De leegte vervaagd en ik begin stemmen te horen. Ik krijg mijn ogen nauwelijks open dus ik doe ze weer dicht. Ik probeer me te bewegen, maar ik zit vast. Met touw. Pijnlijk touw. Ik kan de stemmen verstaan nu. Ze zijn van Rachelle en Rik. Haar stotterende domme slaafje. "We moeten nog een pestnaam hebben. Wat dacht je van biggetje? Naw, ze is niet zo dik." "Missschienn iets met dagboeken? Omdat ze daar in schrijft?" Ik kreeg rillingen over mijn lijf. Hoe wisten ze dat? Ik heb het nog nooit aan iemand verteld. Nouja behalve Amy dan. Maar die zou het nooit doorvertellen. Dat zei ze zelf. Maar wie deed het dan? Iemand trekt mijn oogleden open en ik wordt verblindt door het felle licht. "Zeg iets!" commandeerd Rachelle. "Waarom" zeg ik terwijl mijn hoofd langzaam wakker wordt. "Omdat ik het zeg dromende muis!" zegt Rachelle en ze geeft Rik een stomp. Die doet meteen alsof hij het grappig vindt. "Hahaha, wat goed bedacht! Dromende muis! Hahaha!" Ik draai met mijn ogen en begin te schreeuwen: "Maak me los, nu!"
