Kalbim Kadavra (+22)

33.🏹

Çalan zille kahvemi masaya bırakarak izlediğim erotik filmi durdurdum. Bacak aram hala sızım sızım sızlıyorken aynı zamanda da kaşınıyordu. Kaşıyınca acıyor, kaşımadıkça kaşınıyordu.
Her dakika da su tutamazdım ama cildime sanki kan oturmuştu artık. Liflemek de sadece o an iyi geliyordu sonra geçmiyordu. Günlerdir ne yaptıysam nafile, bacaklarımı gere gere oturmektan başka bir şey yapamıyordum. İşin aksi kaşındıkça aklıma o geliyordu, o gelince moralim de bozuluyordu.

Artık bir Boran yoktu ve ben onunla mutluydum. Şu iki günlük yokluğunda filmlere sarmıştım ve bu, açıkçası epey sıkıcıydı. Çoğu an engelini kaldırıp mesaj atmak istesem de bir tık ilerisinde ne olacak diye korka korka vaz geçiyordum.
Konuşacaktık, ee? Ay işte sonrası koca bir hiçlikti gerek yoktu saçma sapan şeylere. Bir delilikti yapmıştım evet, bu deliliğin tatmini henüz geçmemişti gerçi ama olsundu.

Sarı saçlarımı geriye attıra attıra yürüdükten sonra kapının önünde durdum ve kilotsuz şortumun duruşunu düzeltip biraz aşağıya çekiştirdim. Arkadan bakınca popom belliydi ama kadınlığıma sürtmesin diye önden dikkat ediyordun.
Atletimin askısını düzeltirken zil ikinci defa çaldı ve öylesine bir boşlukta açtığım kapıyla resmen kalakaldım.
Karşımda...
Karşımda Boran' ın öldü diye attığı model öylece durmuş bana bakıyordu. Üzerinde beyaz bir gömlek, siyah pantolonu vardı.
Boran?
ANASINI SİKEYİM!

Yorumlar artarsa devamı gelir