spiegel staan. Ik denk na over wat ik zie. Mijn donkerblonde haar is lichtgekrult en dat ziet er wel oké uit. Het lijkt erg op dat van mijn moeder. Mijn groenblauwe ogen staan een beetje dof van het huilen en onder mijn ogen staan lichte wallen. Mijn kleren. Tja, die zijn niet echt hip ofzo. Sommige zijn zelfs van mijn nichtje geweest. Mijn nagels zijn lelijk geknipt met een klein restje nagellak op iedere vinger. Dat moet ik dus zo bijwerken. Zuchtend lak ik mijn nagels. Ik zorg ervoor dat het een vrolijke boel wordt om me een beetje hoop te geven. Ik maak ze neon roze met gele en blauwe stippen. Ineens gaat mijn mobiel af. Iemand belt me. Snel kijk ik wie het is. Het is Amy. De laatste persoon van wie ik het verwacht had. Ik draai met mijn ogen en neem op. "Lisa,... Umh, het spijt me, maar ik moest het doen! Ik had de kans! Sta me alsjeblieft niet in de weg en probeer me niet tegen te houden. Plies!" Een beetje verbaasd staar ik naar de telefoon. "Wat bedoel je? Wat spijt je?" "Daar kom je nog wel achter. " zegt ze snikkend en hangt op. Wat zou ze gedaan hebben? Rachelle wist dat ik in een dagboek schreef... Wat als, ze al mijn geheimen heeft doorverteld? Ja, dat zal het vast zijn. Ik heb geen tijd meer om erover na te denken, omdat ik mijn moeder hoor thuiskomen. Ook dat nog. Het is nog maar 5 uur dus het eten duurt nog wel even. Terwijl ik hoor dat mijn moeder kookt ga ik wat games spelen, waaronder minecraft. Ik hou van architectuur dus ik bouw er van alles op. Op dit moment ben ik bezig met een dal. Een prachtig vakantieoord waar ik al mijn problemen zou kunnen vergeten. Met leuke straatjes en fantastische vriendinnen. Ik leg mijn mobiel weg als mijn moeder me roept. Het eten is klaar. Zuchtend en wetend wat komen gaat, loop ik aarzelend naar beneden. Mjjn moeder en vader zitten aan tafel en ik schuif aan. Na een tijdje stil te hebben gegeten schraapt mijn moeder haar keel."Umh, Willem." begint ze. "Ik wou eigenlijk een scheiding opvragen." Schuldig kijkt ze naar de grond. Mijn vader zegt niks, maar staart haar geschrokken aan. "Ik, heb een nieuw iemand ontmoet en ik voel gewoon dat wij bij elkaar horen. Ik hou van hem en niet meer van jou. Sorry Willem." zachter vervolgt ze "En dan is er ook nog de baby..." Mijn vader kijkt beduusd. "Wat zei je?" mijn moeder zucht. "Ik heb een baby." "O. Nou, excuseer me even." En hij loopt naar boven. Ik vind het zo zielig voor pap. Waarom moet ze hem dan ook zo nodig verlaten! "Lisa, Geloof me ik..." "Nee niks ik! " onderbreek ik haar" Je denkt alleen maar aan jezelf met je stomme Pim! " Shit, ze had die naam nog niet gezegd. Ik heb me verraden! Gelukkig lijkt ze het niet door te hebben en boos ren ik naat mijn kamer. Ik pak een paar spullen bij elkaar. 2 setjes kleren, een spelletje, een boek, geld en wat eten. Doe ze in een rugzak en loop het huis uit.
-
Srry dat ik een tijdje niet postte. Had een kleine writers block... Als iemand ideeën heeft voor het boek moet je ze via privé ffff sturen. Anders weten de mensen al wat er gaat gebeuren.
Byeeee
Doedels ik
