Ölüme Bir Adım

1

"Buseee!"

Ya hayır ben neden bu sesle uyanıyorum her sabah. Tamam çok severim seni ama sabah sabah bağırmaların da çekilmiyor be güzelim.

"Hıı?"

Uykum açılmasın diye kelime kullanmadım. Ama gelen Eva üstümde ki pikeyi açıp başımın altında ki yastığı çekti. İster istemez gözlerimi açmış oldum.

" Geç kalıyoruz. Ki senin devamsızlıkların doldu. Bir gün daha geç kalman demen sınıfta kalman demek."

"Ya ben dedim işte sana açık liseye kayıt olacaktım. Ne sen her sabah bu işkenceyi çekecektin ne de ben."

Perdeleri açığında odama güneş ışığı girmesi ile kıstım. Eva kolumdan tutup yataktan kaldırdığında

"Tamam ablacım ben kendim gidebilirim."

Egosu okşandı ve "Ablanım değil mi?" Diye sordu. Bunu sorma nedeni aslında farklıydı. Yanağını öpüp

"Sensin tabi gidip de o Austin 'in olacak hali- Aaa canım abim günaydın."

Bir anda gördüğüm abim Austin ile gülümsedim.

"Günaydın Buse'm. Hadi hazırlan okula bugün ben bırakacağım."

"Essah mı?"

Güldü "Essah." Dediğinde ilk önce banyoya gidip işlerimi halledip odama koşup okul formasını giyip hızla makyajımı da yaptıktan sonra telefonumu da alıp odamdan çıktım. Okula çanta götürme gibi bir huyum yoktu. Okulda ki dolapta duruyordu bütün kitaplarım. Ama işte buna rağmen okulun 5.'si idim. Rakiplerim sağlamdı. Ama 11. Sınıflar nereden baksanız 400 kişiydi. 400 kişi arasında 5. Olmak bile benim için yeterliydi.

"Abii! Hazırım ben!"

Eva elinde ki sandviçi bana uzattı.

"Sakın aç kalmıyorsun. Bu sandviç de bitiyor. Austin dışarıda bekliyor."

Yanağını öpüp hemen dışarı çıktım. Abim arabanın içinde beni bekliyordu hızla arabaya binip kemerimi taktım. Abim arabayı sürmeye başladığında bende telefonumu arabaya bağlayıp şarkı açtım. Şarkıyı abimle resmen anıra anıra söyledik. İkinci şarkı açacak iken abim konuştu.

"Şarkıya biraz ara verelim mi güzelim? Seninle konuşmam gereken bir konu var."

Telefonumu kapatıp abime döndüm.

"Tabi söyle abi."

Derin bir nefes alıp bir kaç saniye bekledikten sonra konuşmaya başladı.

"Gerçek aileni tanımak ister miydin hiç? Yani ne bileyim belki onlarla yaşamak."

Bu soruyu beklemiyordum. Ben bebek iken babam yani Austin ve Eva'nın babası beni evlatlık edinmişti. Tabi daha bebek iken. Benim tek bildiğim aile onlardı. Gerçek ailemi bulmayı daha önce hiç düşünmemiştim. Yani sonuçta beni bırakıp giden insanın neyini düşünecektim ben.

"Beni bırakan insanları neden tanımak isteyeyim ki? Ben sizinle mutluyum. Hem bu sorular nereden çıktı? Haa! Yoksa sen benden kurtulmak mı istiyorsun?"

"Saçmalama Buse. Kardeşimden neden kurtulmak isteyeyim. Sadece merak ettim. "

Bu sıkıcı konuyu bırakıp başka konulardan konuştuk.

"Babam bu gece geliyor. Diyorum ki hazır 1 hafta burada iken tatile mi gitsek?"

Babam Türk değildi. 4 yıl önce falan Türkiye'ye tatil için gelmiştik. Daha sonrasında abim ablam ve ben burada kalmak istediğimizi fark ettiğimiz de babama söyledik o da anlayışla karşılamıştı. Sanmayın ki abim istediği için kaldı. Tatil için geldiğimiz burada ki bir kıza aşık olmuştu. 2 yıllık Bir ilişkilerinden sonra ortak bir karar ile ayrılmışlardı. Sonrasında ablamla biz abim gidelim der diye düşünsek de öyle yapmamış hatta kafe açmıştı.