Als ik op het schoolplein aankom staat er helemaal niemand. Logisch, die zitten natuurlijk allemaal in de les. Ik haal een briefje en stamel bij Aardrijkskunde dat mijn wekker niet ging. Gelukkig is onze AK docent erg goedgelovig. Ik ga snel zitten. Alleen aan een tweepersoons tafel. Natuurlijk zit Amy zonder mij al naast iemand anders. Naast Rachelle. Brrrr hoe ze dat voor elkaar heeft gekregen. Gelukkig is na een kwartiertje de les al afgelopen en we lopen snel naar wiskunde. Ik ga weer aleen zitten, maar gek genoeg doet Amy geen aanstalten om naast me te gaan zitten. In plaats daarvan loopt ze gelijk naar de lege plek naast Rachelle. Ach, misschien zag ze me niet. Mijn hart stopt even wanneer ik mijn wiskunde schrift opensla. Er zit een briefje in. Gelijk denk ik aan Richard die zat te pennen. Ik stop snel het briefje in mijn zak, want onze wiskunde docente mag hem niet zien. Dan wordt het gelijk voorlezen aan de klas. Zooo gênant. Ik bereid me voor op een saai lesuur.
Eindelijk! Het is pauze! Als ik door de gangen loop zie ik Richard naar me kijken. O ja! Het briefje! Snel ga ik alleen aan een tafel zitten (aangezien Amy nog steeds niet met me gesproken heeft) en vouw het briefje open.
Hey Lisa,
Ik vroeg me af als je misschien een keer met mij naar de film zou willen gaan. Zaterdag om 5 uur bij 'The Cinima' ? Ik regel het eten. Schrijf je antwoord op de achterkant van het papier en geeft het aan mij please.
(hopelijk) Jouw Richard
De brief is in een slordig handschrift geschreven, maar dar maakt de betekenis van de letters niet minder mooi. Hij heeft me gevraagd om naar de film te gaan! Ik twijfel geen moment en schrijf groot 'Ja natuurlijk!
Jouw Lisa' op de achterkant. Toevallig (of niet?) loopt Richard net langs en ik druk het papiertje in zijn open hand. Snel sluit hij deze stevig en loopt snel door. Ik ga Amy zoeken want ik wil het haar meteen vertellen. Ik krijg niet de kans om met haar te praten tot na het laatste uur. Snel loop ik naar haar toe en vraag haar of we samen naar huis gaan fietsen en dan afspreken. Ze antwoord kortaf :"Ik fiets al met Rachelle en ik spreek al met haar af." ik zie dat ze probeert boos te kijken, maar haar ogen doen dat niet, die kijken eerder schuldbewust, wat ik ook niet kan thuisbrengen. Met net zo'n waggelpasje als Rachelle loopt ze weg. Mij stomverbaasd achterlatend. En ik bedenk me dat alles mis gaat op dit moment. Rachelle's gepest, mammas vriend en nu ook nog Amy. Ik voel tranen opkomen en zo snel als ik kan race ik naar huis.
